MKB Zomerborrel
Alleen de uitgesproken tekst geldt.
Beste mensen,
Graag wil ik beginnen met een woord van waardering voor uw voorzitter.
Loek, je staat nu ruim zes jaar aan het roer van MKB Nederland. Je bent het gezicht van ons midden- en kleinbedrijf. Een uiterst belangrijke rol. Zes op de tien banen in onze marktsector komt voor rekening van het MKB! Dat zegt genoeg.
Je hebt als voorzitter de gouden jaren meegemaakt. De jaren 2004-2008, toen het de meeste MKB’ers voor de wind ging. En je maakt nu de moeilijke tijd mee. De tijd waarin veel ondernemers uit jouw achterban moeten knokken om te overleven.
Loek, jij knokt met hen mee.
Ik heb grote bewondering voor de manier waarop je dat doet. Kritisch ten opzichte van de overheid (dat houdt ons scherp!). Warm en betrokken ten opzichte van al die keihard werkende ondernemers. Stevig, maar constructief in het polderoverleg. Altijd aanspreekbaar. Altijd oplossingsgericht. Loek, dat is klasse.
Nederland dankt zijn welvaart voor een belangrijk deel aan het MKB. Samen bent u goed voor bijna 60 procent van de omzet van het gehele bedrijfsleven. U durft risico’s te nemen. Kansen te grijpen. De bakens te verzetten als dat nodig is.
Ondernemerschap is tien procent inspiratie en negentig procent transpiratie. Ik weet hoe hard er gewerkt wordt in kleine en middelgrote bedrijven. Ook ’s avonds, met de paperassen op de keukentafel. Ook in het weekend: “tòch nog effe naar de zaak.” Ook als anderen krokus-, Paas- of Pinkstervakantie vieren. Een MKB’er is altijd in touw. Altijd in beweging.
Ondernemen is bewegen. Vlot bewegen.
Maar dan moet dat vlotte bewegen wel mogelijk zijn.
In het zakenleven en in het verkeer.
Ik moet u eerlijk zeggen dat we het er voor u als overheid niet altijd gemakkelijker op hebben gemaakt. Om het voorzichtig uit te drukken.
Ellenlange procedures. Moeizame besluitvorming. Juridische jungles. Het mocht bijna een wonder heten als er nog iets van de grond kwam.
Elf jaar om te besluiten over een stukje weg. Dat was heel gewoon geworden. En dan heb ik het nog niet over de uitschieters naar boven. De vader van de huidige burgemeester van Den Haag – Jan van Aartsen – was in 1963 de eerste minister van Verkeer en Waterstaat die zich bezig hield met besluitvorming over de A4 Midden Delfland. Ik ben de 15de minister in de rij. En – zo heb ik besloten – de laatste.
Er zijn tal van voorbeelden van doorgeschoten regelzucht. Voor een stukje autosnelweg bij Hooggelegen zijn circa 400 vergunningen en goedkeuringen nodig van diverse overheden. Zelfs de aanleg van natuur gaat gepaard met rompslomp. Voor een natuurpark tussen Arnhem en Nijmegen moeten eerst vele tonnen (en vele bomen!) kostende milieurapporten worden opgesteld, die de aanleg ook nog jaren vertragen.
Onlangs is de schop de grond in gegaan voor de aanleg van de Tweede Maasvlakte. Een essentieel project voor de toekomst van ons land. Voor dat project – dat ook de ontwikkeling van 750 hectare natuurgebied omvat – waren milieueffectrapporten nodig met een totale omvang van ruim 6.000 pagina’s. Voor de lezers onder u: dat is nog 1000 bladzijden dikker dan de zevendelige romancylus ‘Het Bureau’ van Voskuil.
Op die manier dreigde ons land krakend tot stilstand te komen. Zijn we er als overheid wel genoeg voor u? Ik kan me die kritische vraag van uw kant goed voorstellen.
In deze tijd waarin ondernemers alle zeilen moeten bijzetten, krijgt die vraag nog extra urgentie. Juist nú moeten we alles in gereedheid brengen om te zorgen dat we straks weer snel uit het dal kunnen klimmen.
Beste mensen, we willen doorpakken. Niet eenmalig. Maar structureel. Het moet voortaan anders: sneller en beter. Ik hoop dat u voelt dat er inmiddels een andere wind is gaan waaien in Nederland.
We zijn erin geslaagd beweging te brengen in urgente projecten die al jaren stillagen. Met de wet Versnelling Besluitvorming Wegprojecten ben ik op dertig plekken aan de slag, over een totale lengte van 560 kilometer. 560 kilometer: dat is de afstand van Maastricht naar Groningen, via Middelburg.
Een concreet voorbeeld van een traject dat we aanpakken: de A4 Burgerveen-Leiden. Het nummer 2-knelpunt van Nederland. Ik heb het Tracébesluit getekend. De voorbereiding is gestart. Na de zomer gaat de spa de grond in.
