ECLI:NL:TGZRZWO:2016:16

Datum uitspraak: 29-01-2016

Datum publicatie: 29-01-2016

Zaaknummer(s): 215/2014

Onderwerp: Onjuiste behandeling/verkeerde diagnose

Beroepsgroep: Tandarts

Beslissingen: Gegrond, berisping

Inhoudsindicatie: Klacht tegen tandarts betreffende met name diagnostiek en behandelplan en verslaglegging. Bij slechte toestand van gebit had, zeker toen HIV zich bij klager had geopenbaard, meer diagnostiek moeten worden gedaan en behandelplan opgesteld moeten worden. De verslaglegging was ondermaats. Basisprincipe van goede tandartsenzorg niet gevolgd. Tandarts niet leerbaar. Berisping.

------------------

REGIONAAL TUCHTCOLLEGE TE ZWOLLE

Beslissing d.d. 29 januari 2016 naar aanleiding van de op 12 november 2014 bij het Regionaal Tuchtcollege te Zwolle ingekomen klacht van

A, wonende te B,

bijgestaan door mr. Ph. J.N. Aarnoudse te Deventer,

k l a g e r

-tegen-

C, tandarts, (destijds) werkzaam te B,

v e r w e e r d e r

1. HET VERLOOP VAN DE PROCEDURE

Dit blijkt uit het volgende:

- het klaagschrift met de bijlagen;

- het aanvullende klaagschrift met de bijlagen;

- het verweerschrift met als bijlage een brief in de Duitse taal;

- het tandheelkundig dossier inclusief röntgenfoto's van klager;

- de medische informatie van klager;

- de medicijnenlijst van klager;

- de repliek van de gemachtigde van klager;

- de dupliek.

Partijen hebben geen gebruik gemaakt van de hun geboden mogelijkheid om te worden gehoord in het kader van het vooronderzoek.

De zaak is behandeld ter openbare zitting van 11 december 2015, alwaar zijn verschenen klager in het bijzijn van zijn advocaat mr. Ph.J.N. Aarnoudse en verweerder.

2. DE FEITEN

Op grond van de stukken (waaronder het tandheelkundig dossier) en het verhandelde ter zitting dient, voor zover van belang voor de beoordeling van de klacht, van het volgende te worden uitgegaan.

Klager, geboren in 1977, was gedurende oktober 2007 tot en met december 2010 onder behandeling als patient van de praktijk waarin verweerder werkzaam is.

Op 4 oktober 2007 heeft de preventie-assistente een röntgenfoto van de gehele kaak van klager, inclusief de kaakgewrichten genomen, een zogenaamde orthopantomogram (`OPT'). De eerste behandeling heeft hierop plaatsgevonden op 21 juni 2008, toen klager de mondhygieniste bezocht in verband met een acuut tandvleesprobleem. Daarna is hij nog op 24 en 27 juni 2008 door de mondhygieniste behandeld.

Volgens het tandheelkundig dossier, dat verweerder pas op de zitting heeft overgelegd, heeft verweerder op 20 juni 2008 amoxiciline 500 mg in verband met een acute exacerbatie en chronische pulpitis aan klager voorgeschreven.

Verweerder heeft klager op 27 juni 2008 gezien in het kader van een preventief onderzoek.

Op 4 juli 2008 is klager niet verschenen op een afspraak bij de mondhygieniste.

Op 4 en 8 augustus 2008 heeft verweerder composietrestauraties in de elementen 23, 27 en 26 gemaakt.

Op 11 augustus 2008 heeft verweerder in het tandheelkundig dossier genoteerd: "max 500 euro per jaar".

Op 15 augustus 2008 heeft klager wederom de mondhygieniste bezocht.

Op 21 augustus 2008 wordt element 15 getrokken door een andere tandarts uit de praktijk waar verweerder werkzaam was.

Op 24 oktober 2008 komt klager voor de tweede keer een afspraak niet na.

Op 9 februari 2009 is klager bij verweerder geweest voor een periodiek preventief onderzoek en is een tweede OPT gemaakt. Hierna heeft verweerder klager voor extractie van de elementen 37 en 36 naar de kaakchirurg verwezen.

