Groeiend vertrouwen in Uruzgan

Kapitein Inge:
Sinds dat we hier als PRT aanwezig zijn, zijn er al ongeveer 500 projecten opgestart. De eerste TFU rotaties hebben zich vooral gericht op veiligheid en je ziet dat de laatste rotaties zich steeds meer kunnen richten op irrigatie en infrastructuur.

Majoor Piet:
Wat doen wij nou om die mensen verder te helpen? In de eerste plaats kijken waar hebben ze het gewas voor nodig om te overleven? Dat is voedsel dus zorgen wij ervoor dit jaar met name, dat ze behoorlijk goed zaaigoed krijgen. We trainen de boeren in het gebruik van bepaalde hulpmiddelen zoals dierlijke tractie maar met name ook tractoren. We kunnen dan vervolgens gaan kijken naar gewassen die geld moeten opbrengen want dit eetje op dus je moet ook geld hebben. Het geldgewas op dit moment is nog de papaver. Nou we weten allemaal dat heeft een heleboel bezwaren. Dus we zoeken andere gewassen. Dan kom je bij de bomen uit. Je kunt die bomen beter snoeien, je kunt zorgen dat die bomen minder last hebben van ziektes. Je kunt zorgen dat die producten goed vermarkt worden zodat je daar geld voor krijgt. Helpen we dus allemaal aan mee. Vee is een uiterst belangrijk bestanddeel. Het helpt je gewasresten tot waarde te brengen. Het brengt melk, het brengt vlees, het brengtdierlijke trekkracht. Wil je daar iets aan doen dan moet je dus zorgen dat die koeien goed eten hebben en goed gezond zijn. We zorgen dat er vaccins komen tegen ziektes. We zorgen dat ze gedeparasiteerd worden tegen allerlei wormen die ze hebben. Al met al zie je daardoor dat dit vee daardoor natuurlijk niet alleen gezonder is, mensen drinken zelf melk, maar heel veel van die melkproducten wordt hier op de lokale markt in Tarin Kowt afgezet.

(het beeld schakelt over naar Tarin Kowt)

Kapitein Inge:
We zijn hier bij een heppje in Goleman Tarin Kowt. Heppje staat voor Hydro Electric Power Plant. Wat houdt dat nou precies in? Water komt van die kant en kan dan afgetakt worden zodat het via een dynamo stroom oplevert. Tevens heb je ook nog de mogelijkheid om het water door een graanmolen te laten gaan zodat de mensen hier het graan kunnen malen. Op dit moment zijn er in Uruzgan ongeveer 50 heppjes gebouwd of in aanbouw.

(het beeld schakelt over naar TK Hospital)

Majoor Erik-Jan:
We zijn hier op het terrein van TK Hospital. We zijn in 2007 begonnen met de uitvoering van het beleidsplan Basic Packets of Heath System. Dat is een Beleidsplan wat op nationaal niveau is geschreven. Daaraan zit een plan gekoppeld wat verdeeld is in 3 fasen. De 1e fase is mee begonnen in 2007 en dat bestond uit het renoveren van het oude bestaande health center, de bouw van de poliklinieken en de bouw van een nieuwe keuken. De inrichting van de operatiekamers met de betreffende ok-apparatuur, de verpleegafdelingen, de rontgenafdeling de anesthesieapparatuur en op de ok de nodige apparatuur. In de 2e fase waarin we dus nu zitten, is we begonnen met de bouw van een bloedbank en is begonnen met de grondvesten van een mortuarium. En in de 3e fase wordt dus eigenlijk alles een beetje afgemaakt. Zoals nu het terrein eruit ziet wordt geplaveid en wordt dus eigenlijk de puntjes op de i gezet. En dan is uiteindelijk het districtshospitaal klaar.

Luitenant-kolonel Michel Hubregste:
Goedemorgen. We zijn vandaag in Chora en wel op de Barakzai school die vandaag geopend wordt. Een jaar geleden werd hier in Chora nog behoorlijk gevochten. Dat heeft u allemaal op het nieuws kunnen zien. Nu zijn we een jaar verder en worden er scholen gebouwd. En deze school is helemaal specifiek want in de Barakzai-driehoek, daar wonen twee families en die hebben al 30 jaar ruzie met elkaar. Dat gaat om een irrigatiekanaal en een stukje land van wie is daar nou de eigenaar van. Er zijn de afgelopen 30 jaar ruim 100 doden gevallen. Ja en dat conflict wordt maar niet opgelost.

Een half jaar geleden is besloten om gezamenlijk die twee families hier de school te laten bouwen, de Barakzai school en die is vandaag klaar en wordt dus officieel door de minister van on-derwijs geopend. Wat hebben wij als ISAF nog meer gedaan? Vandaag hebben wij een cadeau aangeboden. Namelijk alle klaslokalen worden bekleed met tapijten zodat het geluid wat gedempt wordt en op de vakschool op kamp Holland zijn allemaal meubeltjes gemaakt zodat de kinderen kunnen zitten en schrijven op tafeltjes en bankjes. Dus dat hebben we vandaag aangeboden. Nou ze zijn allemaal heel tevreden. Zoals in Nederland al geldt, geldt dat hier natuurlijk precies hetzelfde, de kinderen hebben de toekomst. De kinderen die nu onderwijs ge-nieten zullen later ook hun kinderen naar school sturen. Daarnaast is het natuurlijk zo dat de kinderen van beide families komen hier, leren samen lezen en schrijven, maar wat nog veel belangrijker is, ze leren samen spelen en wie weet is dat de oplossing voor het conflict hier wat nu al 30 jaar duurt.