Toespraak van minister van Engelshoven bij de nieuwjaarsreceptie van het COC
Toespraak van minister van Engelshoven bij de nieuwjaarsreceptie van het COC 'True Colors', op 28 januari 2018 in Amsterdam
[Het gesproken woord geldt!]
Beste mensen,
Ik sta hier al een tijdje binnen – te praten en te kijken.
En ik vind het hier fantastisch!
Ik weet ook waarom: iedereen is zichzelf en laat dat aan elkaar zien. Zonder de angst dat het niet goed is.
En ik wil er voor zorgen dat het ook buiten deze zaal volstrekt normaal is om zo te genieten, samen met anderen.
Daar ben ik minister van Emancipatie voor!
Maar ik kan het natuurlijk niet alleen.
We hebben het beste van iedereen nodig.
Te beginnen met de moed die we in ons hebben.
Want we weten allemaal dat de vrijheid om zichtbaar jezelf te zijn, nog altijd weerstand oproept bij anderen.
Dus hebben we moed nodig om die weerstand te bestrijden.
En heb je moed nodig om voor jóuw vrijheid te vechten.
En is er moed voor nodig om te laten zien wie je bent.
Steeds weer.
Maar naast die moed, is het minstens zo belangrijk om nieuwsgierig te blijven naar elkaar.
Tegen heel Nederland zeg ik: wees nieuwsgierig naar de mensen buiten je bubbel.
Probeer te leren van de levens die niet op het jouwe lijken.
En… dat kun je ook binnen je bubbel doen.
De L, de H, de B, de T, de I… we strijden allemaal voor hetzelfde. Niemand mag een probleem maken van de manier waarop jij jouw leven leeft!
En helaas… helaas is er in 2018 nog een minister van Emancipatie voor nodig die dit allemaal zegt.
Maar reken er maar op dat ik het zal blijven zeggen.
Ik zal gaan staan voor iedereen.
Ik zal er keihard voor knokken dat wat vanavond in Paradiso kan, in elke straat van Nederland kan.
En daarom ben ik ook zo blij met het Regenboog Stembusakkoord.
Een akkoord waar voor gestreden is.
Velen van júllie hebben ervoor gezorgd dat ik voor iedereen kán gaan staan.
Voor het meerouderschap.
Voor het afschaffen van onnodige geslachtsregistratie.
Voor een verbod op LHBTI-discriminatie.
Voor meer kennis en begrip voor intersekse personen.
En voor nog betere lessen op school over seksuele diversiteit.
In 2018 gebeurt er op dit vlak veel moois.
Maar ik noem één voorbeeld: het MBO.
Deze week was ik op een ROC in Haarlem bij een voorstelling over seksuele diversiteit.
Acteurs speelden daar de échte verhalen.
Over de eenzaamheid en de pesterijen die je soms ondergaat, terwijl je ontdekt wie je bent.
Zulke voorstellingen zijn goud waard. Net als het gesprek achteraf met de leerlingen.
We spraken over de verwachtingen van ouders, en die van de samenleving. En over de druk die je soms voelt, om aan iedereen en alles te voldoen.
Ik wil docenten aansporen om dit soort gesprekken in de klas te blijven voeren. En tegen lerarenopleidingen zeg ik: besteed hier in jullie lesprogramma alsjeblieft aandacht aan.
Dat is van levensbelang.
Want een leven:
- waarin je kunt zijn wie je écht bent,
- waarin je kunt houden van wie je wilt,
- waarin de ander net zoveel plek heeft als jij,
- en waarin iedereen kan genieten…
… dat moet in Nederland volstrekt normaal zijn.
(En daar stroop ik graag m’n mouwen voor op!)
Dankjulliewel.