Samen tegen discriminatie op grond van seksuele geaardheid en genderidentiteit
Kent u Mémoires d’Hadrien van Marguerite Yourcenar? Voor mij is het een belangrijk boek, omdat toen ik het las als adolescent, ik ontdekte dat de liefde van een man voor een andere man even diep, mooi en eeuwig kan zijn als de liefde tussen man en vrouw. Ik leerde dat iedere liefde bewondering en respect verdient en in ieder geval niet misdadig is.Toch zijn in meer dan 80 landen mannen die van mannen houden en vrouwen die van vrouwen houden strafbaar als zij de liefde bedrijven. En in veel landen is het misschien niet direct strafbaar, maar worden mensen gediscrimineerd om wie zij zijn, om hun sexuele gerichtheid of hun genderidentiteit. Zij mogen zichzelf niet zijn en zij hebben vaak te maken met geweld, verbaal en fysiek, met uitsluiting, met achterstelling. Soms worden zij vermoord, alleen maar omdat zijn van iemand anders houden. Dat is niet aanvaardbaar, daar moeten wij tegen strijden.
Mensenrechten verliezen hun betekenis als niet iedereen er aanspraak op kan maken. Mijn mensenrechten zijn niets waard, als die van homo’s en lesbo’s, biseksuelen en transgenders met voeten worden getreden. Net als ik hebben zij het recht niet gediscrimineerd te worden, hebben zij het recht op bescherming van hun privacy, hebben zij het recht om zelf te kiezen hoe zij hun leven in willen richten. Net als ik hebben zij het recht te demonstreren voor hun rechten, voor verbetering van hun positie, voor bestrijding van discriminatie en achterstelling. Ook in Moskou, ook in Riga, ook in Oekraïne. Zij hebben het recht te demonstreren en de overheid heeft de plicht daarbij voor hun veiligheid te zorgen, zodat zij niet worden blootgesteld aan bruut geweld. Wie zwijgt als aan al deze rechten wordt getornd, draagt medeverantwoordelijkheid voor het voortduren van misstanden. Zeker politici moeten zich bewust zijn van hun verantwoordelijkheid homofobie en alle andere vormen van discriminatie te bestrijden.
Niet alleen vandaag en niet alleen hier, maar overal en op ieder moment, zet de Nederlandse regering zich in voor homo emancipatie. In eigen land, maar ook elders. Dat begint met het bestrijden van de schendingen van de rechten van homoseksuelen [LGBT] en dat wordt voortgezet met het bevorderen van maatschappelijke acceptatie. Naast de inzet van diplomatieke middelen ondersteunt Nederland homobelangengroeperingen financieel om bij te dragen aan het tegengaan van discriminatie van homoseksuelen in het buitenland.
Dit kan de regering niet alleen. Sterker nog, het lukt alleen in samenwerking met NGO’s. Daarom zijn we vandaag in Parijs. Ons mensenrechtenfonds staat mede in dienst van de capaciteitsopbouw van internationale en lokale NGO’s die strijden voor non-discriminatie van homoseksuelen. Samen kunnen we echt resultaat boeken.
66 lidstaten van de VN hebben in december jl. het statement ondertekend over mensenrechten, seksuele geaardheid en genderidentiteit, na een intensieve lobby door Frankrijk, Nederland en andere partners. De VS heeft zich op 18 maart bij dit statement aangesloten. Graag roep ik alle landen en regeringen op zich in te zetten opdat dit aantal verder groeit. Als meer landen dit document tekenen zal het tot een effectief instrument leiden waarmee mensenrechtenorganisaties wereldwijd overheden op hun verplichtingen kunnen wijzen. Mensenrechtenschendingen van LGBT mogen niet langer taboe zijn binnen de VN.
Ieder van de LGBT-groepen wordt geconfronteerd met deels eigen problemen. De transgenders bijvoorbeeld is een groep die weliswaar relatief klein in aantal is, maar zeker aparte aandacht verdient. Het is dan ook belangrijk dat deze conferentie een speciale ronde tafel wijdt aan mensenrechten en gender identity.
Opdat we allemaal gaan inzien dat de liefde van Hadrianus voor Antinoös even puur, groots en meeslepend is als die van Romeo voor Julia.
Ik wens u een succesvol congres toe.