Bij die dertig projecten gaat het om een inhaalslag. Maar zoals ik al zei: we gaan structureel anders werken. Met als gevolg dat we de gemiddelde projectduur terugbrengen van 14 jaar naar 7 jaar. We gaan sneller en beter besluiten over wegen, spoorlijnen en hoofdvaarwegen. Precies zoals Peter Elverding adviseerde. Hoofdlijnen daarin zijn: betere besluitvorming, betere manier van werken èn samenwerken en betere manier van budgetteren. Als in een gebied een probleem speelt organiseren we éérst een brede verkenning waarin alle betrokkenen hun ideeën kunnen inbrengen. Dan volgt een politiek gedragen voorkeursbesluit waarin de financiering geregeld moet zijn. Op dat besluit kan vervolgens niet meer voortdurend worden teruggekomen.
In aansluiting daarop werken we aan crisis- en herstelwet. Daarmee vereenvoudigen we vergunningen, regels en procedures rond bouwprojecten. Dat kunnen ook windparken en bedrijventerreinen zijn. En we gaan koppen snellen. Dan bedoel ik natuurlijk de Nederlandse koppen op Europese regelgeving die zorgen voor extra vertraging en extra administratieve lasten.
Héél goed dat MKB Nederland zich nu samen met provincies inzet om ook regionale knelpunten sneller aan te pakken en op te lossen.
Beste mensen, als we sterk uit deze crisis willen komen, dan zullen we schouder aan schouder moeten staan en gelijk op moeten werken. Ik stel de eerlijkheid van MKB Nederland op prijs. Ik luister goed naar uw dringende oproep om zaken te versnellen en dóór te pakken. Dat is van levensbelang voor een dynamisch MKB. En een dynamisch MKB is van levensbelang voor Nederland.
Ik luister ook naar uw opmerkingen over de kilometerprijs. U ondersteunt het systeem van anders betalen voor mobiliteit, maar vraagt wel nadrukkelijk aandacht voor de positie van het bedrijfsleven. Dat neem ik ter harte. Draagvlak is essentieel. Alle weggebruikers samen gaan niet meer betalen. Maar het is ontegenzeggelijk zo dat mensen die kiezen voor een schonere auto en een bewust rijgedrag minder betalen dan veelrijders in een benzineslurper. De vervuiler en gebruiker betaalt, dat is de gedachte achter het systeem. Dat heeft tot doel de doorstroming te verbeteren, waardoor het aantal verliesuren voor u omlaag gaat.
Ik begrijp heel goed dat in veel bedrijven de keuzemogelijkheden beperkt zijn. De klant moet gewoon op tijd worden bediend en dat betekent dat je op bepaalde uren op de weg zit, zo simpel is het. We hebben oog voor het zakelijk verkeer in bestelbusjes. Het systeem is juist mede bedoeld om dat zakelijk verkeer in de spits beter te laten doorrijden. Tijd is geld in het MKB, dat snap ik heel goed.
En verder loont het zeker de moeite op zoek te gaan naar vormen van mobiliteit die zo efficiënt, schoon en zuinig mogelijk zijn. Telewerken, car- en van-poolen, het bundelen van distributiestromen, spitsmijden, het zijn allemaal middelen die helpen bij het verbeteren van de doorstroming en het drukken van de kosten.
In de regio Amsterdam zijn we samen met MKB Nederland bijvoorbeeld gestart met een pilotproject ‘digitale mobiliteit’. Dus: benut de digitale snelweg beter in je contacten met klanten en collega’s en bespaar op je autokilometers. Dat is een goed voorbeeld.
In dat opzicht wil ik ook zeker uw aandacht vragen voor concrete oplossingen voor het goederenvervoer in de stad. Het is mogelijk een derde van het vracht- en bestelverkeer ter bevoorrading van winkels en bedrijven te vermijden door de stedelijke distributie slimmer te organiseren. Dat kan door het opzetten van een centrale binnenstadservice, zoals sinds een jaar in Nijmegen bestaat. In andere steden – Maastricht, Den Bosch, Den Haag, Utrecht - komt het concept ook van de grond. Hier liggen voor MKB Nederland belangrijke kansen.
Beste mensen, het wordt geen relaxte zomer voor de ondernemers in het MKB en hun personeel, hoezeer ik u allen die welverdiende rust ook gun. In veel bedrijven zijn de zorgen over de toekomst hoog opgelopen. Soms zijn pijnlijke keuzes onvermijdelijk. Ik weet hoe diep dat ingrijpt in een bedrijf van vijftig of honderd man. Je vormt samen een familie en je deelt samen lief en leed. Je zet er samen de schouders onder. Dan komt een inkrimping of sanering keihard aan.
We zullen ons samen uit deze crisis moeten knokken. Mijn collega’s in het kabinet en ik stellen alles in het werk om u in staat te stellen straks - als de conjunctuur aantrekt - weer snel uit de startblokken te komen.
Ik heb enorm veel vertrouwen in de veerkracht van ons MKB. In al die ondernemers die de moed niet opgeven en steeds weer nieuwe wegen vinden. Als het moet dwars door tegenslagen en barrières heen. Fantastisch. Ik weet dat Nederland met die spirit weer uit het dal kan komen. En daar dragen de staatssecretaris en ik – schouder aan schouder met Loek en met u allen - graag ons steentje aan bij.
Dank u wel.