Column: Sportief
Eric van Oosterhout
Het lijkt alsof alle zekerheden in je leven geleidelijk wegvallen. In de jaren zeventig zaten we zaterdagavond met frisgewassen haartjes voor de televisie. Ranja en het enige bakje chips in die week.
Er waren nog slechts twee netten (opa vertelt), zodat er al gauw miljoenen mensen keken naar een van de vele spelshows. Wij vonden het altijd spannend wie er zou winnen. Nu blijkt dat menig uitslag werd gemanipuleerd. Zo konden de "aardige" mensen winnen. Dat is niet echt sportief. Ook de
tenniswereld bleek deze week net zo onsportief als de Fifa; er blijken heel wat wedstrijden te worden `verkocht'. Misschien ben ik naief, maar dat had ik toch niet verwacht van al die keurige jongetjes en meisjes die al tonnen verdienen met het strikken van hun tennisveters.
De echte tennistoppers hebben dat niet nodig. Tussen alle omkoopellende door luisterde ik vorige week naar een prachtige reportage over Nadal en Federer. Nadal verloor voor de zoveelste keer in de afgelopen periode; hij lijkt over zijn hoogtepunt heen. Dat leek Federer ook te overkomen, maar
hij ging juist extra trainen op zijn zwakke punten. Nu speelt hij weer als een jonge God.
Dat was een mooie voorzet voor ons Gala van Sportkampioenen. Op 1 avond huldigen we alle sportkampioenen van de gemeente Aa en Hunze. De besten worden genomineerd voor het Drentse Sportgala. Met sportwethouder Lambert mocht ik de avond aan elkaar praten.
Het wordt weer een mooi feestje met een enorme diversiteit. Zo zien we twee heel jonge meisjes voordoen hoe goed ze zijn als 'majorettes'. Wellicht niet echt een 'sport', maar wel leuk om naar te kijken ("ik durf het haast niet te vragen..."). Ook de `levende standbeelden' geven een mooie
demonstratie weg. Het wordt alweer wat meer sport met een karateka die een stevige stapel stenen door midden slaat.
Na de pauze komen de echte toppers voorbij. Zo vertelt Sabine Spreen gepassioneerd over de nog niet zo bekende sport `Obstacle Course Racing'. Het lijkt een beetje op een wedstrijd over een stormbaan, waarbij al hardlopend en klimmend afstanden van bijna 20 kilometer worden gehaald. De
volgende wedstrijd is in Toronto. Mijn vraag naar sponsoring wordt een mooie voorzet die ze perfect inkopt: de eerste 100 euro is voor de burgemeester. Minstens zo'n kanjer is Jari Groenhart. Hij kwam na een scheenbeenbreuk goed terug en mag zich Nederlands kampioen op de 400 meter wisselslag
noemen. Maar de grootste `klasbak' hebben we voor het eind bewaard. Tie Franke gaat richting de 70. Na een mooie wielercarriere ("net geen Olympische Spelen in Mexico, daar baal ik nog van"), begon hij een indrukwekkende carriere in het kleiduivenschieten. Fascinerende sport, waar alles in
zit: conditie, concentratie, talent en heel veel training. Ga er maar aan staan: in 3 dagen bijna 100% van de `duiven' uit de lucht schieten. Tie vertelt het glunderend en zegt deze avond minstens zo te genieten van de aanwezige sportieve jeugd. Mooi! Sport gaat niet over omkopen, maar over
talent, passie, en doorzettingsvermogen. Tie geeft al jaren het voorbeeld.