Toespraak Dekker diploma-uitreiking Marnix Gymnasium Rotterdam
Toespraak van staatssecretaris Sander Dekker tijdens de diploma-uitreiking op het Marnix Gymnasium in Rotterdam. Dekker sprak de gediplomeerden toe en reikte de prijs uit voor het beste profielwerkstuk.
Dames en heren, jongens en meisjes,
Hopelijk heb ik jullie niet aan het schrikken gemaakt, door hier onverwacht op te duiken.
Maar ik wil jullie graag geruststellen: ik kom hier niet vertellen dat jullie examen over moet. Ik heb niks gehoord van onregelmatigheden bij het Marnix. Wie zojuist een diploma heeft gekregen, heeft dat ook echt verdiend. Proficiat! Een prestatie om trots op te zijn. Met een gymnasiumdiploma behoor je tot de uitblinkers.
Als excellente leerlingen hadden jullie het voorrecht om op een ‘Excellente school’ te zitten, zoals dit schildje naast de ingang laat zien.
Toen ik jullie school begin van dit jaar het predicaat overhandigde, vertelde ik een verhaal over de 16de eeuwse Italiaanse kunstenaar Michelangelo. En in het bijzonder over één van zijn uitspraken. En ik citeer:
“Het echte gevaar ligt voor de meesten onder ons niet in het feit dat we te hoog reiken en missen, maar dat we te laag mikken en ons doel halen.”
Michelangelo’s leven en werk stonden volledig in het teken van dit motto. Voor hem was het niet genoeg om een uitzonderlijk begaafd kunstschilder te zijn. Ook als beeldhouwer en architect wilde hij uitblinken. En dat is hem gelukt. Denk maar aan de prachtige plafondschildering van de Sixtijnse kapel, het standbeeld van David voor het Palazzo Vecchio in Florence en de koepel van de Sint-Pietersbasiliek. Om uit elke discipline maar één voorbeeld te noemen. Michelangelo is de belichaming van de uitzonderlijke prestaties waartoe een mens in staat. Prestaties die mogelijk worden door steeds hoge doelen na te streven.
Dames en heren, jongen en meisjes,
De lat hoger leggen, daar gaat het om. En om dat te doen, zijn drie dingen belangrijk. In de eerste plaats heb je mensen nodig die je een handje helpen. Die je steeds uitdagen, als je denkt dat je er wel bent. Of die je er bovenop helpen, als je het even niet meer ziet zitten. Mensen die je helpen ontdekken wat je in je hebt. Gelukkig zijn er een hoop van dat soort mensen in het onderwijs. Want dan heb ik het over de bevlogen leraren, die steeds het maximale uit iedere leerling willen halen.
Ik heb het nieuwe Jaarboek al even in mogen kijken. Jullie zijn vol lof over jullie docenten. Terecht. Zij hebben jullie uitgedaagd. Zij hebben jullie verder gebracht. En zij hebben het weten vol te houden, want laten we eerlijk zijn, jullie waren vast niet altijd even makkelijk. Vanaf dit podium wil ik jullie leraren dan ook graag in het zonnetje zetten en een groot compliment geven voor hun fantastische inzet. Samen met de leerlingen, zijn ook de docenten geslaagd. En dat is een applaus waard.
Genoeg over de leraren. Zij hebben jullie geholpen en uitgedaagd, maar uiteindelijk moet je het wel zelf doen. Daarmee kom ik bij punt twee. Om de lat steeds weer hoger te leggen, moet je niet alleen blindvaren op je talent, maar ook bereid zijn om keihard te werken. Het is net topsport. Ook Robin van Persie heeft duizenden trainingsuren moeten maken, voordat hij ze er met zo veel gemak inschoot. Net als Afrojack, die zich eerst het eelt op de vingers moest draaien, voordat hij iedere dansvloer op de aardbol veroverde.
Einstein, zelf toch ook niet de minste, zei het ooit heel treffend: “Genialiteit is 1 procent talent en 99 procent hard werken.”
En dan kom ik bij mijn derde punt. Wie de lat steeds hoger legt, moet ook verstandige keuzes maken. En daarbij dragen jullie een grote eigen verantwoordelijkheid. Zeker met dat diploma in jullie hand, bewijzen jullie nu dat je niet alleen oud, maar ook wijs genoeg bent. En naarmate je meer volwassen bent, kan je er niet meer van uitgaan dat iemand anders het voor je bedenkt en regelt. Je moet het nu zelf doen. Het heft in eigen handen nemen. Op problemen afstappen en ze oplossen.
Toen ik zo oud was als jullie, zat ik ook op school. Ik stond voor dezelfde ingewikkelde keuzes: wat ga ik doen, waar wil ik heen? Ik zat nooit om een mening verlegen. Altijd op alles commentaar. Dit kan beter. Dat moet anders. En als ik dat dan thuis vertelde, stelde mijn moeder altijd maar één vraag: “En wat heb je er nu zelf aan gedaan?”
Het is één van de belangrijkste lessen die ík van thuis uit heb meegekregen. Dat als je vindt dat iets anders moet, of beter kan, je zélf de eerste stap moet zetten. Dat je niet moet afwachten, maar het initiatief kan nemen. Door er zelf werk van te maken! En terugkijkend is dat voor mij misschien ook wel de belangrijkste drijfveer geweest om de politiek in te gaan.
Jongens en meisjes, beste gediplomeerden,
De afgelopen jaren hebben jullie een stevige, brede basis gelegd. En nu kunnen jullie de studie van je hart gaan volgen. Dat is één van de grootste en belangrijkste stappen die je kunt zetten in je hele leven. Je gaat naar een universiteit of hogeschool. Misschien wel op kamers in een andere stad of in het buitenland. Naar een nieuwe omgeving, met nieuwe vrienden.
Het wordt spannend, maar dat maakt het juist leuk. En de succesformule is zoals gezegd eigenlijk heel eenvoudig. Laat je uitdagen. Benut je talenten door hard te werken. En neem het initiatief en maak de verstandige keuzes.
Jullie hebben een eer hoog te houden. Jullie kozen niet voor niets voor een gymnasium. En jullie zijn met vlag en wimpel geslaagd. Blijf die lat hoog leggen. Aarzel niet om telkens weer een stapje verder te gaan. Je grenzen te verleggen. Ongeacht waar je voor gaat – arts of advocaat, docent of deejay, professor of profvoetballer – ga voor de top.
Heel veel succes!