Toespraak staatssecretaris Gunay Uslu bij het Jazz & Vrijheid Festival
Staatssecretaris Gunay Uslu was op vrijdag 30 juni aanwezig bij de start van het Jazz & Vrijheid Festival.
[ het gesproken woord geldt]
Goedenavond allemaal.
En natuurlijk ‘bon nochi’. Want deze avond staat in het teken van Curaçao. De taal, het eten en natuurlijk de muziek… Ik krijg er heimwee van. Van alle drie heb ik enorm genoten toen ik met heel veel Curaçaoënaars een fantastisch resort ontwikkelde op het eiland, tussen prachtige mangroveparken. Misschien wel het meest circulaire resort van het Koninkrijk. Waar ik ontzettend trots op ben. En ik niet alleen. Ik weet dat veel Curaçaoënaars dat ook zijn.
Curaçao is een ongelofelijk inspirerende plek. In Willemstad, in de wijk Otrabanda, woonden en wonen veel musici. De muziek daar. Die voel je echt in elke cel van je lichaam. Dat gaan jullie straks ook zelf ervaren.
Wat ik vooral mis aan Curaçao, zijn de mensen. De sterke vrouwen op het eiland. They rule Curaçao. En de manier waarop men met elkaar omgaat. Hoe ze de vraag stellen: ‘Waar kom je vandaan?’
Dat lijkt een simpele vraag. Toch heb ik in Nederland juist moeite om deze vraag te beantwoorden. Het is soms zelfs een struggle. Alsof achter die vraag ook een oordeel zit. In Nederland stellen we de vraag om iemand te plaatsen. Om te wijzen op wat iemand anders maakt.
Hoe anders is het op Curaçao. Daar krijg je dezelfde vraag, maar met een ander doel. Hij wordt juist gesteld om de verbinding te zoeken. Dan vertelde ik waar ik vandaan kwam, en kreeg ik als antwoord: ‘Wat leuk, daar heb ik familie wonen of daar ben ik weleens geweest.’
Het is een vraag die leidt naar overeenkomsten. Naar wat ons bindt, in plaats van hoe we verschillen. En dat is zo bevrijdend. Het gaat om oprechte nieuwsgierigheid. Om een relatie met jou, als persoon, aan te gaan.
Daar kunnen we in Nederland veel van leren. Juist nu. Want we staan met elkaar aan de vooravond van Keti Koti. Aan de vooravond van de officiële start van het herdenkingsjaar, waarin we stilstaan bij het slavernijverleden. Een pijnlijk, belangrijk en onderbelicht stuk van onze geschiedenis. Een stuk geschiedenis dat we delen, maar ons niet langer mag verdelen. Laten we in die geschiedenis duiken. Onze blinde vlekken vullen met kennis.
Dat kan flink wat pijn doen. Het is belangrijk om eerlijk te zijn over onze geschiedenis. Haar te omarmen. Want als je weet waar je vandaan komt, weet je wie je nu bent en weet je ook beter waar je naartoe wilt.
Daarom wil ik aan jullie vragen: stel wat vaker de vraag ‘waar kom je vandaan?’ Maar dan op de Curaçaose manier. Zoek naar verbindingen. Kijk hoe je op de ander lijkt. Waar de overeenkomsten liggen. En wat we met elkaar delen.
Dat brengt mij weer terug bij waarom we vanavond bij elkaar zijn. En dat is liefde voor muziek. Geniet van deze avond!