Uitreiking Award Corporatiedirecteur 2008

Toespraak | 23-01-2009

Geachte voorzitter Deutekom en juryvoorzitter Bonnema, beste aanwezigen,

Ik stel het zeer op prijs dat u mij heeft gevraagd om de Award voor de Corporatiedirecteur 2008 uit te reiken. Ik begrijp dat dit de zesde keer is dat u uit uw kringen een collega kiest die zich heeft onderscheiden door zijn of haar prestaties. Dit jaar rondom het thema wonen-zorg-welzijn en/of wonen-werken-leren.

Eerst zal ik wat algemene opmerkingen maken en dan over naar de prijswinnaar. Het onderwerp 'volkshuisvesting' heeft mijn warme belangstelling. Ik gebruik dat begrip 'volkshuisvesting' bewust en graag. In de tijd dat ik actief was in de Amsterdamse politiek, heb ik gezien waar het voor staat. Namelijk voor betaalbare en kwalitatief goede huizen. De Amsterdamse school in de beste traditie van Wibaut en De Miranda. In heel Nederland.

Als vandaag de dag in de Vogelaarwijken kansen/perspectief bieden op emancipatie in de ruimste zin van het woord het doel is, dan staat dat feitelijk midden in die traditie. In mijn Amsterdamse tijd ben ik dan ook zeer onder de indruk geraakt van wat woningcorporaties deden en doen in de steden en wijken. Dáárdoor heb ik affiniteit met uw sector. Als krantenlezer en advocaat was ik natuurlijk bekend met de matige verhoudingen tussen corporaties en rijksoverheid. Maar toen ik twee maanden geleden aantrad als minister voor WWI, was ik onaangenaam verrast door de scherpte daarvan.

Ik wil nu niet te lang stilstaan bij de mogelijke verklaring voor die stroeve verhouding. Wat ik wél wil is de vele kwesties proberen weer vlot te trekken en mij tot het uiterste er voor inspannen om het bondgenootschap tussen Rijk en corporaties te herstellen. Terug dus naar de goede verhoudingen van vroeger, met behoud van ieders eigen aan de nieuwe tijden aangepaste verantwoordelijkheden.

Want waarom heb ik de woningcorporaties nu zo hoog zitten? Naast uw traditionele volkshuisvestingstaak investeert u ook in onder meer woon-zorgcomplexen en in het zogeheten maatschappelijk vastgoed, zoals buurthuizen, brede scholen en welzijnsvoorzieningen. Daarmee levert u een belangrijke bijdrage aan de leefbaarheid in steden, wijken en buurten. En niet alleen in de beroemde 40 maar in honderden wijken. U vat uw maatschappelijke taak breed op en daar ben ik anders dan bijvoorbeeld Brussel heel blij mee.

Tijdens mijn eerste werkbezoeken heb ik daarvan goede voorbeelden gezien. In december was ik in de Utrechtse wijk Ondiep. Daar heeft woning corporatie Mitros een pand omgebouwd tot een gezondheidscentrum, waarin onder andere huisartsen, een apotheker en welzijnswerkers zijn gevestigd. Dit centrum past in het plan om van Ondiep een levensloopbestendige wijk te maken. Een wijk dus waar wonen, zorg en welzijn zó op elkaar worden afgestemd dat mensen van alle leeftijden, met en zonder handicap en van iedere cultuur goed kunnen blijven wonen. Daarin speelt Mitros een belangrijke rol.

Dat geldt ook voor Woningcorporatie Stichting Volkshuisvesting in Arnhem, waar ik afgelopen maandag op bezoek was. In de wijk 't Broek, een buurt met veel sociale problemen, voert de woningcorporatie zogeheten 'achter de voordeur'-gesprekken. De corporatie kijkt niet alleen naar de staat van de woning, maar ook en gestructureerd naar de staat van 'de mens'. Is er hulp nodig bij het zoeken naar werk of scholing? Of schuldhulpverlening? Ik begreep dat er vaak honderden en soms duizenden extra euro's voor individuele bewoners kunnen worden gevonden. Ook weer zo'n uitstekend voorbeeld van maatschappelijke betrokkenheid.

