Toespraak minister Van Engelshoven bij verkiezing Etnische Zakenvrouw van het Jaar (2017)
Speech van de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, Ingrid van Engelshoven, bij de verkiezing van de Etnische Zakenvrouw van het Jaar (2017).
Dames… en ook heren,
De Japanners hebben er als enige volk ter wereld een woord voor:
‘Komorebi’
Het betekent zoveel als: ‘‘het zonlicht dat tussen de bladeren van de bomen door schijnt”.
En waar de één de bladeren ziet hangen, ziet de ander juist de zonnestralen.
U snapt als de beste waar ik op doel.
Als je goed rondkijkt in ons land, dan zie je ze op heel veel plekken: vrouwen met zakelijk en maatschappelijk succes.
En als je nog beter kijkt, dan zie je ze ook met wortels die van oorsprong buiten Nederland liggen.
En iedereen die zegt dat ze er niet zijn, die heeft het mis. Die kijkt niet goed genoeg – en dan zie je het inderdaad niet.
Je hoeft er de krant maar voor open te slaan.
Deze week stond er een prachtig stuk in Trouw, met levenslessen van een cardiologe. Levenslessen van iemand die je hart laat kloppen. Hoe toepasselijk.
Ik heb het over Harriette Verwey.
Zij is u zeker niet onbekend – als lid van de Raad van Toezicht van deze vereniging.
Wat mij in het interview het meest raakte was les nummer zes: “wees de wind onder iemands vleugels”.
Het raakte me, omdat het zo logisch leek te zijn.
Want zonder dat ze het nastreefde, is Harriette een rolmodel geworden, in de Surinaamse gemeenschap én daarbuiten.
Meisjes en jongens uit achterstandswijken komen naar het ziekenhuis, waar Harriette vertelt over haar werk. Dan zien ze een zwarte vrouw in een witte doktersjas. Dat is het levende bewijs dat er kansen zijn en dat je ze kunt pakken.
En het geluk van levend bewijs? Je kunt er mee praten en van leren. Harriette pakt die rol fantastisch op. Zo is ze tussen de bedrijven door de wind onder de vleugels van anderen. Die vleugels moet die ander nog altijd zelf spreiden, maar geef je wind mee, dan help je iemand stijgen.
Harriette laat daarbij ook aan de generaties die ná haar komen een hele krachtige vanzelfsprekendheid zien: je huidskleur speelt geen rol in jouw weg naar zakelijk en maatschappelijk succes.
Ik zou willen dat we nu al zover waren – en niet langer hoeven wachten op die vanzelfsprekendheid.
Maar zover zijn we nog lang niet. Er zijn nú meer zichtbare rolmodellen nodig. Het uitroepen van de Etnische Zakenvrouw 2017 draagt daar op een hele mooie manier aan bij.
Maar zo’n rolmodel worden, dat kan pittig zijn. Het begint met een kans, die je moet pakken. Je moet keuzes hebben – en durven kiezen. En je hebt doorzettingsvermogen nodig. Want zakelijk succes zonder tegenslag? Dat is een sprookje.
Een rolmodel zijn, daarentegen, is vrij simpel.
Héb je succes, doe dan als Harriette. Wees zichtbaar, vertel je verhaal, en herhaal het. Zo vaak als je kunt. Want je weet nooit waar je de ander raakt en in beweging zet. Je weet nooit van te voren wat er voor nodig is om iemand anders de vleugels te laten spreiden.
Ik hoop dat de Etnische Zakenvrouw van dit jaar dat ook doet: vertellen, vertellen, vertellen. Strálen – en daarmee anderen laten zien en voelen dat er heel veel mogelijk is. En dat het ook enorm genieten is.
Zo zien nieuwe generaties steeds opnieuw dat succes werkelijk in alle kleuren komt.
Dank u wel.