Videoboodschap door Van Bijsterveldt bij de ondertekening van de ‘Verklaring van kerken tegen homofobie’
Op 17 mei jongstleden brachten zeventien Nederlandse kerkgenootschappen op initiatief van het LKP een verklaring uit tegen geweld tegen homoseksuelen, lesbiennes, bi’s en transgenders. In een videoboodschap sprak Minister van Bijsterveldt haar steun uit.
Dames en heren,
Vandaag is het ‘International day against homofobia’. En juist vandaag komen zeventien christelijke geloofsgemeenschappen van allerlei kleur in ons land met een geweldig statement. Hoewel u niet in álle opzichten hetzelfde denkt over homoseksualiteit, neemt u wel gezamenlijk stelling tegen fysiek, psychisch en verbaal geweld tegen homoseksuelen. Een overtuigend gebaar met een prachtige timing.
U zegt in uw verklaring: ‘Wie geweld gebruikt tegen de mens als beelddrager van God, gaat voorbij aan Christus’ oproep om God en de medemens lief te hebben.’ Dat sluit aan bij hoe ik er als minister, als CDA-politica, maar vooral als gelovig mens over denk. Voor mij is de liefde de kern van het geloof, de vervulling van de wet.
Voor mij betekent dat, dat ook homoseksuele mannen, lesbische vrouwen, biseksuelen en transgenders het volste recht hebben om (elkaar) in alle vrijheid en veiligheid lief te hebben.
Helaas is dit nog niet voor iedereen gemeengoed. Nog steeds zijn er landen als Iran en Nigeria waar de doodstraf staat op homoseksualiteit. In Irak zijn ontvoering, mishandeling en verkrachting van homo's aan de orde van de dag. Maar ook in sommige Oost-Europese landen ben je als homo, lesbienne, bi of transgender in zekere zin vogelvrij. Tegen die vormen van mensenrechtenschending trekt Nederland internationaal ten strijde. We hebben daarin een reputatie hoog te houden. Uw verklaring past in die traditie.
In ons land stijgt de sociale acceptatie van homoseksualiteit. Maar ook hier worden homoparen soms nog weggepest uit wijken. De gemeenten zitten er bovenop. En dat is helaas hard nodig. Datzelfde geldt voor Nederlandse scholen.
Een groot deel van de leerlingen vindt de school geen veilige plek om uit de kast te komen. Dat moet echt anders.
Bij emancipatiezaken moet je als overheid steun geven aan mensen die in de samenleving het gesprek aan durven gaan. Daarom reikte ik afgelopen zondag de Jos Brink-prijs uit aan voorvechters van homo-emancipatie. En daarom ondersteunen we gay-straightallianties: homo’s en hetero’s die zèlf de handen ineenslaan om zaken in beweging te zetten. Dat gebeurt ook in levensbeschouwelijke kringen - van vrijzinnig tot orthodox.
Neem het Landelijk Koördinatiepunt groepen kerk en homoseksualiteit, dat samen met het COC en de kerkgenootschappen om tafel gingen om de gebeurtenis van vandaag mogelijk te maken. Ik noem ook clubs als het CHJC, ContrariO en RefoAnders die in het hart van de geloofsgemeenschap geweldig werk doen.
Integratie van homo’s is, ook in Nederland, in sómmige kringen een ingewikkeld proces. Het vraagt om geduld, om respect en om ruimte geven.
Deze verklaring laat zien dat steeds meer kerken zich bewust zijn van de moeilijke, vaak onzichtbare positie van homoseksuelen in eigen kring. En dat ze bereid zijn om zich uit te spreken tegen uitsluiting en zo om mensen heen gaan staan. Dat waardeer ik bijzonder.
Als kerk vorm je één lichaam. De ‘leden’ van dat lichaam zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Je hoort, in álle verscheidenheid bij elkaar.
U zet met elkaar een handtekening onder een statement tégen geweld en vóór de liefde. Daar ben ik in velerlei opzicht heel erg trots op.
Maar vooral hoop ik natuurlijk van harte dat dit statement zijn vruchten zal afwerpen. Ik wens u een goede bijeenkomst toe.