Op 9 februari 2009 heeft verweerder in het tandheelkundig dossier genoteerd: "pat denkt dat hij soa heeft.... opg ivm drastische verandering/ontwikkeling gaatjes".

Op 13 februari 2009 is een drievlaks composietrestauratie ten behoeve van element 35 en een tweevlaks composietrestauratie ten behoeve van element 34 verricht.

Op 23 februari 2009 heeft verweerder composietvullingen geplaatst voor de elementen 45, 46 en 47.

Op 2 maart 2009 heeft de praktijk waar verweerder werkzaam was klager gebeld omdat hij niet op een afspraak was verschenen en is er een boodschap op zijn antwoordapparaat achtergelaten. Op 20 maart 2009 is klager voor de vierde keer niet verschenen op een afspraak.

Op 30 augustus 2010 staat een halfjaarlijkse controle genoteerd en op 1 september 2010 gebitsreiniging uitgebreid. Klager heeft verweerder op 30 augustus 2010 in kennis gesteld dat hij HIV positief is en heeft hij vernomen dat hij een andere tandarts moet zoeken.

Op 30 september 2010 en 4 oktober 2010 worden bij klager de elementen 16, 17, 45 en 46 gevuld. Uit het dossier blijkt niet welke tandarts in de praktijk deze behandeling heeft verricht. Op 26 november 2010 en 27 december 2010 is klager op consult geweest bij verweerder in verband met pijnklachten en heeft verweerder beide keren klager een penicillinekuur voorgeschreven.

Op 5 januari 2011 heeft klager naar de praktijk van verweerder gebeld dat hij bij een nieuwe tandartsenpraktijk staat ingeschreven. De tandheelkundige dossiers zijn naar deze praktijk opgestuurd.

3. HET STANDPUNT VAN KLAGER EN DE KLACHT

Klager verwijt verweerder -zakelijk weergegeven- dat door zijn toedoen zijn gebit ernstig in verval is geraakt, hij gezonde tanden heeft getrokken zonder enig overleg met klager, klager veelal met alleen een antibioticakuur naar huis heeft gestuurd, onvoldoende diagnostiek heeft uitgevoerd, geen behandelplan heeft gehad en gebrekkig dossier heeft gevoerd. Klager verwijt verweerder voorts dat hij tijdens de behandeling Duits sprak.

4. HET STANDPUNT VAN VERWEERDER

Verweerder heeft de klachten en de daaraan ten grondslag gelegde stellingen bestreden waarbij hij heeft aangevoerd dat hij Nederlands met klager heeft gesproken en geen tanden bij klager heeft getrokken. Klager kwam bij hem met een slechte tandvleesconditie welke eerst behandeld moest worden. Klager is vaker niet op een afspraak verschenen, heeft pas in augustus 2010 doorgegeven dat hij met HIV besmet was en hij had een budget van EUR 500,= per jaar dat hij aan tandheelkundige zorg wilde besteden.

5. DE OVERWEGINGEN VAN HET COLLEGE

5.1

Het college wijst er allereerst op, dat het bij de tuchtrechtelijke toetsing van professioneel handelen er niet om gaat of dat handelen beter had gekund, maar om het geven van een antwoord op de vraag of de beroepsbeoefenaar bij het beroepsmatig handelen is gebleven binnen de grenzen van een redelijk bekwame beroepsuitoefening, rekening houdend met de stand van de wetenschap ten tijde van het klachtwaardig geachte handelen en met hetgeen toen in de beroepsgroep ter zake als norm of standaard was aanvaard.

