Persconferentie na de ministerraad, 14 december 2007

Vice-minister-president Bos:

We hadden een rustige ministerraad met een beperkte agenda, al was het maar omdat een heleboel collega's niet aanwezig waren. Minister-president Balkenende, Maxime Verhagen, Frans Timmermans waren allemaal in Brussel. Jacqueline Cramer is nog steeds in Bali. Bert Koenders was net vanochtend teruggekomen en was dus als enige van de buitenlanddriehoek tijdens de ministerraad aanwezig omdat ook minister Van Middelkoop en staatssecretaris Van der Knaap elders waren.

Wat er zich op dit moment afspeelt in Brussel en Bali is natuurlijk ook voor ons belangrijk, dus daar hebben we het met elkaar over gehad. In een heleboel opzichten is denk ik deze dagen in Brussel een nieuwe start voor Europa gemarkeerd. Hopelijk op een manier waarbij we heel lang durende discussies over de spelregels van Europa nu achter ons laten en met elkaar verder kunnen over wat Europa nu eigenlijk hoort te betekenen voor mensen in hun alledaagse leven in termen van economie, banen, milieu, terrorismebestrijding. Dat moment is natuurlij ook formeel gemarkeerd met de ondertekening van het verdrag in Lissabon. Daar wordt vandaag in Brussel over verder gegaan.
Bali kan ik u eigenlijk niet veel meer over vertellen dan dat u zelf al weet uit berichten die doorsijpelen. Een iets optimistischer stemming dan gisteren, maar nog steeds erg veel wensen, veel tegengestelde belangen en helaas voorlopig nog geen witte rook.

Tijdens de ministerraad zelf hebben we, naast dat we stil gestaan hebben bij wat er zich in Brussel en Bali afspeelt, uiteraard teruggekeken op een aantal debatten van de afgelopen week. Denk met name ook aan de begrotingsdebatten bij Sociale Zaken en Onderwijs. We hebben vooruitgekeken naar een aantal debatten die aan de orde gaan komen, met name natuurlijk ook maandag aanstaande, het belangrijke debat over de verlenging van de missie in Uruzgan. Tenslotte ook- los van die actualiteit- uiteraard nog op een aantal punten een aantal besluiten genomen. Ik licht er twee uit.

Ten eerste - en daar zal naar het zich laat aanzien begin volgende week een brief over naar de Kamer gestuurd worden - zijn we met de Algemene Rekenkamer tot overeenstemming gekomen over een nieuwe manier waarop we VBTB, de verantwoordingscyclus, de verantwoordingsdebatten in het voorjaar willen gaan inrichten. Die hebben dit voorjaar tot grote frustratie geleid bij zowel Kamer als Kabinet, omdat de debatten erg technisch werden en over details gingen en het beoogde politieke karakter allengs verdwenen was. We proberen dat nu weer nieuw leven in te blazen door een scherper onderscheid te maken tussen de doelstellingen van het kabinetsbeleid die echt groots, belangrijk en politiek van aard zijn en waar het debat zich op zou moeten richten en de meer technische doelstellingen waar we dan misschien ook met elkaar wat minder energie in zouden moeten steken. Zoals gezegd, daar is een hele rits van afspraken met de Algemene Rekenkamer over gemaakt en dat komt volgende week naar de Kamer.

Tweede onderwerp waar we ook een concreet besluit over hebben genomen is dat wat er in het Coalitieakkoord al was aangekondigd, waar vorige kabinetten al mee zijn bezig geweest, de lex silencio die er nu door is. Dat betekent feitelijk dat voor een nog nader aan te wijzen verzameling vergunningen het zo zal zijn dat als de burger niets hoort van de overheid, de overheid verzaakt in termen van dat ze er te lang mee bezig is, de burger er vanuit mag gaan dat ze die vergunning verkrijgen. Geen nieuws is goed nieuws. Het is een model dat in andere landen al werkt, bijvoorbeeld in Spanje, waar we van in het coalitieakkoord hebben afgesproken dat we dat ook in Nederland zouden gaan invoeren. Dat besluit is vandaag ook genomen en zal verder opgevolgd worden doordat een commissie onder leiding van de aanstaande oud-burgemeester van Utrecht, mevrouw Brouwer, nu gaat uitzoeken voor welke vergunningen je zo'n procedure wel kunt doen gelden en welke niet. Zoals één van mijn collega's tijdens de ministerraad aankondigde: het is een mooie procedure, maar bij de vergunningaanvraag voor het bouwen van een kerncentrale kun je hem beter niet toepassen. Terwijl bij een aanvraag voor of je ergens een camping mag beginnen, of in die orde van grootte, het wel toepasselijk is. Wat er precies wel en niet bijhoort, daar zal nu de komende tijd nader aandacht aan worden besteed.