Merendeel maatregelen Veiligheidsprogramma 2002-2006 veelbelovend of effectief
Tweederde van de door het Sociaal en Cultureel Planbureau onderzochte maatregelen uit het Programma Naar een veiliger samenleving 2002-2006 is veelbelovend of effectief om overlast en criminaliteit terug te dringen. Voor de overige maatregelen formuleert het SCP aanbevelingen. Deels zijn deze al in de praktijk gebracht door het huidige veiligheidsprogramma, Veiligheid begint bij voorkomen 2007-2010. Bij toekomstige beleidsmaatregelen zal in ieder geval meer aandacht zijn voor een expliciete beleidstheorie en de beschikbare kennis over de effectiviteit van de maatregelen.
Dit schrijven minister Ter Horst, minister Hirsch Ballin en staatssecretaris Albayrak (Justitie) vandaag in een brief aan de Tweede Kamer. Hun ministeries gaven in 2006 opdracht tot het onderzoek om de effectiviteit van het veiligheidsbeleid verder te kunnen verbeteren. De bewindspersonen nemen de SCP-aanbevelingen grotendeels over. Ook zullen zij de aanbevelingen bespreken met veiligheidspartners als politie, OM en het lokale bestuur.
Het SCP kan geen eindoordeel geven over de effectiviteit van Naar een Veiliger Samenleving als geheel. Dit komt door de veelheid van maatregelen (ruim 150), de uiteenlopende aard van de maatregelen en het (soms) ontbreken van effectstudies. Toch levert het onderzoek nuttige bevindingen op voor lopend en toekomstig beleid. De aanbevelingen richten zich op het verhogen van de pakkans, de verhoogde inzet op straffen mét behandeling en op maatwerk bij sancties en nazorg. Verder is er aandacht voor de afzonderlijke aandacht voor verslaafden, een integrale benadering van risicojongeren, en op inzet op zowel menselijk toezicht als technische beveiliging. Met de maatregelen in Pijler V (Veiligheid, stabiliteit en respect) van het Beleidsprogramma 2007-2011 heeft het kabinet al een aantal stappen in de door het SCP aanbevolen richting gezet. Veel meer dan in het vorige veiligheidsprogramma, is het een geïntegreerd geheel van preventieve, strafrechtelijke én bestuurlijke maatregelen. Nazorg, ketensamenwerking en een persoonsgerichte benadering zijn uitgangspunten.
De bewindspersonen onderkennen de bevinding van het SCP dat Naar een Veiliger Samenleving beperkt onderbouwd was. Een uitgeschreven redenatie waarin duidelijk stond welke maatregelen om welke reden tot welke resultaten zou leiden, ontbrak. In het licht van de context waarin het beleidsprogramma tot stand kwam, is dit niet raar. De urgentie van de veiligheidsproblematiek betekende dat het toenmalige kabinet op veel fronten tegelijk en met veel voortvarendheid in actie moest komen. In toekomstige beleidsplannen zal nog veel nadrukkelijker dan nu de beschikbare kennis over de effectiviteit van bepaalde maatregelen een rol kunnen spelen bij de keuze voor bepaalde beleidsmaatregelen. De bewindspersonen zullen ook bekijken hoe er meer en beter onderzoek gedaan kan worden naar de effecten van maatregelen.