Uitreiking Schilthuispenning
Alleen de uitgesproken tekst geldt.
Meneer Havekes – beste Herman – , mevrouw Havekes, meneer Van den Berg, dames en heren,
Zo dadelijk mag ik de vijftiende Schilthuispenning uitreiken aan iemand die zich heeft onderscheiden op het gebied van het waterstaatsrecht. Meneer Havekes – beste Herman – de commissie onder leiding van de heer Van den Berg heeft jou voorgedragen. En die voordracht volg ik met volle overtuiging. Men had geen betere kunnen vinden voor de Schilthuispenning 2009.
Terugkijkend, valt me op dat je deze onderscheiding eigenlijk voor de tweede keer ontvangt. In 1987 ging de penning immers naar de Unie van Waterschappen. En daar was je toen werkzaam als juridisch medewerker.
Toen moest je de eer met alle Unie-collega’s delen. Nu sta je alleen op het erepodium. Een kroon op je carrière, die – zo hopen en verwachten we allen – nog lang niet ten einde is.
Op dit moment ben je gedetacheerd bij mijn ministerie als projectleider Waterwet. Een belangrijke rol ten aanzien van een belangrijke wet. Acht bestaande wetten en zes bestaande vergunningen vloeien samen. Als kenner van het waterrecht weet je als geen ander hoe historisch de stap is die we daarmee zetten.
Je hebt de Nederlandse waterwereld ingrijpend zien veranderen sinds het begin van je loopbaan. Toen je in 1984 binnenkwam bij de Unie van Waterschappen telde Nederland zo’n 260 waterschappen. Nu zijn dat er 26. Een vermindering van negentig procent.
Wat is er veel gebeurd!
Je hebt het leven zien terugkomen in onze vervuilde rivieren.
Je hebt de koppeling tussen het Nederlandse en het Europese waterbeleid tot stand zien komen.
Je hebt de opkomst van de mondiale klimaat- en adaptatiediscussie meegemaakt.
En dit is nog maar een kleine greep uit alles wat er de afgelopen decennia is gepasseerd.
Op veel van die ontwikkelingen heb jij je stempel gedrukt. En dat heb je op een heel bijzondere manier gedaan. Ik zie drie eigenschappen die jou typeren.
Ten eerste je deskundigheid.
Je houdt niet van mensen die ‘zomaar wat roepen’. Je hecht aan onderbouwing. Aan argumenten. Aan logische analyse. Aan historisch fundament.
Die eigenschap komt tot uiting in je proefschrift ‘Borging, bescherming en beweging’ over het waterschapsbestel. Daarin trek je vanuit een historisch kader lessen voor de toekomst. Je neemt stelling tegen degenen die al te gemakkelijk roepen dat ons stelsel niet deugt. Natuurlijk is er het nodige voor verbetering vatbaar. Maar de resultaten op het gebied van veiligheid, zoetwatervoorziening en milieu mogen er wezen. Vanuit de hele wereld kijkt men jaloers naar hoe wij het hier hebben georganiseerd. Die boodschap breng je met overtuiging.
Dankzij je grote deskundigheid, doet men graag een beroep op je. Om een artikel te schrijven. Om een bestuursfunctie te bekleden. Om mee te denken over een wetswijziging (zoals de Waterschapswet).
Je netwerk is groot.
En daarmee kom ik op de tweede kenmerkende eigenschap: je bent een bruggenbouwer.
Je bouwt bruggen tussen mensen en organisaties. Je bouwt bruggen tussen landen. En tussen beleidsterreinen.
Als jurist beklemtoon je steeds het belang van samenhang. Samenhang tussen water en ruimte, water en veiligheid, water en milieu, water en ‘governance’.
Waterrecht staat niet op zichzelf, net zomin als waterbeleid.
De samenhang die jij in je werk centraal stelt, is ook mijn uitgangspunt, onder meer in het Deltaprogramma, in de nieuwe Waterwet en het Nationaal Waterplan.
Herman, het derde woord dat jou kenmerkt is ‘doorzetter’. Je geeft niet snel op. Of beter: je geeft nooit op.
Ik citeer een van de stellingen in je proefschrift: “Zoals twee halve waarheden nog geen waarheid maken, maken twee halve maatregelen nog geen maatregel.”
Als je ergens aan begint, maak je het ook af.
Je begrijpt wat een geruststellende gedachte het is, jou nu als projectleider binnen de VenW-gelederen te hebben. Alleen daarom al heeft iedereen het volste vertrouwen dat het met de nieuwe Waterwet helemaal goed gaat komen.
Je bent zo solide en markant als de Domtoren in je geliefde stad Utrecht. Met je voeten stevig verankerd in het verleden ben je in je hoofd bezig met de toekomst. Zoals het carillon van de Dom in de hele binnenstad te horen is, klinkt jouw geluid in de hele waterwereld door.
Ik wil je van harte feliciteren met deze Schilthuispenning 2009. Hij is welverdiend. Ik hoop dat we nog veel van je mogen horen.
Graag nodig ik je uit naar voren te komen, zodat ik de penning en de beschikking kan overhandigen.