Europees visserijbeleid: regels voor aanlanden vis
De Europese visserijministers hebben afspraken gemaakt over de uitvoering van de plicht om alle vis aan land te brengen. Het nieuwe Europese visserijbeleid gaat ervan uit dat bijvangsten zoveel mogelijk worden beperkt en niet meer overboord worden gezet.
'De aanlandplicht is één van de belangrijkste pijlers van het nieuwe duurzamere visserijbeleid. Ik ben blij dat we nu haalbare afspraken hebben gemaakt voor de invoering', aldus Sharon Dijksma, staatssecretaris van Economische Zaken.
Bijvangst
Op dit moment wordt er veel vis teruggegooid in zee. Voor iedere kilo vis die nu aan land wordt gebracht, gaat er 1,5 tot 2,5 kilo als ongewenste bijvangst overboord. Dat is vooral vis die niet verkocht kan worden of waarvoor de visser geen quotum heeft. Bijna alle teruggegooide vis sterft. Deze praktijk moet de komende jaren worden teruggedrongen door bijvoorbeeld beter vistuig waardoor er minder bijvangst wordt bovengehaald. De bijvangst die dan toch nog in de netten belandt moet aan wal worden gebracht. Daar kan het dan worden verwerkt tot bijvoorbeeld vismeel.
Aanlandplicht
De aanlandplicht wordt gefaseerd ingevoerd. Dat geeft de visserijvloot de mogelijkheid om aanpassingen aan te brengen aan de vloot. Voor sommige typen visserij kunnen de maatregelen snel ingaan. Bijvoorbeeld voor vissers op haring die traditioneel weinig bijvangst hebben. Anderen, zoals vissers op tong en schol, moeten meer aanpassingen doen aan het vistuig of schip. Die krijgen een aantal jaren extra om de maatregelen door te voeren.
Daarnaast hebben de visserijministers afgesproken dat een klein deel van de bijvangst niet aangeland hoeft te worden en daarmee ook niet afgetrokken wordt van het quotum.