“Je mag niet té afwachtend zijn”
Saskia Ermers is manager sector Begeleiding en Behandeling bij Stichting Fatima in Nieuw Wehl, Gelderland. Fatima heeft verschillende locaties, waar ruim 360 mensen met een verstandelijke handicap wonen. Daarnaast maken veel mensen gebruik van onderdelen van de zorg, waaronder dagbesteding, werk, pedagogisch advies, en thuiszorg.
Zorgzwaartebekostiging
“Het veld is al lange tijd bezig met vernieuwingen in de bekostiging van zorg. Vraaggestuurde bekostiging bijvoorbeeld, ging uiteindelijk niet door. Dat was pijnlijk, vooral omdat we al gesprekken met ouders hadden gevoerd. Het gevolg is dat instellingen afwachtend worden. Maar je mag ook niet té afwachtend zijn. Daarom besloten we deze zomer gebruik te maken van de toetsingsmogelijkheid die ZZP-support biedt. Om te weten of we voor of achter lopen.”
Richtinggevend
“Alleen al het feit dat je alles op een rijtje zet voor een buitenstaander maakt ZZP-support nuttig. Zo zie je waar het op orde is en waar de lacunes zitten. En via de adviseur doe je nieuwe inzichten op. Voor ons was de uitkomst vooral een bevestiging dat we op de goede weg zitten. We kregen een aantal richtinggevende adviezen. Bijvoorbeeld over het productenboek. Dat hebben we wel, maar we zitten ermee te worstelen. De adviseur liet ons zien hoe we het verder zouden kunnen invullen.”
Projectstructuur
“Het belangrijkste advies was om de voorbereiding op zorgzwaartebekostiging dwingender in een projectstructuur te verankeren. En mensen meer te faciliteren in uren. Die hebben ze echt nodig om het allemaal te kunnen behappen. Overigens hebben wij het voordeel dat Fatima deel uitmaakt van Carantegroep. Hierbinnen is een aantal projectleiders, die ervaringen uitwisselen. Dat is heel prettig.”
Bundelen
“Waar wij heel tevreden over zijn is onze aanpak om cliëntprofielen te bundelen in clusters. Zo blijven we bij de inhoud, want als je niet oppast wordt zorgzwaartebekostiging een financieel trucje. Aan de hand van de scoring kijken we of een groep uit cliënten met hetzelfde profiel kan bestaan. Vervolgens kunnen we alles daarop aanpassen, zoals nascholing specifiek gericht op die cliëntgroep. Bij onze medewerkers valt dit heel goed, zij kunnen zich specialiseren.
Toch heb ik nog steeds niet het idee dat we er helemaal klaar voor zijn. Dat komt ook omdat er nog informatie ontbreekt. Pas als het beeld compleet is, kunnen we echt een zinvol gesprek over zorgzwaartebekostiging voeren.”