Hans de Goeij benoemd tot Officier in de Orde van Oranje Nassau

Geachte aanwezigen,

Het doet mij bijzonder veel genoegen straks een koninklijke onderscheiding te mogen uitreiken aan iemand die ik persoonlijk goed ken. Iemand die hier vandaag door zijn opvolger naar toe is gelokt, maar die volgens mij inmiddels wel door heeft hoe de voor vork in de steel zit. Dus ik zal er geen doekjes meer omheen winden. Welkom Hans.

Hans de Goeij, een aimabele en ter zake kundige man die tot een jaar geleden nog als directeur-generaal volksgezondheid – DGV in ons jargon - een van mijn naaste adviseurs was. Bij zijn afscheid als DGV , een jaar geleden, heb ik hem getypeerd als een BIJZONDER mens. Bijzonder gedreven, bijzonder ter zake kundig, bijzonder aimabel én af en toe ook gewoon een beetje bijzonder bijzonder, wanneer ie op kousenvoeten achter zijn bureau zat of als een verdienstelijk amateur-toneelspeler een markante raadadviseur imiteerde. Hij had een ster kunnen worden in Yes Minister. En, dat weet ie natuurlijk niet, iemand die op dit ministerie wel eens vergeleken met de hoofdpersoon uit de Britse comedy-serie uit de jaren zeventig: The Good Life, Tom Good. What is in a name?

Tom Good, de zakenman die opeens besluit duurzaam te gaan leven, maar dat op hilarische wijze aanpakt. Die een van zijn kippen wil opeten, maar niet weet hoe je zo’n beest moet slachten. Die zijn kip met een pistool wil doodschieten, maar zich eerst verontschuldigt en vraagt of de kip voor de executie alsjeblieft haar ogen wil dichtdoen.

Hier eindigde trouwens de overeenkomst tussen Tom Good en Hans de Goeij, want Hans is vegetariër en gek op zijn kippen. Alleen de eitjes zijn aan hem besteed. En als Hans ’s avonds in Tilburg thuiskomt na een lange dag - die al voor half zes ’s morgens is begonnen, trekt ie meteen zijn klompen aan om eerst even te gaan kijken hoe het met zijn kippen gaat.

 

Dames en heren,

Hans heeft als directeur-generaal een belangrijke rol gespeeld bij het bepalen van de rol van de overheid bij gezondheidsbescherming. In het bijzonder preventie en het bestrijden van infectieziekten stonden bij hem hoog in het vaandel. In wetgeving en bij het ontwikkelen van beleid zijn de afgelopen jaren onder zijn bezielende leiding grote stappen gezet.

Dat was geen overbodige luxe. Kijk maar naar de uitdagingen die op ons af zijn gekomen: vogelgriep, sars, Mexicaanse griep, Q-koorts. Mede dankzij de inspanningen van Hans is Nederland goed voorbereid op deze bedreigingen.

 

Maar hij begeleidde ook de omvorming tot agentschappen van het RIVM, het Nederlands Vaccin Instituut, en de Voedsel- en Warenautoriteit. Wegens zijn beeldbepalende diensten voor het RIVM kreeg Hans de Goeij de prestigieuze Jenner-penning.

Ik mag wel verklappen dat RIVM-directeur-generaal Marc Sprengers een van diegenen is die Hans de Goeij heeft voorgedragen.

 

Bij VWS lag overigens nog veel meer op zijn bordje. Hans worstelde met de alcohol-, drugs- en tabaksdossiers. Hij had de gevoelig liggende medisch-ethische dossiers onder zich en of dat niet genoeg was kwam daar de laatste twee jaar bij VWS nog topsport en breedtesport bij.

Dankzij zijn inspanningen kwam er een landelijke vroegdiagnostiek baarmoederhalskanker en ook bij de digitalisering van het onderzoek naar borstkanker was Hans een van de aanjagers. Nederland is hiermee een van de voorlopers in de wereld.

En toen de eerste digitale scanner in gebruik werd genomen, bood Hans meteen aan om als proefkonijn op te treden, zo zullen enkele aanwezigen zich nog wel herinneren. Een hilarisch moment en tekenend voor de humor, die zo typerend is voor Hans.

