Persconferentie na ministerraad 20 december 2019

Mark Rutte: 
Dank. De laatste week voor het kerstreces. Het loopt nu te einde. En zonder meer een bewogen week met het aftreden van Menno Snel. Onze collega van Financiën. Een even capabele als ook aimabele man. En ik, we als team, het kabinet, zullen hem enorm missen. Uiteraard hebben we de problemen met de toeslagen waar hij zo hard aan werkte en waar we mee door gaan, hebben een enorme impact op de betrokken ouders. Dus daar blijven we hard aan werken om tot snelle en goede oplossingen te komen. We doen er alles aan om te zorgen dat er geen vertraging komt in de oplossing voor de gedupeerde ouders. Dus door het aftreden van Menno dat dat niet tot vertraging leidt. Daarnaast is, dat is ook in gang gezet, de Commissie Donner bezig om te kijken naar hoe zit het nou eigenlijk met mensen met ouders die mogelijk in een vergelijkbare situatie zouden kunnen zitten. En daar is afgesproken dat als de Commissie zou constateren dat deze ouders datzelfde is overkomen, dan vallen zij in dezelfde compensatieregeling. U kent dat. En daarover hopen we dan in januari meer duidelijkheid te hebben. Maar nogmaals. Alles is erop gericht dat het niet leidt tot vertraging.
 
Dan heeft vandaag de Hoge Raad het arrest van het gerechtshof in de zogenaamde Urgenda-zaak bevestigd. Dat betekent dat Nederland de CO2 uitstoot in 2020 met 25% moet verminderen. Dat is een grote en ook ingewikkelde opgave. Wij blijven werken aan aanvullende maatregelen voor het terugdringen van stikstof en broeikasgassen. En dat doen we stap voor stap. En het doel blijft het doel te halen. Dan naderen we natuurlijk het einde nu van 2019. Ik vertel u niets nieuws. Als je alleen naar de cijfers zou kijken dan kun je alleen maar vaststellen dat het met Nederland goed gaat. Puur naar die cijfers kijkend. De werkloosheid is heel erg laag. Historisch laag. Nog nooit zoveel banen en zoveel mensen aan het werk. Er lijken nu aanstaande januari toch echt waarneembare plussen te zijn in de koopkracht volgens de bureaus die dat voorspellen. Het kabinet waagt zich daar niet aan, maar onafhankelijke bureaus lijken dat te voorspellen. En tegelijkertijd, als je van het buitenland naar Nederland kijkt dan wordt gezegd dat onze zorg het één na beste zorgstelsel van de wereld is, en misschien wel het beste. Ons pensioen het beste pensioenstelsel van de wereld en dat ons onderwijs, onze sociale voorzieningen behoren tot de beste van de wereld. Dat is – kijkend naar de cijfers – en kijkend van buiten naar binnen. En niettemin zijn er ook heel veel mensen die zich om zeer begrijpelijke redenen grote zorgen maken. Boeren, bouwers, leraren, politieagenten, verpleegkundigen. En dan heb ik nog maar een paar groepen genoemd. En de zorgen die daar leven die zijn zeer reëel en die zorgen zijn ook zonder meer terecht. En ze laten ook nog maar eens een keer zien dat je het vertrouwen in de toekomst niet alleen in cijfers kunt vatten, en dat het meer is dan een simpele optelsom van die cijfers. En we zouden als kabinet heel graag willen proberen om al die problemen in één keer op te lossen. Ik zou niets liever willen. Maar dat gaat niet. En het is meer dan alleen een geldkwestie in de meeste gevallen. Je zit ook natuurlijk met het feit dat we in een klein land wonen met veel mensen, met veel ambities en veel belangen. En soms botsen die belangen. Denk aan meer ruimte voor woningen of wegen, betekent minder ruimte voor natuur. Meer geld voor onderwijs gaat en zorg gaat ten koste van andere belangrijke posten op de begroting. Zoals bijvoorbeeld politie of krijgsmacht. En dat zijn de afwegingen waar we natuurlijke elke dag met elkaar voor staan. En dat is ook het wezen van de politiek. Voor mij is dit de kern van de politiek. Het maken van keuzes in schaarste. Afwegen van belangen, maar ook proberen die belangen bij elkaar te brengen. Het woord inschikken gebruik ik de laatste tijd nog al eens als het gaat bijvoorbeeld om het stikstof vraagstuk. Hoe schik je in? Hoe zorg je ervoor dat al die belangen met breed draagvlak bij elkaar worden gebracht? En dat past ook bij Nederland. Dit is het land wat wij zijn. Wij doen hier dingen met elkaar. We zoeken compromissen. Dat doen we op basis van overleg. En door te overleggen, door heel goed naar elkaar te luisteren. Door je realiseren dat je meer vermogen hebt om te luisteren dan te praten. Dus meer luisteren dan praten. Daardoor komen we tot compromissen en dat maakt het land krachtig. En dat is ook wat van het kabinet verwacht mag worden. Op die manier zullen we moeten kijken hoe je bijvoorbeeld voor zorgt dat het klimaatakkoord volgend jaar zo uitvoeren dat het betaalbaar is. Dat het haalbaar blijft. Dat er banen mee komen. En dat we tegelijkertijd ons land schoon achterlaten voor toekomstige generaties. Maar ook het pensioenstelsel. Het akkoord is er, maar nou de uitvoering. Hoe zorgen we ervoor dat het pensioenstelsel ook voor de komende generaties houdbaar is. Dat het inderdaad het beste pensioenstelsel van de wereld is, maar ook in de toekomst blijft.
 
Maar niet nu. We gaan eerst even met kerstreces. Ik ook. Daarna met hernieuwde energie aan de slag. Dus ik wens jullie allemaal, maar ook iedereen die dit volgt, mooie kerstdagen en een fantastisch nieuw jaar. En vooral ook een hele fijne jaarwisseling. En ik zou willen zeggen: laten we ervoor zorgen dat die Hollands verloopt. Namelijk feestelijk. Uitbundig. En tegelijkertijd ook veilig. En dat als hulpverleners op oudejaarsavond iets moeten doen. Als die nodig zijn, dat we die behandelen met waar ze recht op hebben. Namelijk ons grootste respect. Dat we ervoor zorgen dat ze hun werk kunnen doen. Dat we ze niet in de weg lopen. Maar nogmaals, laten we er vooral voor zorgen dat ze die avond zo min mogelijk te doen hebben doordat we er met elkaar er een prachtig feest van maken.