Onderbetaling van vrouwen: dat pik ik niet

door Keklik Yuecel op 8 maart 2016

Voor hetzelfde salaris 64 dagen per jaar langer werken dan mannen. Dat is de situatie voor vrouwen in het Nederland nog altijd. Een eeuw nadat het algemeen kiesrecht in werking trad en zestig jaar nadat we een einde maakten aan de gewoonte dat vrouwelijke ambtenaren de dag na hun bruiloft ontslagen werden - ze werden immers toch huisvrouw en moeder.

Inmiddels hebben we veel bereikt. Maar vrouwen krijgen anno 2016 voor hetzelfde werk dus nog altijd bijna twintig procent minder salaris dan mannen. Dat pik ik niet. Vrouwen moeten bij gelijk werk hetzelfde verdienen als mannen. Daarom dien ik deze maand mijn initiatiefwet in, die hier verandering in moet brengen.

[IMG]

Het is tijd om na 36 jaar, na invoering van de algemene wet gelijke behandeling, echte gelijke behandeling te garanderen. Daar gaan we wat aan doen. Deze maand - de maand waarin we Internationale Vrouwendag vieren- zal ik daarom mijn initiatiefwet Gelijke behandeling indienen.

Daarin regelen we het volgende:

Verandering begint met het bespreekbaar en transparant maken van het probleem. Daarom wil ik dat de ondernemingsraad in een bedrijf het recht krijgt om ieder jaar de gegevens over onderbetaling van vrouwen op te vragen. Bedrijven moeten vervolgens actief beleid maken om de beloningsverschillen terug te dringen. De ondernemingsraad moet instemmen met het voorgestelde beleid. De resultaten hier van worden dan gepubliceerd in het jaarverslag van de onderneming. Zo halen we achterstelling van vrouwen uit de schaduw en zetten werkgevers die het slecht doen in de spotlights.

De namen van bedrijven die vrouwen blijven onderbetalen gaan we publiceren: naming and shaming. Geen bedrijf wil te boek staan als een club die de ongelijkheid tussen man en vrouw in stand houdt. Aan de andere kant belonen we bedrijven die het goed doen. Jaarlijks laten we de minister een prijs uitreiken aan de meest moderne werkgever van Nederland: de werkgever die vrouwen en mannen zichtbaar gelijk betaalt.

Nu hoor ik sommigen denken: `wat een gedoe, al die gegevens bijhouden. Vrouwen moeten zelf gewoon beter onderhandelen.' Zo simpel is het niet. De onderhandelingspositie van vrouwen wordt alleen beter als ze weten wat hun mannelijke collega's verdienen. Ook een bedrijf kan ongelijkheid pas aanpakken als ze weten hoe groot het probleem binnen hun organisatie is. We moeten af van de situatie waarin we vooral bluf en vooroordelen belonen, en naar een situatie waar alleen capaciteit telt.

Dat we deze discussie ueberhaupt voeren in 2016 is eigenlijk te gek voor woorden. Gelijkheid tussen man en vrouw betekent natuurlijk ook een gelijk salarisstrookje voor hetzelfde werk. Op Internationale Vrouwendag vieren we onze verworvenheden en daarom dien ik deze maand mijn initiatiefwet Gelijke beloning voor behandeling in de Tweede Kamer in. Dan kunnen we na 36 jaar eindelijk afrekenen met het achterlijke fenomeen van onderbetaling van vrouwen in Nederland. Gelijk werk, voor een gelijk loon. Daar gaan we voor.