Voorbehouden handelingen tegen het licht

Dames en heren,

Dank voor uw komst. En dank aan professor dr. Gevers en zijn onderzoeksteam voor dit rapport ‘Voorbehouden handelingen tegen het licht’.

Ik neem het graag in ontvangst, en niet alleen omdat ik er zelf om heb gevraagd. Patiënten en cliënten moeten erop kunnen vertrouwen dat zij veilige en goede zorg krijgen wanneer dat nodig is. Dat regelen we onder andere in de wet op de Beroepen in de individuele gezondheidszorg (BIG).

390.000 professionals zijn nu in het BIG-register opgenomen. En die lijst leggen we nu onder de loep met een herregistratie. De verpleegkundige die een bed in een ziekenhuis verruilt voor een computer in het bedrijfsleven hoort niet in het register. Dat geldt natuurlijk ook voor artsen die noodlottige brokken maken.
Patiënten en cliënten moeten ervan op aan kunnen dat zij goede en veilige zorg krijgen van de professionals bij wie ze hun lot en soms hun leven in handen leggen.

Ook om die reden publiceren we het ‘overzicht van doorhalingen en schorsingen’. Dat is mooi Haagsch voor een zwarte lijst van medici die door de tuchtrechter tijdelijk zijn geschorst of uit hun beroep zijn gezet.

Maar als je van beroepsbeoefenaren vereist dat ze kwaliteit leveren en aan de wet moeten voldoen, dan moet die wet ook voldoen aan de eisen van onze tijd. En vooral aan de eisen die we stellen aan onze gezondheidszorg.

De ontwikkelingen op de arbeidsmarkt en in de medische technologie, gaan snel. We beschikken over nieuwe apparatuur om mensen te genezen of te begeleiden in de genezing. Verpleegkundigen mogen, onder bepaalde voorwaarden, steeds vaker medicijnen voorschrijven, en een mondhygiënist mag nu bijvoorbeeld kleine gaatjes boren. De taakherschikking en de ontwikkelingen in de medische technologie maken het zorgveld een ander dan dat tien of twintig jaar geleden.

Professor Gevers heeft de belangrijkste conclusies en aanbevelingen met ons doorgenomen. Daarbij zitten aanbevelingen waarop wij zonder ingrijpende discussie al in actie kunnen komen. Denk dan aan het schrappen van defibrillatie met een automatische uitwendige defibrillator.

Maar andere uitkomsten zoals de medisch inhoudelijke conclusies vragen wat mij betreft om nadere bestudering, zeker ook door professionals. Het gaat immers over hun professie. Door de manier waarop we de gezondheidszorg in ons land vormgeven, hebben zij te maken met een veranderende dynamiek…in verhoudingen en in verantwoordelijkheden.

Cruciaal punt daarbij is de discussie over bekwaamheid. De wet BIG stelt op dit moment dat mensen bevoegd zijn als ze bekwaam zijn. In het licht van de dynamiek van de gezondheidszorg is het waarborgen van bekwaamheid een belangrijk vraagstuk.

Hierbij spelen vragen als; Wat is bekwaam? Is dat als je studie hebt afgerond? Of als je ervaring hebt? Ben je bekwaam tot het tegendeel bewezen is? De aanbevelingen over de bekwaamheidseis prikkelen ons en geven stof voor fundamentele vraagstellingen.

Of en hoe dat wettelijk verankerd zou moeten zijn, daar loopt de discussie nog over. Ik ben ook benieuwd hoe u over dit soort vraagstukken denkt. Wat mij betreft geeft dit nuttige en adequate rapport het startsein voor volgende stappen. Ik kan er helaas niet bij blijven, maar mijn medewerkers zullen mij uitgebreid verslag doen van uw reacties.

Ik wens u een inspirerend debat. Hartelijk dank voor uw aandacht.