Project Maxima
Met een flinke dosis motivatie en ook met de nodige transpiratie kun je van een kansarme tot een kansrijke jongere op de arbeidsmarkt worden. Dat zei minister Rouvoet tijdens de diploma-uitreiking van het Project Máxima. De volledige tekst van zijn toespraak staat hieronder.
Koninklijke Hoogheid, geachte aanwezigen, beste deelnemers aan het Project Máxima,
Van kansarm tot kansrijk. Zó zou je in een paar woorden het Project Máxima kunnen samenvatten. Want de 57 deelnemers aan dit project die vandaag hun diploma overhandigd krijgen, stonden een paar weken geleden nog te boek als zogeheten kansarme jongeren. Opleiding niet afgemaakt, geen werkervaring en in sommige gevallen ook nog een strafblad. Probeer dan maar eens aan de bak te komen.
Je kunt dan als maatschappij zeggen: eigen schuld, dikke bult. En die jongeren aan hun lot overlaten. Maar we weten inmiddels allemaal waar zo’n kortzichtige instelling bij sommige van die jongeren toe leidt. Ze veroorzaken overlast, ze belanden soms in de criminaliteit en – zeker als het bepaalde bevolkingsgroepen betreft – ze krijgen te maken met discriminatie. En daar is niets of niemand bij gebaat. De jongeren niet, de maatschappij niet en ook de werkgevers niet. Want op een krappe arbeidsmarkt kun je niet ongestraft een deel van de bevolking buitenspel laten staan.
En dat hebben de initiatiefnemers van het Project Máxima en de voorlopers daarvan, Marok’Kans en Ban Sigui, goed begrepen. Dankzij de voortvarende aanpak van met name projectleider Ré Lemhaouli, de directeur van Rotterdam Airport Roland Wondolleck en de korpschef van van de politie Rotterdam-Rijnmond Aad Meijboom zitten hier vandaag 57 jongeren te glimmen van trots. Zij hebben de basisopleiding luchthavenmedewerker met succes voltooid en worden daar voor beloond met een diploma.
En dat ook nog eens in het bijzijn van de naamgeefster van het project, prinses Máxima. Koninklijke Hoogheid, ik denk dat ik namens iedereen hier spreek als ik zeg dat uw aanwezigheid het project en deze diploma-uitreiking extra glans geeft. Zéker voor de cursisten die de afgelopen weken hard hebben moeten werken om vandaag hun diploma in ontvangst te mogen nemen.
Want zij hebben het bepaald niet cadeau gekregen. Ik las begin deze week een artikel in de NRC over het Project Máxima. Daarin zegt projectleider Ré Lemhaouli: ‘Het is geen knuffelstage. Het is keihard werken en ze krijgen geen cent vergoed’. Voor ongemotiveerde jongeren was geen plaats en van de zeventig deelnemers zijn er dan ook zes weggestuurd. Dat is op zich natuurlijk jammer, maar het zegt ook veel over het doorzettingsvermogen van degenen die het wél volhielden.
Ik wil dié jongeren dan ook een groot compliment geven. Jullie hebben allemaal laten zien – en dat geldt ook voor degenen die er vandaag niet bij konden zijn – dat je met een flinke dosis motivatie en ook met de nodige transpiratie van een kansarme tot een kansrijke jongere op de arbeidsmarkt kunt worden.
Want dankzij die motivatie en transpiratie hebben jullie nu ook een kwalificatie in de vorm van een diploma. Nu geeft een diploma alléén nog geen garantie op een baan. Maar jullie kunnen nu wél aantonen dat je iets kunt en ook iets wilt. En daar zijn werkgevers gevoelig voor. Jullie hebben grotendeels op eigen kracht iets bereikt waarvan jullie een paar weken geleden misschien nog dachten dat het onmogelijk was: het perspectief op een betaalde baan. Is het niet in de luchtvaartsector, dan wel daarbuiten.
Ik wens jullie dan ook heel veel succes met zoeken naar een baan en ik wens de initiatiefnemers toe dat het volgende leer- en werkproject, dat komend najaar begint, net zo succesrijk is als het Project Máxima.
Dank u wel.