'The road to freedom'
Minister Bussemaker sprak zondag 22 januari 2017 bij de Nieuwjaarsbijeenkomst van het COC in Paradiso.
Dames, heren en anderen
In 2016 hebben we afscheid moeten nemen van drie fantastische artiesten.
David Bowie, Prince én George Michael maakten ontzettend goede muziek.
Met z’n drieën speelden ze de soundtrack van mijn leven.
Maar ze speelden ook met ónze opvattingen over identiteit.
Door in hun clips het onderscheid tussen man en vrouw te vervagen. Door hokjes uit hun voegen te kraken.
Of door de draak te steken met stereotypes,
Hebben ze voor mij, voor jullie, voor iedereen, ruimte geschept om te zijn wie je bent.
Of dat nou, homo, hetero, biseksueel, transseksueel, of van alles een beetje is!
Tot op de dag van vandaag gaan voortrekkers ons voor op de weg naar vrijheid.
Dat is heel belangrijk voor emancipatie.
Voor jullie, voor mij, maar ook voor mensen die groot worden in een land waar lhbt' ers niet veilig zijn.
Amrin, Liz, Maha, Ashraf en Yousef zijn hier vanavond ook, en ze komen uit zo’n onveilig land.
Om zichzelf te kunnen zijn, zijn ze de afgelopen jaren naar Nederland gevlucht. Geef ze een warm welkom!
Liz – ik noemde haar net al – komt uit Oeganda.
Op homoseksualiteit staat daar een levenslange gevangenisstraf.
Liz zelf is er meermaals aangevallen omdat ze op vrouwen valt.
Precies een jaar geleden pakte ze haar koffers en vluchtte naar Nederland.
Toen Liz in de bus op weg was naar het AZC kreeg ze weer hoop.
Ze zag de door straatlantaarns verlichtte weg voor zich en dacht: ‘Vanaf vandaag wordt alles beter.’ Ze dacht: ‘This is my road to freedom’.
Die weg naar onze vrijheid is voor iedereen anders.
Voor de een is het een snelweg, met weinig knelpunten en zonder files.
Voor de ander een route met oponthoud, wegversperringen en omleidingen.
Ook voor jullie hier – of daarbuiten – is de vrijheid om te zijn en te leven naar wie je bent soms een zoektocht.
Omdat je op moet boksen tegen vooroordelen.
Omdat mensen jouw waarde op een onsje minder schatten omdat je lhbt’er bent.
Of omdat je geaardheid altijd een onderwerp van gesprek schijnt te moeten zijn.Daarom zijn bijeenkomsten als deze zo belangrijk.
Emancipatie zit soms in grote beleidswijzigingen.
Deze kabinetsperiode is het mogelijk geworden dat beide duomoeders meteen op de geboorteakte vermeld kunnen worden als zij een kindje krijgen.
Maar vaak zit emancipatie ook in empowerment.
In het ondersteunen van jullie, van rolmodellen en voorvechters, van organisaties zoals het COC.
En dat werkt. De acceptatie van lhbt’ers is nog nooit zo hoog geweest als vandaag, wel 93 procent!
En die laatste 7 procent pakken we ook!
Maar in de azc’s bestaat soms een andere werkelijkheid.
Liz heeft zich in haar azc soms onveilig gevoeld.
En niet alleen Liz.
Vluchtelingen hebben vaak geen idee dat ze aangifte kunnen doen.
Weten niet dat ze dan serieus worden genomen.
Soms moeten ze nog ontdekken dat niet homoseksualiteit, maar discriminatie in Nederland een
strafbaar feit is.
Veiligheid staat voorop, dus soms ontkom je er niet aan om lhbt’ers apart op te vangen.
Maar ik vind het isoleren van lhbt’ers in de asielzoekerscentra geen structurele oplossing.
Net als elke andere minderheid, zijn jullie belangrijk in onze samenleving.
We zetten hier niemand in een hokje apart, maar koesteren iedereen in ons midden.
Daarom hebben we met Amrin, Liz, Maha, Ashraf en Yousef een app gemaakt.
Het softwarebedrijf IBM heeft ons daar gelukkig ontzettend goed bij geholpen.
De Rainbow Refugees app helpt lhbt-vluchtelingen om hier hun weg te vinden. Om te zien waar ze aangifte kunnen doen als ze in die veiligheid worden aangetast.
En de app helpt ze elkaar te vinden.
Inmiddels is die Rainbow Refugee app klaar.
Ik ben er heel erg trots op die nu aan het COC te kunnen overhandigen.
Want wie anders dan deze organisatie kan deze groep mensen samenbrengen. Zoals Liz uiteindelijk vrienden heeft weten te maken via de cocktailbijeenkomsten bij haar in het azc.
Ik heb vier jaar lang jullie roze minister mogen zijn en dat was een eer!
Omdat ik niet alleen mocht pleiten voor jullie vrijheid, maar voor ieders vrijheid. Voor mijn vrijheid. Voor onze vrijheid
Vrijheid betekent dat we het recht hebben om onszelf te zijn.
Om in onze verscheidenheid allemaal even gelijk te zijn.
En om lief te hebben wie je wilt en zoals je dat wilt.
Het is een vrijheid die niet beperkt wordt door hokjesgeest.
Maar geïnspireerd wordt door de liefde.
In deze zaal, in deze stad en in dit land, is iedereen even uniek.
Laten we ook volgend jaar weer hindernissen opruimen, die de weg naar vrijheid blokkeren!
Op een 2017 waarin liefde geen grenzen kent! Proost!