Vers brood en sla - Protestantse Kerk Nederland
Vers brood en sla - maaltijd voor vluchtelingen en vrijwilligers in Dienstencentrum Utrecht11 maart 2016
Geesje Werkman (Kerk in Actie) at samen met vluchtelingen en vrijwilligers in Dienstencentrum Utrecht.
Pagina-inhoud
*Vrijdag 4 maart was een spannende en bijzondere dag, want er zou een grote groep vluchtelingen uit de noodopvang Kanaleneiland, komen eten in Dienstencentrum Utrecht, samen met een groep kerkelijk vrijwilligers. Hoeveel vluchtelingenzouden er komen? En wanneer zouden de vrijwilligers komen
helpen?
In elk geval kon je vanuit de keuken de soep al ruiken... Precies op tijd en als afgesproken, werden het hoofdgerecht en het dessert afgeleverd, en ook de goody bags stonden al klaar. Het Rode Kruis had heel veel knuffels, speelgoed en rugzakjes met schoolspullen gebracht. Volgens mij
zouden er geen kinderen komen, maar we hadden besloten dat de vrouwen die kwamen eten de spullen wel mee konden nemen voor de kinderen in de noodopvang.
We kregen bericht dat er zo'n 40 a 50 mensen uit de noodopvang op pad waren gegaan, ze moesten ongeveer een half uur lopen om bij ons op visite te komen. Inmiddels kwamen ook de kerkelijk vrijwilligers al binnen. Onder hen waren er mensen die hun muziekinstrument hadden meegenomen: zij zouden
de maaltijd een feestelijk, muzikaal tintje geven.
Ik vond het spannend, we hadden voor 150 mensen eten besteld. Zou er straks veel over blijven, nu de groep maar zo klein zou zijn? Nou ja, dit was ook niet in de hand te houden besloot ik.
Eindelijk, daar kwam ons bezoek. Een lange rij vluchtelingen, met veel kinderen. Steeds meer, en zo raakte onze kantine behoorlijk vol, met mannen, vrouwen en heel veel kinderen! Wat was ik nu blij dat we dankzij het Rode Kruis zoveel spulletjes voor de kinderen hadden gekregen!
Karin van der Broeke, synodepreses Protestantse Kerk, sprak een woord van welkom en opende met een gebed. Vervolgens was er brood en soep, en zag ik kleine kinderen van 5, 6 jaar breed glunderend met schalen vol stokbrood naar hun tafel gaan. Steeds weer werd er naar de schaal met vers
stokbrood gegrepen. Ons plan was om na wat muziek aan het hoofdgerecht te beginnen - dat liep anders. Velen gingen naar de slalades die daar stonden - eigenlijk voor de volgende dag...
Toen het stokbrood op was, bleek ook het grote donkere verse brood dat nu werd gesneden, in de smaak te vallen: de meisjes bij mij aan tafel pakten er zo vier, vijf plakken van. Het raakte me dat er kennelijk zo'n honger naar brood en sla was.
Totdat ik me die ene foto herinnerde van de maaltijdvoorziening in de noodopvang. Een karige bedoening was dat, het rantsoen voor een dag, en omdat er geen weekgeld werd verstrekt toch datgene waar ze het mee moeten doen. Menigeen heeft geen geld om er wat bij te kopen. Mijn gemoed schoot
vol, eigenlijk moet je er dus elke dag iets bij te eten brengen, bananen, appels, yoghurt, en fijn vers brood... Wat verdrietig eigenlijk in deze wereld van overvloed, waar dit tekort eigenlijk niet nodig is!
De vreugde op de gezichtjes van de kinderen bij het eten en bij de ontvangst van hun cadeautjes verzachtte de bitterheid hierover. Deze kinderen hadden een feestdag met een echt feestmaal gehad. Voor mij brengt de dag nog veel om over na te denken en te schrijven...
>Geesje Werkman, Kerk in Actie Vluchtelingen