De waarde van werk

door Helene Oppatja op 14 maart 2016

De meest indrukwekkende spreker was Ahmed Abdillahi. Niet omdat Monika Sie en Annemarieke van Nierop van de Wiardi Beckman Stichting geen goed verhaal hadden over Van Waarde Lokaal tijdens het kennisfestival op 11 maart in Den Haag. Integendeel! En ook niet omdat het verhaal van het Leidse SW-bedrijf DZB over goed beschut werk niet inspirerend was. Want dat was het wel. Zeker voor mij, komende uit Alphen aan den Rijn waar de sociale werkvoorziening (SWA) de afgelopen twee jaar, sinds de PvdA in de oppositie zit, in zwaar weer terecht is gekomen.

Het verhaal van Ahmed maakte zo veel indruk omdat hij vanuit zijn persoonlijke ervaring liet zien wat het betekent om te moeten rondkomen van drie kleine baantjes. Dag in dag uit, week in week uit, maand na maand. Iedere dag staat Ahmed om kwart over vier op om aan zijn krantenwijk te beginnen. Daarna, als hij even thuis geweest is om te ontbijten, begint bij aan baan nummer twee. En om vijf uur 's middags moet hij na een korte pauze alweer inklokken bij zijn derde baan als magazijnmedewerker waar hij werkt tot half elf `s avonds. Zo gaat het vijf dagen per week. De zaterdag is minder zwaar want dan is het magazijn gesloten zodat Ahmed een wat kortere werkdag heeft. Alleen op zondag is hij vrij. Aan het eind van de maand heeft hij bij zijn drie werkgevers net iets minder dan het minimumloon verdiend.

Rationeel weten veel mensen wel dat er werknemers zoals Ahmed Abdillahi bestaan. Harde werkers die alleen door het aaneenrijgen van uiterst onzekere parttime dienstverbanden het hoofd boven water kunnen houden. Vastbesloten om uit de uitkering te blijven, altijd balancerend op de rand van het bestaansminimum en soms daar onder. Wij weten dat allemaal best maar als je het uit de eerste hand hoort en goed tot je door laat dringen komt het ineens wel heel dichtbij. En dat is ook precies de bedoeling van het Van Waarde-project. Politiek hoogstpersoonlijk maken. Luisteren naar de verhalen van mensen die rekenen op een sociale en sterke Partij van de Arbeid. En ons onvermoeibaar blijven confronteren met de noodzaak om te werken aan een rechtvaardiger arbeidsmarkt.