Doctor2Doctor: Afdeling kinderoncologie aan het werk in Eldoret, Kenia


Doctor2Doctor: Afdeling kinderoncologie aan het werk in Eldoret, Kenia

28 januari 2016

Deze week is een team van de afdeling kinderoncologie aan het werk in het ziekenhuis in Eldoret waar Doctor2Doctor al 8 jaar mee samenwerkt. Hieronder de verhalen van onze medewerkers:

Nieuw in Eldoret
Vergezeld door allemaal ervaren Doctor2Docter medewerkers ging ik dit jaar voor het eerst mee als arts vanuit de afdeling kinderoncologie. Na een relatief ongecompliceerde reis (zeker voor Afrikaanse begrippen) kwamen wij zondagmiddag aan bij Eldoret Club; wat een fijne plek om verwelkomd te
worden!

Na een snelle duik in het zwembad, was het direct tijd om op pad te gaan. Met prof. Gertjan Kaspers (kinderarts-oncoloog) en morfologie-expert Anne Loonen bezochten wij een weeshuis in de buurt. Alle spulletjes (speelgoed, kleding, etc.) die wij verzameld en meegenomen hadden, konden we daar
makkelijk kwijt aan de grijpgrage handjes van de tientallen enthousiaste kinderen. Daar waar ik voorbereid was op een en al treurnis, waren de kinderen vrolijk, ondernemend en zeer goed verzorgd. De eigenaren daar doen echt fantastische werk!

Na een middag met de kinderen in de zon en de koeienstal (de eigenaar houdt koeien en heeft een kaasfabriek, waarvan de winst vrijwel geheel naar het weeshuis gaat), was het tijd om na de lange dag (en nacht) ons bed in te duiken, want maandagochtend was het tijd om naar het ziekenhuis te
gaan!

Maandag ochtend vroeg vertrokken wij met zijn drieen, versterkt met Sonja en Karin (pedagogisch medewerkers) naar het ziekenhuis MTRH. Wij werden allemaal hartelijk ontvangen en ieder ging direct zijn weg. Samen met prof. Kaspers sprak ik met het hoofd van de afdeling kinderoncologie (dr.
Festus Njuguna). Sinds enkele maanden is het nieuwe Cancer & Chronic Diseases gebouw open, alwaar de dagbehandeling en poli voor de kinderoncologie zich bevindt. Tot onze verrukking bleek het gebouw van binnen uiterst verzorgd! Er waren veel kamers om kinderen te zien, het was schoon en op elk
bureau stond een pomp met handenalcohol. Opvallend was echter dat wij tijdens de rondleiding van ruim een half uur geen enkele patient tegenkwamen...

Naast een nieuw gebouw waar de poli kan plaatsvinden, is het nieuwe kinderziekenhuis sinds begin deze maand volledig in gebruik genomen. Alle kinderen zijn overgebracht naar verschillende vleugels en de werkplekken van de verpleegkundigen en artsen zijn meeverhuisd. Het nieuwe ziekenhuis ziet
er van buiten heel mooi uit en is van binnen ruim en schoon. Helaas zijn er nog erg weinig faciliteiten aanwezig. Zo heeft elke verdieping bijvoorbeeld een enorme informatiebalie aan het begin van de afdeling, maar personeel ontbreekt. Er is een brandwondenunit, maar er liggen geen patienten
en er zijn geen kasten vol verband. Er is een deur met " IC" erop, maar binnen staan geen bedden, noch apparatuur. Wel liggen de kinderen van de kinderoncologie allemaal in dezelfde vleugel. Hoewel er een minimale gelegenheid is om kinderen te isoleren (1 kamer/kast met 2 bedden met een
briefje op de deur geplakt dat het isolatiekamers zijn), liggen kinderen over het algemeen met velen op 1 kamer, dicht op elkaar en zonder enige vorm van privacy. Ik heb me echter wel laten vertellen dat het al veel beter is dan in de oude situatie (iets waar ik liever niet te lang bij stil
wil staan)

Wij liepen mee met de visite; een belevenis waarbij zo'n 15 artsen en medisch studenten alle kamers aflopen waar ze nauwelijks inpassen met z'n allen en over de hoofden van patienten van alles wordt besproken, maar nauwelijks beleid wordt gemaakt. Dit wordt grotendeels voorafgaand aan de
"rounds"gemaakt in een multidisciplinaire bijeenkomst waarbij medisch studenten/arts-assistenten de patienten voordragen en in overleg met de kinderarts-oncologen beleid maken. De rol van de verpleegkundige tijdens deze visite beperkt zich tot minimale aanvullingen en het beantwoorden van
vragen. Moeilijke casuistiek werd uitgebreider besproken, waarbij prof. Kaspers veel inmenging had en actief meedacht over het beleid.

Tijdens een gezamenlijke lunch met leden van de " Child life health Department" (bij ons pedagogisch werk) spraken wij over problemen tijdens ingrepen bij kinderen in MTRH. De child life health specialists gaven aan veel moeite te hebben met de matige sedatie die kinderen krijgen bij ingrepen
en zouden graag pleiten voor meer pijnstilling en "awareness" bij de artsen voor de enorme traumatische ervaring van deze kinderen. Wij bespraken de methoden die wij in Nederland toepassen en probeerden samen tot een oplossing te komen, gepast voor de situatie hier.

Morgen geef ik een workshop over supportive care (ondersteunende maatregelen) en spraken wij af dat ik extra tijd besteed aan pijnmanagement en stil sta bij de zorgen die artsen hebben waarom ze deze medicatie niet voorschrijven.... Ook zal dr. Njuguna spreken met de artsen op de afdeling,
maar gaf ook aan dat dit op andere afdelingen aangekaart moet worden (anesthesie, chirurgie).

De rest van de middag had prof. Kaspers besprekingen "to talk politics". Ik ben op verschillende afdelingen geweest, heb gesproken met artsen en verpleegkundigen en vooral heel veel gesproken over lokale problemen; over problemen die wij in Nederland ervaren en manieren waarop wij met bepaalde
problemen omgaan en vervolgens meegedacht over oplossing voor de situatie(s) hier. Daarnaast heb ik een bezoek gebracht aan het oude kinderziekenhuis, welke je al kon ruiken op de parkeerplaats... Wat was het daar vies en donker, dus wat goed dat de kids daar weg zijn! Het enige wat ze daar
echt zullen missen denk ik, is de fantastische speelkamer "Sally Test" (groot en schoon), waar ik in mijn witte jas resoluut de deur uit werd gezet.... Hoewel we dat in Nederland misschien wel logisch vinden, is dit hier absoluut bijzonder! Met een witte jas en de juiste intonatie kun je
overal naar binnenlopen, inclusief de verloskamers met 6 barende vrouwen... Op het gebied van privacy kan er nog vele verbeteren!

Aan het eind van de dag ging ik met een notitieboek vol belangrijke topics naar "huis". Morgen is de start van de 7de Pediatric Oncology Workshop, waarbij wij , collega's van de Indiana University en betrokken kinderartsen(-oncologen) interactieve presentaties zullen verzorgen voor
kinderartsen, artsen, verpleegkundigen en andere geinteresseerden. Als ik 's avonds laat mijn presentatie afrond over "slechts 1 onderdeel van het geheel" (supportive care) weet ik al dat ik deze week niet aan het eind van mijn lijstje topics kom.... Maar wat een indrukwekkende dagen en wat
is er al veel verbeterd! Natuurlijk met kleine stapjes, maar mijn eerste keer hier valt zeker niet tegen! - Kim Klein, arts-assistent/arts-onderzoeker

bron: Origineel