Weblog: Gevraagd: topjuffen
Eric van Oosterhout
Het was even schakelen. Van een interessante vergadering van het college binnen drie kwartier naar de grote toneelvloer van theater De Nieuwe Kolk. Daar mag ik een verhaal houden voor de leerkrachten openbaar onderwijs.
Het is een min of meer vrije opdracht. Trefwoorden zijn dilemma's, jouw onderwijsverhaal en keuzes.
Met 5 sprekers hebben we een minuut of tien elk, waarna vragen kunnen worden gesteld. Ik begin maar eens met neefje Hidde en jongste dochter Renske. Hidde was eerste Paasdag bij ons. Aan het eind van een mooie dag verzuchtte hij: "Eric, als het fijn is, duurt het kort." Daar zit filosofenbloed
in. Over Renske kan ik lang vertellen (net als over Anke en Sjoukje), maar daar zitten 400 leerkrachten niet op te wachten. Ik hou het maar bij een verhaal uit mijn laatste boekje. Het is het waar gebeurde verslag van een avondje zwemmen met haar toen ze een jaar of 11 was. Geluk zit in een
klein hoekje. Ook in deze onderwijskringen valt zo'n verhaaltje goed.
De Hidde's en Renske's van deze tijd redden het wel. Het maakt eigenlijk niet zo gek veel uit wie ze in de klas voor de neus hebben. Dat denken juf en meester wel, maar deze kinderen compenseren ook minder getalenteerde pedagogische en didactische juffen en meesters.
Ik vertel daarna over het begin van mijn loopbaan. Ik startte in het Onderwijsvoorrangsgebied Eemsmond. Daar wonen wat minder Hidde's en Renske's. Met collega's starten we daar het Spel- en Boekenplan op. Dat deden we door letterlijk in huiskamers moeders te betrekken bij dit project. Zo kwam
ik in kamers waar het brandschoon was en een heel grote t.v. stond, maar waar geen spelletje of boek viel te bekennen. Soms twijfelde ik even of ik wel op het goede adres was, maar als je goed keek, kwam je er achter dat er toch echt ook kinderen woonden. Die zaten bijvoorbeeld op de school
van `Meester Jaap' (ik verzin alleen de naam). Dat was niet zo'n heel beste school, tegenwoordig zouden ze zeggen 'zwak'. Er mankeerde van alles aan het `team', dat met 8 personeelsleden in elke klas een eigen koffiezetapparaat onderhield. Ik leerde er de `ringdienst' (tijdens het
speelkwartier hard met de ring tegen het raam slaan). En ik zie nog de meester voor de kinderen met de fiets aan de hand de school doorgaan en het schoolplein af fietsen.
Mijn pleidooi is helder. Net als in iedere beroepsgroep heb je ook in het onderwijs zesjes en negens. Dat is op zich niet zo'n ramp. Maar zou het niet verstandig zijn om de beste juffen en meesters voor de zwakste kinderen te zetten. De Hidde's en Renske's redden het ook wel met wat mindere
goden.
Wilt u reageren op mijn weblog? Mail dan naar evoosterhout@aaenhunze.nl.