5.2

Het college zal de klacht betreffende het ontbreken van een behandelplan en de gebrekkige dossiervoering tegelijkertijd bespreken. Vastgesteld kan worden dat de situatie van het gebit van klager op het moment dat hij patient werd in de praktijk van verweerder deplorabel was. Dit blijkt uit het OPT gemaakt op 4 oktober 2007, direct nadat klager als patient in de praktijk van verweerder kwam. Op grond van het tandheelkundig dossier kan geconcludeerd worden dat, na het OPT van 4 oktober 2007, geen nadere (pre)diagnostiek heeft plaatsgevonden. Er zijn na oktober 2007 op grond van de resultaten van het OPT geen behandelplan en geen behandeling in het dossier vermeld. Klager heeft zich met een acuut probleem gemeld op 20 juni 2008 bij de praktijk waarop verweerder amoxiciline heeft voorgeschreven. De mondhygienist is op 21 juni 2008 aangevangen met een parodontologische behandeling. Deze behandeling heeft, zo heeft verweerder ter zitting aangegeven, eerst plaatsgehad om de acute situatie aan het gebit van klager te verhelpen; daarna kon hij zelf starten met de verdere behandeling, aldus verweerder. De eerste behandeling door verweerder lijkt op grond van het dossier te zijn geweest op 4 augustus 2008, het plaatsen van een tweetal vullingen, gevolgd door nog een vulling op 8 augustus 2008. Vaststaat, dat er geen schriftelijk behandelplan tot stand is gekomen. Evenmin heeft verweerder ter zitting duidelijk kunnen maken dat, in goed overleg met klager, mondelinge afspraken zijn gemaakt met betrekking tot een te volgen behandelstrategie.

Deze gang van zaken, zich kenmerkend door een gebrek aan diagnostiek bij binnenkomst in de praktijk bij een gebit in slechte toestand, het niet opstellen van een adequate behandeling voor het gebit van klager en vervolgens het afwachten tot een acute situatie optreedt, getuigt niet van adequate en zorgvuldige tandartsenzorg. Het gebit van klager, dat al in slechte toestand verkeerde bij binnenkomst in de praktijk, had grondig in kaart gebracht dienen te worden met zorgvuldige en uitgebreide diagnostiek waarna een behandelplan opgesteld had moeten worden gericht op sanering en zoveel mogelijk behoud van het gebit van klager binnen de tandheelkundige en budgettaire mogelijkheden, met evaluatie- en bijstelmomenten, zeker op het moment dat zich het HIV-virus bij klager had geopenbaard, met verhoogd risico op infecties aan gingiva, parodontium en botweefsel. Eerst nadat een dergelijk plan van aanpak tot stand was gekomen, had verweerder dienen te starten met de behandeling. Nu de behandeling is gestart zonder behandelplan lijkt de behandeling zonder duidelijk doel en richting te zijn ingezet. In dit perspectief heeft het reeds in verval verkerende gebit van klager niet de tandartsenzorg gekregen die het behoefde. Daarbij komt dat de gebrekkige verslaglegging van de in de praktijk verrichte handelingen in het tandheelkundig dossier niet bijdraagt aan een goed beeld op de gebitsstatus van klager. Dat klemt te meer binnen een praktijkvoering waarin, zo is gebleken uit de stukken en het verhandelde ter zitting, meerdere tandartsen werkzaam zijn in een praktijk op opeenvolgende dagen. Dat de dossiervoering ondeugdelijk is, blijkt uit het summier of niet vermelden van wat er is gebeurd en tevens het werken met verschillende codes van behandelaars zodat later niet of lastiger is te traceren wie als behandelaar aan een verrichting verbonden kan worden.

De klacht is gegrond voor wat betreft het onderdeel gebrekkig behandelplan en onvoldoende dossiervoering. Wat betreft het gestelde causaal verband met de door klager geleden gebitsschade die ertoe heeft geleid dat klager thans een gebitsprothese draagt, is het college van oordeel dat dat niet is vast te stellen omdat klager reeds met een in verval zijnd gebit bij verweerder kwam. Het opstellen van een behandelplan had niet kunnen garanderen dat, gegeven de gezondheidstoestand van klager, zijn gebit niet verder achteruit was gegaan. Verder is het (sub)klachtonderdeel dat verweerder gezonde kiezen heeft getrokken ongegrond nu het niet verweerder is geweest die de extractie heeft uitgevoerd op 21 augustus 2008.