Als lid van het kabinet sta ik voor genomen besluiten, maar laten we met een frisse blik kijken wat we voor elkaar kunnen betekenen en oplossingen zoeken met die blik. Oplossingen waarvan iedereen zal zeggen: ja, die zijn gewoon beter! Ik sta open voor elke suggestie van uw kant.
Binnenkort zal ik de Tweede Kamer, maar natuurlijk ook u en de andere betrokken partijen, informeren over de hoofdlijnen van het nieuwe stelsel voor de corporaties zoals ik dat voor ogen heb. Dit naar aanleiding van het advies dat de stuurgroep-Meijerink hierover op verzoek van mijn voorgangster en Aedes heeft uitgebracht.

Wat ik wil is een stelsel dat brede steun geniet en hopelijk een fors aantal jaren meekan. Een stelsel waarmee het publiek belang dat u als sector al jaren loyaal en ruimhartig dient, ook echt kan worden gewaarborgd. Waar we de begripen matschappelijk ondernemen en volkshuisvesting 'state of the art' kunnen verbinden.

Dames en heren,

Ik stap nu over op de uitreiking van de Award voor de corporatiedirecteur 2008. Want daar zijn we hier tenslotte voor bij elkaar. De jury onder leiding van Alex Bonnema constateerde dat er een aantal hoogwaardige kandidaten bij de inzendingen zat. Daarom is besloten dit jaar geen drie, maar vier kandidaten te nomineren:

• Ad Gruijters van Casade woondiensten in Waalwijk;
• Rob Jansen van Vivare in Arnhem;
• Pim van Mourik van Palissade in Gorinchem en
• Jan Peters van Laris Wonen en diensten in Didam.

Verder viel het de jury op, las ik in het juryrapport, dat het aantal initiatieven op het terrein van wonen-zorg-welzijn en/of op het terrein van wonen-werken-leren aanzienlijk is, met het accent op het terrein van wonen-zorg-welzijn. Dat vind ik een verheugende constatering en sluit aan bij wat ik eerder zei over de maatschappelijke rol van woningcorporaties.

Ik laat u niet langer in spanning. And the winner is: Rob Jansen van Vivare. Mijnheer Jansen, van harte gefeliciteerd met deze Award! U bent de zesde winnaar geworden van wat ik maar noem de Oscar van corporatiesector. Maar ook de andere genomineerden wil ik feliciteren, want ook u heeft een prestatie geleverd die collega-corporaties tot voorbeeld kan strekken.

En waarom heeft Rob Jansen dan gewonnen, vraagt u zich ongetwijfeld af. Het antwoord op die vraag kan ik alleen geven door een stukje voor uit het juryrapport voor te lezen: 'Vivare staat bekend als een partij op wie je altijd een beroep kunt doen. Daarbij wordt geen afwachtende houding aangenomen, maar het initiatief wordt opgepakt om projecten tot stand te brengen, vanuit de gedachte dat er geen opgave mag blijven liggen. Rob Jansen doet dit alles vanuit een grote betrokkenheid. Hij is een bruggenbouwer tussen partijen, zelfs als de oevers verdwenen zijn.

Rob Jansen is van gewoon doen en resultaat behalen en bij iedere mogelijkheid om het belang van vernieuwing in wonen-zorg-welzijn uit te dragen, staat Rob Jansen vooraan om het verhaal te vertellen. Dat betekent dat bij elke eerste paal, oplevering enzovoort Vivare actief naar buiten treedt met aandachttrekkende activiteiten.' Einde citaat.

Mijnheer Jansen, volgens mij heeft de jury u volkomen terecht uitgeroepen tot winnaar van de Award. Als u even naar voren wilt komen, dan ga ik u de Award overhandigen.