Toespraak staatssecretaris Visser tijdens bekendmaking ‘Reservistenwerkgever 2017’
Toespraak staatssecretaris Barbara Visser, tijdens de bekendmaking ‘Reservistenwerkgever 2017’ op 6 november 2017 in het Nationaal Militair Museum in Soesterberg.
Let op: alleen gesproken woord geldt!
Dank Hans. (Hans van Buren is ceremoniemeester en adviseur van de organisatie die het organiseert – (ESR)
Dames en heren, welkom in het Nationaal Militair Museum!
Ik vind het bijzonder om hier een week na mijn aantreden in uw midden te mogen zijn. Als staatsecretaris van Defensie.
Want een werknemer uit willen lenen aan een andere organisatie en dus even moeten missen …
… dat vind ik niet zomaar iets.
Dat verdient erkenning. En waardering.
U bent hier daarom ook niet zomaar uitgenodigd.
De werkgevers hier aanwezig zijn genomineerd door hun werknemer. En wel voor de verkiezing van DE reservistenwerkgever van het jaar.
En natuurlijk gaat maar één van u daadwerkelijk met deze prijs naar huis …
Maar het mooiste van deze bijeenkomst vandaag is toch eigenlijk wel het feit dat u allemaal bent genomineerd.
Want werknemers die op de gedachte komen om hun baas te nomineren voor een prijs …
… werknemers die de moeite nemen om dit ook daadwerkelijk te doen …
… en werknemers die hopen via deze weg iets terug te kunnen doen voor hun organisatie …
… Dat zegt heel veel.
Het toont dat uw medewerkers niet alleen tevreden zijn en dankbaar, maar ook heel trots!
En een trotse werknemer is wat mij betreft toch wel de kroon op uw werkgeverschap:
Maar, ik wil niet alleen uw goede werkgeverschap hier vanavond benadrukken.
Ook wil ik dat u weet dat Defensie niet kan zonder uw steun, zonder de steun van werkgevers.
Onze organisatie heeft mensen nodig die zich naast hun gewone baan ook nog eens in willen zetten voor vrede en veiligheid.
En die behoefte wordt in de toekomst alleen maar groter …
Want we moeten als Defensie adaptiever worden.
We moeten ons constant aan kunnen passen aan de ontwikkelingen om ons heen.
En ook aan de dreigingen.
Sneller kunnen inspelen op piekbelasting.
We moeten daarvoor ook voldoende personeel hebben.
Flexibel personeel.
Mensen die speciale expertise meebrengen.
Mensen die met de nieuwste technologieën om kunnen gaan.
Niet voor niets kijken we nu of we werknemers van bedrijven of opleidingsinstituten kunnen delen, of werken we hard aan verschillende contractvormen bij Defensie …
We willen het mensen echt makkelijker maken om verschillende banen te combineren.
En daarbij hebben we ook reservisten hard nodig.
Daarom ben ik dus ook zo blij dat u hier allen vanavond aanwezig bent.
U helpt Defensie.
U helpt daarmee de samenleving.
Ik denk bijvoorbeeld aan Stephan Vos, die nu als teamleider bij Albert Heijn werkzaam is.
Stephan, kun je even je hand opsteken?
Stephan, jij bent in 2014 begonnen bij de Nationale Reserve.
Omdat je - zoals je zelf zei: ‘Nuttig wilt zijn voor de samenleving’.
Jij legde bijvoorbeeld uit dat als er ergens een dijkdoorbraak zou zijn, jij niet degene bent die thuis werkeloos op de bank wil toekijken hoe anderen het werk doen.
'Laat mij maar in actie komen', zo zei je stellig.
Dat is ook de reden dat je nu reservist bent bij de NATRES.
En waarom je 1 dag per week minder bij jouw civiele werkgever werkt, de Albert Heijn.
Alleen zo kun je oefenen voor inzet bij bewakings- en beveiligingstaken.
Zo ben je recent nog ingezet bij de zoektocht naar Anne Faber. In Utrecht.
Een heftige inzet … Vooral mentaal.
Of zoals je zelf zei:
‘Aan de ene kant hoop je niets aan te treffen, maar je verwacht het wel…
… bij iedere stap die je zet.’
