Nederland hervat geleidelijk Dublinoverdrachten
Nederland gaat vanaf 1 juli geleidelijk weer asielzoekers overdragen aan het Europese land dat verantwoordelijk is voor de behandeling van de asielaanvraag. Dat heeft de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid besloten. De hervatting is mogelijk, omdat de reisbeperkingen die zijn opgelegd na de uitbraak van het coronavirus langzaam worden ingetrokken. Ook is in veel Europese lidstaten de asielprocedure weer opgestart.
Het aantal overdrachten van deze zogenoemde Dublinclaimanten zal na hervatting niet gelijk op het oude niveau zijn. In het begin zal het hooguit gaan om enkele tientallen. Dat komt onder meer, omdat het nog niet mogelijk is om naar alle landen over te dragen.
De daadwerkelijke hoeveelheid overdrachten hangt onder andere af van de onderlinge afspraken tussen landen en de eventuele ontwikkeling van maatregelen genomen ter bestrijding van het corona-virus. Ook moet in de praktijk blijken hoeveel overdrachten de organisaties in de migratieketen in lijn met RIVM-richtlijnen kunnen uitvoeren.
Als gevolg van het corona-virus waren er beperkende maatregelen ten aanzien van de grenzen van het Schengengebied ingesteld. Dit zorgde voor een forse afname van de asielinstroom in Nederland. Met het intrekken van de grensmaatregelen neemt naar verwachting de asielinstroom in Nederland en de Europese Unie weer toe. Tegen deze achtergrond is het hervatten van Dublinoverdrachten een belangrijke stap.
Wat zijn Dublinoverdrachten?
Op grond van de Dublinverordening wordt bepaald welk Europees land verantwoordelijk is voor de behandeling van een asielaanvraag. Meestal is dit het land waar de asielzoeker het gebied van de Dublin-lidstaten als eerste is ingereisd, of waar de vreemdeling zijn eerste asielaanvraag heeft ingediend. Maar het kan ook zijn dat een ander land verantwoordelijk is, omdat daar gezins- of familieleden wonen, die daar een verblijfsvergunning hebben.
Indien een ander land verantwoordelijk is voor een in Nederland verblijvende asielzoeker, dan wordt gewerkt aan de overdracht van betrokkene naar dat land. Andersom kan Nederland ook verantwoordelijk zijn voor een elders in Europa verblijvende asielzoeker. In dat geval is er sprake van een inkomende Dublinoverdracht. Met het vaststellen van de verantwoordelijke lidstaat voor het asielverzoek en het overdragen van betreffende asielzoekers naar deze lidstaat, wordt secundaire migratie binnen Europa voorkomen.