 

Na zijn officiële afscheid als DG, een jaar geleden, bleef Hans de Goeij als raadadviseur nog betrokken bij VWS. Hij heeft zelfs nog een werkkamer op de 20^e verdieping. Want rigoureus breken met VWS is te moeilijk voor iemand die zijn hart aan het departement heeft verpand. Het zou voor het departement ook een gevoelig verlies zijn geweest!

 

Voor zijn tijd bij VWS heeft Hans ook niet stilgezeten. Hoewel hij van oorsprong landbouwkundig ingenieur is, boekte hij zijn eerste bestuurlijke successen bij de GGD in Brabant.

Uiteindelijk kwam onder De Goeij een grootschalige fusie tot stand van drie GGD’en en twee GHOR-regio’s tot de huidige GGD Hart voor Brabant. Mensen waren echt verdrietig toen hij daar wegging.

 

In Brabant was hij ook oprichter van de afdeling Midden-Brabant van de stichting Alzheimer Nederland, inmiddels een van de koplopers voor Ketenzorg Dementie. En hij heeft TBC-bussen laten ontwerpen, die door Nederland reden om vluchtelingen op TBC te screenen. Er is zelfs een bus naar hem vernoemd!

 

Hoewel gezondheid centraal stond in het doen en laten van Hans de Goeij heeft hij zich ook ingezet op het gebied van het onderwijs. Bijvoorbeeld voor de Stichting Petrus en Paulus. En later ook voor de IVKO-mavo Skarabee, een bijzondere school die met succes is opgegaan in het groter Beatrix college, waar hij jarenlang bestuurslid en bestuursvoorzitter bent geweest. Hij heeft de school met veel humor en sociale betrokkenheid door moeilijke jaren heen geloodst.

 

Voor zijn tomeloze inzet op het gebied van gezondheid en onderwijs in de regio ontving Hans de zilveren legpenning van de gemeente Tilburg.

Meer nog dan de onderscheiding was hij getroffen door het feit dat de uitreiking van de legpenning een van de laatste handelingen is geweest van de korte tijd later overleden burgemeester, Johan Stekelenburg. Empathie is immers ook een van de karaktertrekken van Hans.

 

Geachte aanwezigen,

Hans de Goeij is altijd een mensenmens geweest. Een mensenmens van een licht-chaotische soort. Dat zag je wel aan al die ‘to do’ lijstjes, waarmee je jouw medewerkers voortdurend bestookte. Maar licht-chaotisch of niet, je was ook iemand met visie. Je bent een visionair bestuurder, hoewel je dat volgens je vrouw Ellen zelf iets anders ziet. ,Boerenverstand,’’ zeg je dan.

 

Beste Hans, en bij mijn volgende opmerkingen wil ik met nadruk ook Ellen betrekken. Jij en Ellen zijn al 18 jaar lang om de drie weken, een weekeinde lang de gastouders van Erik. Erik is een verstandelijk gehandicapte jongeman, die ook aan epilepsie lijdt en veel begeleiding nodig heeft. Door jullie inzet krijgen Eriks ouders geregeld een beetje ruimte om bij te komen. Respijtzorg.

Een mooie en onbaatzuchtige bijdrage aan de samenleving. Erik komt op vrijdagavond en gaat dan nog vroeg naar bed, want doodmoe van de dagbesteding. Om niets aan het toeval over te laten, slaapt Erik bij Hans en Ellen op de kamer. En vervolgens trekken Hans en Erik heel het weekeinde samen op. Zo veel mogelijk buiten. Of met het gezin op pad. Samen lol trappen op de motormaaier. De motormaaier die Hans sowieso gebruikt als ideaal middel om het hoofd schoon te blazen, zo heb ik gehoord.

Hans, tot slot. Ik vond het fijn je in de buurt te weten op VWS. En ik kan beamen wat je vroegere medewerkers van je zeggen. ,,Hans, dat is een echte mensenmens. Een man die oprecht belangstelling heeft voor de ander. Een fantastische verhalenverteller. En bovenal iemand - en ik citeer nu – die ‘gruwelijk integer’ is . ,,Iemand die zich nooit groter maakt dan dat ie is.’’

 

In dat licht vind ik het een genoegen om je te kunnen meedelen, dat het hare majesteit heeft behaagd je te benoemen tot Officier in de Orde van Oranje Nassau. Met veel plezier wil ik je de bijbehorende versierselen opspelden.