Toespraak door minister Van Engelshoven bij de opening van de tentoonstelling De straat op, gelijke rechten toen en nu, over 100 jaar vrouwenkiesrecht
Toespraak door minister Van Engelshoven bij de opening van de tentoonstelling De straat op, gelijke rechten toen en nu, over 100 jaar vrouwenkiesrecht, op 27 september 2019, te Amsterdam
[Het gesproken woord geldt!]
Beste mensen,
Wat fijn dat u hier allemaal bent,
Op deze bijzondere dag.
Een historische dag,
Want vandaag precies 100 jaar geleden – op 27 september 1919 – vond de officiële viering plaats van de invoering van het vrouwenkiesrecht.
Het begin van een tijdperk,
En tegelijkertijd het sluitstuk van een periode.
Want er ging natuurlijk heel wat aan vooraf.
De parlementaire behandeling was natuurlijk een belangrijk moment,
Maar er was nóg een moment,
dat minder bekend was.
En dat moment wordt nu,
door deze tentoonstelling, aan de vergetelheid ontrukt:
Op 18 juni 1916 gingen hier in Amsterdam 18.000 mensen de straat op om te laten zien dat zij het niet meer pikten.
18.000!
Moet u zich eens voorstellen: er waren geen social media, geen tv en Nederland kende ook nog geen radio-uitzendingen.
Iedereen die meedeed werd gemobiliseerd door pamfletten, kranten en mond-tot-mond-reclame.
De animo was dus enorm!
De deelnemers waren zich ongetwijfeld allemaal bewust van de belangrijke beweging waar zij deel van uitmaakten.
Van het belang van de zaak waarvoor zij demonstreerden.
Zij vochten voor iets dat ze nog niet hadden.
Voor ons is dat moeilijker voor te stellen.
Want voor ons lijken vrouwenrechten soms vanzelfsprekend.
Deze tentoonstelling drukt ons met de neus op die feiten,
En laat ons zien, lezen, en ervaren
dat wat nu vanzelfsprekend lijkt, ooit bevochten moest worden.
Atria weet daarmee het belang van haar rol als kennisinstituut voor emancipatie en vrouwengeschiedenis weer eens krachtig te onderstrepen.
Als het geheugen van de emancipatiebeweging houdt Atria ons bij de les,
en houdt ze de geschiedenis en ons erfgoed levend voor toekomstige generaties.
Beste Renée,
als directeur van Atria heb jij daar je stempel de afgelopen zeven jaar op gedrukt.
Onuitwisbaar.
Heel veel dank daarvoor.
Jouw periode sluit af met een prachtige tentoonstelling,
die het mogelijk maakt om met technieken van nu (zoals Virtual Reality), te beleven hoe het toen was.
Een tentoonstelling die teruggaat in de tijd,
om de verworvenheden van de vrouwenbeweging voor de toekomst veilig te stellen.
Omdat we het ons – helaas – niet kunnen veroorloven om deze verworvenheden als gegeven te beschouwen.
Daarmee is het een typische Atria-tentoonstelling dus!
Renée,
ik dank jou voor je werk van de afgelopen jaren.
En ik dank u allen voor uw aandacht.