Begrijpelijk …
Maar het is goed en belangrijk werk, Stephan.
En dat weet jouw leidinggevende ook. Nico Bon.
En hij heeft ook gezien hoe jouw werk als reservist, jou positief veranderd heeft.
Zo kan je bijvoorbeeld beter met stress om gaan. Blijf je rustig, en houd je overzicht.
En je bent veel duidelijker naar de mensen op de werkvloer.
Oftewel, korter en bondiger. Zoals een goed militair betaamt.
Dus meneer Bon (u staat naast Stephan neem ik aan?), ook u wil ik bedanken.
U maakt het mogelijk dat Stephan zich zo kan ontwikkelen. En dat is fantastisch.
Iemand anders die hier vanavond aanwezig is … is Koen ten Holter.
Koen, waar ben je?
Koen, jij werkt als cyberreservist bij Defensie. Weer een hele andere tak van sport.
Maar voor jou wel hele logische …
Want als oud marine-officier, bekwaamde jij je jaren geleden al op het gebied van cyber …
… en inmiddels werk je bij PriceWaterhouseCoopers als Manager Cyber-security.
Maar je hart ligt ook nog bij Defensie.
En dus zet je je naast je gewone baan, ook nog bij ons in.
Als leidinggevende van zo’n 25 cyberreservisten …
Waarmee je samen bijvoorbeeld gesimuleerde aanvallen uitvoert op onze operationele systemen.
Zodat de organisatie weer beter beschermd is.
Heel belangrijk werk dus.
En ik ben dan ook heel blij dat jouw werkgever dit mogelijk maakt.
Je zei zelf daarover dat PWC gelukkig heel “pragmatisch” is.
Want naast het feit dat jouw werkgever iets terug wil doen voor de samenleving, en bij wil dragen aan cyberveiligheid…
… realiseert jouw werkgever zich ook, dat iemand die reservist is misschien wel niet naar allerlei leiderschapscursussen hoeft te gaan.
Want dat leer je wel bij Defensie … leidinggeven
Evenals leiding ontvangen overigens.
Gerwin Naber, verantwoordelijk voor cyber bij PWC zei ook, begreep ik:
'Luister Koen, je krijgt van ons een aantal dagen per jaar vrij om te werken bij Defensie'.
Doorbetaald dus. Omdat hij weet dat het salaris voor cyberreservisten bij Defensie een stuk lager ligt dan bij commerciële bedrijven in de samenleving.
Even wat dagen vrij nemen, betekent dus nogal wat voor een cyberreservist.
Gelukkig is het dus goed geregeld voor reservisten bij PWC. Zowel voor Stephan, als voor zijn collega Matthijs van der Wel, die hier ook vanavond aanwezig is.
Dus Gerwin, dank daarvoor!
Tot slot noem ik graag nog 1 reservist:
Nadine van Veenendaal. Arts en onderzoeker.
Nadine, waar ben je?
Nadine, jij gaat straks tijdens het diner nog vertellen over wat je precies doet, maar ik wil graag toch ook kort wat over jou zeggen …
Want al sinds jij geneeskunde studeerde wist je al dat je ook bij Defensie wilde werken.
En zodra jij daadwerkelijk ‘dokter’ was, en kon solliciteren bij ons, deed je dat ook.
En nu ben je kapitein-arts. Medisch specialist.
Heel belangrijk. Want mensen zoals jij hebben we ook hard nodig.
Natuurlijk om ervoor te zorgen dat onze militairen goede medische verzorging krijgen.
Maar ook voor onderwijs- en oefendoeleinden.
Jij als specialist bezit daarvoor de juiste kennis. En houdt die kennis ook bij.
Maar dan moet je nog wel een werkgever hebben die ermee akkoord is, dat jij je naast je baan ook nog eens inzet voor Defensie.
Nadine, jij hebt zo’n werkgever.
En dat is professor Dokter Henk Bonjer, van het VU Medisch Centrum.
Hij snapt echt het belang van reservist zijn.
Om een voorbeeld te geven:
Op een dag vroeg jij, Nadine, aan jouw professor:
'Professor, mag ik als reservist-arts 4 weken naar Texas op oefening met Luchtmobiel?'