5.3

Ten aanzien van de klacht dat verweerder slechts Duits met klager heeft gesproken tijdens de behandelingen overweegt het college het volgende. Tegenover de stelling van klager dat verweerder Duits tegen hem sprak tijdens de behandelingen heeft verweerder gesteld dat hij steeds Nederlands met klager heeft gesproken, zodat thans niet zonder meer vastgesteld kan worden in welke taal is gecommuniceerd. Zowel klager als verweerder heeft omtrent de ingenomen stelling bewijs aangeboden. Het college acht het evenwel niet noodzakelijk hieromtrent getuigen te horen. Het college overweegt dat onderliggend aan deze klacht het verwijt ligt dat de communicatie van verweerder naar klager toe gebrekkig is geweest. Er is echter geen aanleiding te veronderstellen dat klager, gedurende de langere behandelperiode in de praktijk bij verweerder, niet begrepen heeft wat de behandelingen die hij onderging hebben behelsd. Uit hetgeen is gebleken uit de stukken en het verhandelde ter terechtzitting is voldoende naar voren gekomen dat er tijdens de behandelingen voldoende mogelijkheid tot communiceren aanwezig is geweest en dat klager begrepen heeft wat de behandelingen behelsden, temeer nu klager zijn ouders bij zich had om hem, zo heeft hij zelf aangegeven, te helpen. Als er al een gebrek aan begrip bij klager is ontstaan lijkt dit hem niet zozeer te hebben gezeten in een al dan niet aanwezige taalvaardigheid maar meer met het kunnen begrijpen van tandheelkundige terminologie. Dit klachtonderdeel wordt ongegrond verklaard.

5.4

Het klachtonderdeel gebrekkige dossiervoering en ontbreken van behandelplan worden gegrond verklaard. Verweerder heeft met het niet opstellen van een behandelplan voorafgegaan door deugdelijke diagnostiek het basisprincipe van goede tandartsenzorg niet gevolgd, waardoor, in onderhavig geval, een risicopatient onnodig verstoken is gebleven van een adequate behandeling. Daarnaast is de verslaglegging ondermaats gebleken. Het college heeft op grond van de overgelegde stukken in de procedure en hetgeen ter zitting besproken is niet de overtuiging dat verweerder zich, in retrospectief, leerbaar toont voor wat in deze casus niet goed is gelopen. Hij heeft niet aangegeven dat hij anders zou hebben gehandeld dan wel, met de kennis van nu, dat hij wellicht ook anders zou hebben kunnen c.q. moeten hebben handelen; noch lijkt hij oog te hebben voor het gegeven dat op hem, als verantwoordelijk tandarts een zorgplicht ligt om de patient, en in het bijzonder een patient met een kwetsbaar gebit, zo goed mogelijk te voorzien van een afgewogen plan van aanpak voor de behandeling met de daarbij behorende mogelijkheden, alternatieven en kostenbegroting. Daarmee heeft verweerder in het geval bij klager de essentie van goede tandartsenzorg uit het oog verloren. Dit maakt dat het college de maatregel van berisping passend acht en aan verweerder zal opleggen.

6. DE BESLISSING

Het college berispt verweerder.

Aldus gedaan in raadkamer door mr. F. van der Maden, voorzitter, mr. P.E.M. Messer-Dinnissen, lid-jurist, R. Rowel en J. Dam en dr. Th.J.M. Hoppenreijs, leden-tandartsen, in tegenwoordigheid van mr. A.M.M. van den Eijnden, secretaris, en uitgesproken in het openbaar op 29 januari 2016 door mr. A.L. Smit, voorzitter, in tegenwoordigheid van mr. H. van der Poel-Berkovits, secretaris.

voorzitter

secretaris

Tegen deze beslissing kan binnen zes weken na de dag van verzending van het afschrift ervan schriftelijk hoger beroep worden ingesteld bij het Centrale Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg door:

a. de klager en/of klaagster, voor zover de klacht is afgewezen, of voor zover hij/zij niet-ontvankelijk is verklaard;

b. degene over wie is geklaagd;

c. de hoofdinspecteur of de regionale inspecteur van de volksgezondheid, wie de aangelegenheid uit hoofde van de hun toevertrouwde belangen aangaat.

Het tot het Centrale Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg gerichte beroepschrift wordt ingezonden bij de secretaris van het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg te Zwolle, door wie het binnen de beroepstermijn moet zijn ontvangen.