Werken aan Groningen - Mylène Piek

Myléne Piek — aardbevingscoach Mensenwerk Hogeland:

Ik denk dat mensen het heel prettig en veilig voelen dat er een aardbevingscoach is. Dat ze gewoon hun verhaal kunnen doen. Dat er eindelijk ruimte is om te zeggen wat er bij hen speelt.

*Muziek speelt*

Voiceover: Iedere dag werken 800 vakmensen in de provincie Groningen aan de afbouw van de gaswinning. En ze zetten zich in voor een veiliger en toekomstbestendig Groningen. Wie zijn deze mensen en wat doen ze voor de Groningers?

Beeldtekst: Groningen van Binnenuit.

Myléne Piek — aardbevingscoach Mensenwerk Hogeland:  Ja, ik moet wel eerst even die drempel ook over om de mensen echt te laten weten dat ik er voor hen ben en niet iets kom halen of dat ze iets moeten. Dus in die zin merk ik wel dat het voor hen echt nog wel even lastig is om die vertrouwensband met je aan te gaan, omdat er in het verleden ook vaak wel dingen zijn voorgevallen waarvan ze zeggen: ja, er is mij iets beloofd maar het wordt niet nagekomen.

Ik ben Myléne Piek, ik werk voor de welzijnsorganisatie Mensenwerk Hogeland in de gemeente het Hogeland. En ik werk daar als aardbevingscoach. Als aardbevingscoach begin ik eigenlijk met het contact leggen. Dan kom ik bij de mensen thuis, dan luister ik naar ze. Ik geef ze eigenlijk de ruimte om te vertellen wat er bij hen speelt. Vandaaruit ga ik vaak kijken van: wat speelt hier nog meer, zijn er praktische ondersteuningsvragen? Daarin moet je denken aan samen een aanvraag indienen bij een organisatie waarvan dat moet. Samen een telefoongesprek voeren omdat de bewoner al zo ontzettend veel telefoongesprekken heeft gevoerd en op een gegeven moment niet meer ziet waar die op moet letten bijvoorbeeld.

Wat je merkt in het dossier is dat er niet één partij betrokken is bij een gezin. Het zijn vaak verschillende partijen en die willen allemaal wat van deze mensen en er moet van alles gebeuren. Op het moment dat de schade gemeld wordt is er een partij die zich bijvoorbeeld bezighoudt met de schade. Maar er zijn ondertussen ook andere keuzes die gemaakt moeten worden. Dat de schade op een gegeven moment dusdanig is dat een gezin uit huis moet. Er komt zo ontzettend veel op deze mensen af; ben ik nog wel veilig in huis, als ik dan tijdelijk ergens anders naartoe moet verhuizen, hoe gaat dat dan? Mijn kinderen die gaan naar school hier om de hoek.

Ik probeer zo laagdrempelig mogelijk naar mensen toe te acteren. Ik zeg ook: vertel maar gewoon je verhaal en daar hoeft niks uit voort te komen, en ik luister. Voor mij is het belangrijk dat op het moment dat een inwoner tegen mij zegt: Myléne, dankjewel, ik ben hartstikke blij dat je er voor mij bent geweest en nu pak ik het zelf weer op. Dat is voor mij het allerbelangrijkste, dat de mensen zelf weer de regie in handen kunnen nemen en dat ze geen slapeloze nachten hebben. Dat ze om kunnen gaan met de stress die het hen allemaal oplevert, dan zit mijn job erop, ja. Logo Rijksoverheid verschijnt in beeld.