Hij zei toen meteen:
'DOEN! Niet over nadenken, gewoon gaan. Want deze kans, krijg je nooit meer.'
Dat vond jij toen heel bijzonder Nadine. En dat heb je ook aan ons laten weten.
Want je hoefde jouw werkgever immers niet eens tekst en uitleg te geven.
Bijvoorbeeld over hoe de werkzaamheden zijn als arts in een groen pak.
Of hoe een geneeskundige keten werkt bij Defensie. En waarom dat zo belangrijk is.
Jouw professor wist gewoon dat het ertoe doet.
En misschien … komt het ook wel omdat hij zelf vroeger bij de marine heeft gediend … en dus de wereld van Defensie redelijk goed kent … ;)
Maar dan geldt nog steeds …
… Dat je als afdelingshoofd chirurgie, van een academisch centrum, maar wel 1 van je artsen moet willen missen.
Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Dat realiseer ik mij maar al te goed.
En het was niet alleen naar Texas waar jij heen kon gaan Nadine.
Jouw professor liet je ook meegaan naar Polen.
Zodat jij je daar in kon zetten bij de grote internationale oefening Bison Drawsko, van de Landmacht.
In die weken heb je verschillende militairen geholpen, die bijvoorbeeld een enkel of een been hadden gebroken.
Cruciaal werk dus. Waar je echt iets betekent voor anderen. Voor onze organisatie.
Maar zoals je ook zelf zei Nadine; als reservist leer je ook heel veel.
Zoals beslissingen nemen onder extreme omstandigheden. En altijd met te weinig middelen.
Of juist om wekenlang samen te werken met heel veel andere mensen. Waardoor je weer meer leert te relativeren. En flexibeler wordt.
Mooi om te horen. En dat is precies de win-win situatie voor werkgever EN reservist.
Kortom dames en heren, deze verhalen alleen al bieden genoeg redenen om hier vanavond het glas te heffen.
We vieren dat onze krijgsmacht kan bouwen en vertrouwen op reservisten.
Net zoals we vieren dat er vele werkgevers zijn die hun mensen de ruimte hiervoor geven.
Of … zoals Winston Churchill dat ooit zo mooi verwoordde, om hun medewerkers ‘twice-a-citizen’ te kunnen laten zijn (zo noemde Churchill de reservisten omdat ze met 1 been in de samenleving staan en met het andere in de krijgsmacht).
Want ik noemde net natuurlijk maar 3 voorbeelden van reservisten en hun werkgevers.
Maar zo zijn er nog veel meer.
U hier allen aanwezig, maar ook elders in het land.
U allen maakt het mogelijk dat medewerkers binnen uw organisatie met 1 been in de samenleving staan, en met het andere in de krijgsmacht.
Als het ware ‘Twice-a-company’.
En dat moeten we koesteren!
Dan wil ik nu graag overgaan tot de uitreiking van de award van de reservistenwerkgever van het jaar.
Ik begreep dat het voor de jury niet eenvoudig was om tot een goed afgewogen resultaat te komen, maar het is ze gelukt.
Daarom wil ik graag hen ook even bedanken.
Voorzitter Martin Verduijn van Verduijn Advies …
… Marjolein Kerklaan van BAM …
… Thijs Terwindt van SHELL …
… en Dick van Lingen van het ministerie van Justitie en Veiligheid.
Ook allemaal lid van het Overleg Orgaan Employer Support Reservisten.
Dame, heren, dank jullie wel!
‘Maar wie heeft de jury dan verkozen?’, vraagt u zich nu af.
Voordat ik de 2 eervolle vermeldingen EN de winnaar noem, wil ik graag nog benadrukken dat er maar liefst 9 hoogst scorende werkgevers zijn. En hier ook allemaal aanwezig.
Het gaat om:
- Axender uit Nieuwegein;
- Albert Heijn XL in Muiden;
- Tata Steel in Velsen Noord;
- De Gemeente Hollands Kroon;
- De Holland America Line;
- De Dienst Vervoer en Ondersteuning van de Dienst Justitiële Inrichtingen;
- En PriceWaterhouseCoopers;
En dan nu de eerste EERVOLLE VERMELDING:
Dat is …. het Universitair Medisch Centrum Groningen.
