Huizinga steunt Indonesië
In opdracht van staatssecretaris Huizinga van Verkeer en Waterstaat gaan deskundigen van Rijkswaterstaat, Nederlandse bedrijven en onderzoeksinstituten rondom Jakarta circa 200 dammen inspecteren. Het team van specialisten zal samen met Indonesische deskundigen de acute risico’s van de dammen in kaart brengen en een actieplan opstellen.
Honderd duizenden mensen wonen achter dammen waarvan de technische kwaliteit onduidelijk is. Bij een doorbraak zijn de gevolgen niet te overzien. Huizinga stelt euro400.000 ter beschikking. Aanleiding voor de Nederlandse hulp is de recente dambreuk in Jakarta waar bij meer dan 100 mensen om het leven kwamen. Met het sturen van dit team van deskundigen komt Huizinga tegemoet aan een concreet verzoek om hulp rondom de dammen van de Indonesische regering.
Nederland werkt al vele jaren goed samen met de Indonesiërs op het gebied van water. Een analyse van de vele dammen was niet eerder onderdeel van deze samenwerking. Vanwege de langdurige samenwerking en de aanwezige kennis en contacten kan de inspectie van de dammen snel op gang komen. Na afloop van de inspecties en risico analyses zal samen met de Indonesiërs gekeken worden welke verdere actie nodig is.
Dambreuk
Op 27 maart 2009, na dagenlange regenval, brak om twee uur 's nachts de damwand van het Situ Gintung stuwmeer aan de zuidwestelijke rand van Jakarta. Door een bres van circa 70 meter breed stroomde het water uit het meer over dichtbevolkt gebied. De 4 meter hoge stortvloed verwoestte de arme wijk achter de dam bestaande uit circa 500 huizen. De bewoners werden in hun slaap verrast en tientallen verdronken. De breuk ontstond waarschijnlijk als gevolg van achterstallig onderhoud, en doordat de noodoverlaat te smal was. Hierdoor stroomde het water over de top van de dam die vervolgens door erosie bezweek.
Het stuwmeer ligt aan een kleine zijrivier van de Kali Pesanggrahan. De 10 meter hoge stuwdam werd onder het Nederlands koloniaal bestuur gebouwd en werd in 1933 voltooid. Zo ontstond een kunstmatig meer met een oppervlakte van ongeveer 20 ha bij normale waterstand en tot 31 ha bij hoge waterstand.
Het meer diende oorspronkelijk als spaarbekken voor de bevloeiing van rijstvelden. Omdat het gebied tegenwoordig bewoond is, wordt het meer gebruikt om de waterstand in het gebied te reguleren.