Een nieuwe benadering van het woningtekort

Het tot nu toe gehanteerde woningtekortbegrip heeft tekortkomingen. Vaak is het geïnterpreteerd als het aantal woningen dat gebouwd moet worden. Dat is slechts gedeeltelijk waar. De bouwopgave voor de komende jaren wordt vooral bepaald door de groei van de woningbehoefte en de vervangingsbehoefte. Het woningtekort, met name het inlopen daarvan, maakt maar een relatief klein deel uit van de bouwopgave. Ook is het traditionele tekortbegrip erg gevoelig voor conjuncturele fluctuaties. Daarom is gezocht naar een aangepast woningtekortbegrip, dat minder gevoelig is voor deze fluctuaties. Dit moet een meer stabiele grootheid opleveren, die beter bruikbaar is bij de bepaling van de nieuwbouwopgave. Daarnaast was er aanleiding om een aantal andere aanpassingen in de methodiek aan te brengen: deels in verband met de betere beschikbaarheid van gegevens en deels vanwege de constatering dat in de loop der tijd enkele inconsistenties in de methodiek waren geslopen. In het rapport wordt de nieuwe benadering uitgewerkt.