Hoogleraar Fred Spijkervet en luitenant-kolonel Jan Roodenburg, kunnen jullie je hand opsteken?
Dames en heren,
Het Universitair Medisch Centrum Groningen, gaf volgens de jury blijk van de symbiose die er kan zijn tussen de reservist en de werkgever.
Zaken die bij Defensie geleerd zijn worden in de civiele omgeving toegepast, en omgekeerd.
Door zijn bij de krijgsmacht opgebouwde kennis bijvoorbeeld, kan Jan Roodenburg in zijn rol als hoogleraar kaakchirurgie-oncologie, door het UMCG ook worden ingezet voor het keuzevak ‘militaire geneeskunde’.
Een prachtig voorbeeld dus als het gaat over de adaptieve krijgsmacht, en een verregaande samenwerking tussen civiele werkgevers en Defensie.
Dan de tweede eervolle vermelding:
Dat is geworden …. het Onze Lieve Vrouwe Lyceum in Breda.
Rector Gijs van Wijle en kapitein Jos van Schilt, kunnen jullie je hand opsteken?
De reden voor deze benoeming is het feit dat het lyceum gebruik maakt van de opgedane kennis en ervaring van de reservist, Jos van Schilt, in het dagelijks leven docent Geschiedenis.
Tevens krijgt Jos van zijn werkgever veel ruimte tot inzet, en kon hij als dagboekschrijver recent op uitzending naar Mali.
Daarbij werd contact onderhouden met zijn familie, en steeds weer interesse getoond.
Niet voor niets dus een verdiende eervolle vermelding!
En daar hebben we natuurlijk ook iets speciaals voor.
Mag ik de heren Spijkervet, en Van Wijlen - de werkgevers van onze reservisten – vragen om even naar voren te komen en dit beeldje op te halen?
En dan komen we nu toe aan de winnaar.
De reservistenwerkgever 2017, is geworden …
Het VU Medisch Centrum Amsterdam!
Professor Jaap Bonjer, Nadine van Veenendaal …
… willen jullie even naar voren komen?
Professor, Nadine,
Wat de jury opviel was dat het VU Medisch Centrum, in flinke mate bijdraagt aan het uitdragen van het reservist zijn binnen de organisatie.
Bijvoorbeeld door het jaarverslag, dat Nadine schreef in 2016 voor de afdeling heelkunde.
De jury omschreef uw samenwerking ook als volgt:
'Er is een directe wederzijdse wisselwerking tussen de kennis en kunde, EN vaardigheden van de betreffende reservist.
Ook heeft Nadine dankzij de flexibiliteit van Professor Bonjer vele oefeningen kunnen meedraaien. Wat zowel voor het VU als voor Nadine van meerwaarde was.'
Ik wil u dus graag feliciteren!
En u natuurlijk ook de award uitreiken.
Het is een beeld gemaakt door kunstenaar Joek van Dranen.
Het reservistenlogo ‘Twice-a-Citizen’ heeft hem geïnspireerd.
Het beeld symboliseert in feite de werknemer in uw bedrijf, met achter hem de militair die in hem ‘schuilt’.
Ik hoop dat het een mooie plek bij u vindt.
Dames en heren,
Wie volgend jaar de award gaat winnen is natuurlijk de vraag.
Maar 1 ding is voor mij zeker.
U heeft allen antwoord op de vraag: ‘Wat is mijn toegevoegde waarde aan de samenleving’.
Nu de rest van de werkgevers in Nederland nog. Want er is nog veel onbekendheid over reservisten in Nederland.
Daar gaan we bij Defensie dan ook hard aan werken. Maar hopelijk u ook …
Ik zou zeggen: be good and tell it!
Vertel hoe uw werknemer hier beter van wordt.
Vertel hoe u als bedrijf uw steentje bijdraagt aan de samenleving.
Vertel hoe het is om ‘twice-a-company’ te zijn!
Als we dat met z’n allen doen, dan weet ik zeker dat we aan de vooravond staan van een jaarlijks terugkerende traditie …
Rest mij nog u smakelijk eten te wensen en een hele fijne avond.
Dank u wel.