Referendum Oekraine - Protestantse Kerk Nederland


31 maart 2016

Ds. Karin van den Broeke: "Religieuze leiders Oekraine vragen om steun voor Europese waarden."

Pagina-inhoud

*Alle beelden komen deze dagen weer boven. In aanloop naar het referendum is Oekraine opeens veelvuldig in het nieuws. In maart 2015 bracht ik als lid van een delegatie vanuit de Wereldraad van Kerken een bezoek aan het land. Het was een indrukwekkende reis, waaraan ik deze dagen sterk terug
moet denken.

Ik zie het weer voor me. Dat kerkje dat we bezochten, waar de kindernevendienstruimte omgebouwd was tot een opvangplaats voor mensen die gevlucht waren uit Donets en Luhansk. De ontmoeting met het brede spectrum aan religieuze leiders, die vroegen om internationale solidariteit met een land in
oorlog. De taxichauffeur die me iets vertelde over de enorme inflatie, over de financiele zorg die hij voor zijn moeder droeg, over zijn hoop op meer stabiliteit. Op dat moment kon ik nog niet bevroeden dat Nederland ooit een referendum zou houden over een associatieverdrag tussen Europa en
Oekraine.

Europese waarden

Inmiddels staan we vlak voor het referendum. Initiatiefnemers tot het referendum laten via de pers weten dat het hen nooit te doen is geweest om Oekraine, maar om een visie op Europa. In Oekraine wordt er echter met verbijstering naar Nederland gekeken. `Is het mogelijk dat we in de steek
gelaten worden?'

Deze week bezocht een groep Oekraiense religieuze leiders Nederland. Verschillende kerken waren vertegenwoordigd, maar ook joden en moslims. Ik sprak onder meer de groot-aartsbisschop van de Oekraiense Grieks-katholieke Kerk, Svjatoslav Sjevtsjoek. `Realiseer je toch dat het er ons niet om
gaat om lid te woorden van de EU, maar dat we steun willen voor het nastreven van Europese waarden', sprak hij met klem.

Poetin

Een argument dat in Nederland nog wel eens gehoord wordt, namelijk dat het associatieverdrag juist agressie van Poetin aangewakkerd heeft, werd door hem nadrukkelijk bestreden. `Poetin zou sowieso liefst de Sovjet-Unie herstellen', stelde hij. En hij voegde eraan toe dat hij zich nog goed kon
herinneren hoe het met de vrijheid van godsdienst en met de rechten van minderheden gesteld was in de tijd van de Sovjet-Unie. `Daar wil ik nooit meer naar terug.'

Wat ik mooi vond in het gesprek met deze Grieks-katholieke grootaartsbisschop, was dat het hem zeker niet te doen was om het aanscherpen van een conflict tussen Oekraine en Rusland. Integendeel. `We zullen nu reeds gericht moeten zijn op verzoening', stelde hij. Van de Wereldraad van Kerken,
maar ook van kerken in Nederland, hoopt hij dat ze mee zouden willen werken aan het creeren van een platform om christenen uit Oekraine in contact te brengen met christenen in Rusland. `Zo kunnen er bruggen gebouwd worden die bijdragen aan vrede', stelde hij.

Verbondenheid

Oekraine is een land in opbouw. In alle verhalen die je hoort blijkt dat. Oekrainers zelf zijn er open over dat er nog veel te verbeteren valt. Ik ben altijd weer blij wanneer ik merk dat het samen behoren tot het wereldwijde lichaam van Christus een basis schept waarop je met elkaar in
contact kunt zijn, waarbinnen je je met elkaar verbonden voelt en op grond waarvan je je ook verantwoordelijk voelt voor elkaar. Ik hoop dat de oproep van de religieuze leiders van Oekraine aan de Nederlandse samenleving, om hen te steunen in de opbouw van een land waarin Europese waarden
voluit de ruimte krijgen, gehoord zal worden en gehoor zal vinden.

>Ds. Karin van den Broeke, preses van de generale synode