Column: Lochem
Eric van Oosterhout
In Burgemeestersland is `Lochem' een begrip. Daar worden elk jaar de burgemeestersconferenties gehouden in het wat belegen hotel `Hof van Gelre'.
Niemand weet meer precies waarom die nu juist in Lochem zijn. Feit is dat meer dan de helft van de 400 Nederlandse burgemeesters de studiedagen bijwoont. Dat doen we in groepen van 30, zodat er wat meer ruimte ontstaat voor discussie.
Na een heel drukke dinsdag rij ik aan het eind van de middag richting Lochem. Voor mijn gevoel is het niet zo ver, maar ik doe er haast net zo lang over als naar Utrecht. We beginnen met een `diner pensant'. Dat zou in Drenthe altijd anders heten. Eigenlijk is het een hapje eten, waarbij je
ook wat zaken met elkaar bespreekt. We hebben het over ideeen van burgers die de samenleving ten goede komen. Er wordt een leuk plan uit Dordrecht gepresenteerd. Dat lijkt wel wat op ons "Jouw Idee, Samen uitvoeren". De vraag is of burgers wel zin hebben om over van alles en nog wat mee te
denken: "burgers moeten ineens wel heel veel van de overheid." Daarna krijgen we een presentatie van een onderzoek. Het gaat over de rol van Twitter tijdens de `kaping' van de NOS-studio door Tarik Z. Interessant om te zien wat er dan op `social media' gebeurt. Het blijkt bovendien een goede
voedingsbodem voor roddel en geruchten. De wereld verandert in vorm, maar niet in de kern.
De volgende dag open ik met een prachtig hardlooprondje bij de Lochemse Berg. Mooie wereld. We praten daarna met een professor bestuurskunde door over de verhouding tussen de gemeente en de buitenwereld. De aanleiding wordt gevormd door de Nieuwjaarstoespraak van de burgemeester van Amsterdam.
Hij legt knap de verbinding tussen de vader uit Syrie die op zoek is naar veiligheid en de even bezorgde vader uit Steenbergen, die op zoek is naar betere huisvesting en een goede school voor zijn moeilijk lerende kind. We hebben het daarbij natuurlijk vooral over de rol die de burgemeester
daarbij kan spelen. Misschien gaat het asielzoekersdebat nog wel meer over "opgelopen achterstanden" in de samenleving dan over de asielzoekers zelf.
Dit thema werken we volgende dag verder uit. Er zijn twaalf miljoen mensen op de vlucht, waarvan er zo'n 60.000 in Nederland zijn beland. Het lastige is dat niemand kan voorspellen hoe dat in de komende jaren zal gaan uitpakken. We bespreken diverse voorbeelden uit het land. Er zijn links en
rechts felle protesten. Maar er zijn meer voorbeelden `a la Gieten, waar inwoners enerzijds open staan voor opvang, maar ook hun zorgen uiten.
Ik denk nog eens terug aan het gesprek van een paar weken geleden met die ene moeder uit Gieten. Ze stuurde mij een mail waarin ze haar zorgen over de veiligheid van haar kinderen uitte. Het gesprek bij haar thuis met een kopje koffie was open en eerlijk; burgemeesters zijn ook vader van drie
dochters. Hoe kunnen we zo goed mogelijk `Samen in Gieten' leven. Zorgen voor mensen, maar ook aandacht voor de zorgen.