Bridge The Gap 2016: VUmc'ers bundelen kennis en kunde in Laos


Bridge The Gap 2016: VUmc'ers bundelen kennis en kunde in Laos

14 januari 2016

Jaarlijks gaat een groep plastisch chirurgen van VUmc, samen met tandartsen, kaakchirurgen en anesthesiologen, naar Zuidoost-Azie om daar kinderen en jong volwassenen met schisis (een gespleten lip, gehemelte/kaak of allebei) te opereren. Begin januari vertrok het team voor de 20ste keer. Lees
hier hoe hun eerste week was:

Week 1

Wij, het Bridge The Gap team, vertrokken vrijdag 8 januari voor de 20ste keer naar Zuidoost-Azie. Ons team verzorgde in Laos twee weken lang de medische zorg aan patienten die daar geen toegang toe hebben door een gebrek aan kennis of financien. De nadruk lag vooral op problemen in het
hoofd-halsgebied bij kinderen. Ons team bestond daarom uit drie plastisch chirurgen, twee mond- kaak- en aangezichtschirurgen, twee tandartsen en een anesthesioloog. We brachten een enorme hoeveelheid bagage van 150 kilo aan medische instrumenten met ons mee. Na een interview met Het Parool op
Schiphol stapten we het vliegtuig in.

Uitdagende voorbereiding
De voorbereiding voor onze missie startte al maanden geleden. De grootste uitdaging was namelijk om de meest hulpbehoevende patienten te informeren over onze komst en hen naar het Mahosot Hospital in Vientiane, de hoofdstad van Laos, te laten komen. Women's International Group was
verantwoordelijk voor deze uitdagende klus. Zij verstuurden flyers, adverteerden in de landelijke krant en gaven interviews voor de radio. Ook zorgden zij voor eten, speelgoed en kleren voor kinderen die door het team geopereerd waren. Er is in het ziekenhuis geen facilitair bedrijf, patienten
moeten overal zelf voor zorgen, soms zelfs voor een eigen bed.

Hartelijk ontvangst
Na een vermoeiende trip van 19 uur was het ontvangst zoals ieder jaar uitermate hartelijk. Voor de een een feest van herkenning en een innig weerzien met oude vrienden, voor de ander een kennismaking met een nieuwe cultuur, nieuwe collega's , maar bovenal een openbaring om te werken in een
low-resource omgeving.

Taalbarriere bij screenen van nieuwe patienten
Met een flinke jetlag liepen we de volgende morgen om 8 uur 's ochtends door de rustige straten van Vientiane op weg naar het ziekenhuis. We werden verwacht bij de directeur van het Mahosot Hospital voor een officieel ontvangst van de Bridge the Gap missie 2016. Direct hierna begon ons team
met het screenen van patienten die vanuit het hele land naar het ziekenhuis waren gekomen. Sommige van ons komen hier al meerdere jaren en hebben onderhand een efficient systeem bedacht in het beoordelen en plannen van patienten ondanks de taalbarriere. De Amerikaanse kinderarts Leila Srour
hielp ons hierbij, zij spreekt de taal gelukkig vloeiend.

Resultaat van jarenlange samenwerking
We zagen veel kinderen met onbehandelde schisis en sommige hadden de meest extreme en zeldzame afwijkingen. Gelukkig zagen we ook veel patienten terug die wij in het verleden al eens geopereerd hadden. Zij kwamen tijdens dit bezoek in aanmerking voor een nieuwe behandelfase voor hun schisis.
Het deed ons goed om dit te zien, de langdurige en jaarlijks terugkerende samenwerking werpt blijkbaar zijn vruchten af.

Gezamenlijk patienten screenen
De Laotiaanse chirurgen vergezelden ons tijdens het screenen. We overlegden gezamenlijk over de aanpak, hiermee droegen wij tevens onze kennis over. Meestal was het niet de vraag hoe een patient behandeld moest worden, maar of dat wel mogelijk was onder de standaarden van de Laotiaanse
gezondheidszorg. We merkten al snel dat de grenzen tussen verschillende specialismen binnen ons team snel vervaagden. We vormden een multidisciplinair behandelteam.

'The face of poverty'
De grootste chirurgische uitdagingen vormden twee patienten met een zeldzame gezichtsspleet en een paar patienten met Noma. Noma is een infectie van de mondslijmvliezen met een zeer hoge overlijdenskans. De infectie ontstaat bij extreme ondervoeding en wordt daarom ook wel 'the face of
poverty' genoemd wordt. De patienten die overleven,verkeren vaak in extreme isolatie door afgrijselijke resterende gelaatsmisvormingen.

Opereren in een Laotiaanse OK
Het was een hele beleving om te opereren in een operatiekamer in Laos. De OK-pakken zijn voor de gemiddelde Laotiaan al krap, laat staan voor acht Westerse dokters. Ook was er constant reuring: kindertjes werden in en uit gedragen, iedereen gilde en lachte door elkaar heen. Toch was er een
duidelijke organisatie en was het niveau van anesthesie hoog. OK 3 en 4 waren voor ons team gereserveerd. De OK's hebben verschillende nummers, maar toch is het eigenlijk een ruimte. De deur tussen de twee OK's stond wagenwijd open en er werd uitgebreid gepraat tussen beide operatieteams. Het
was normaal om even naar de andere kamer te lopen om mee te kijken op de tafel. De steriliteitseisen zijn hier heel anders dan in VUmc. Toch zijn postoperatieve wondinfecties, ondanks de incidentele vliegen en muggen op de OK, een uitzondering.

Nieuw echoapparaat
Toen het ziekenhuis enkele jaren geleden werd verbouwd heeft Bridge the Gap de inrichting van 2 operatiekamers mogelijk gemaakt. Dagelijks worden deze apparatuur en instrumenten gebruikt, maar ze worden niet onderhouden of vervangen. Wij proberen ieder jaar iets aan te schaffen wat de
kwaliteit van zorg in het Mahosot Hospital ten goede komt. Later deze week bieden we officieel een echoapparaat aan, waarmee perifere zenuwblokken geprikt kunnen worden. In een omgeving met beperkte mogelijkheden tot pijnbestrijding (ook pijnmedicatie is hier schaars), is dat echt iets waar
patienten en dokters ongelofelijk veel profijt van zullen hebben. Vang Pheng, anesthesioloog en cooerdinator van ons operatieprogramma, zal dit ongetwijfeld dankbaar in ontvangst nemen.

Primeur in Laos
We voerden de eerste orthognatische operatie ooit in Laos uit. Hiervoor konden we rekenen op veel aandacht. Lokale tandartsen en orthodontisten verdrongen elkaar om mee te kijken bij te operatietafel. De plastisch chirurgen hielden zich onderhand bezig met een zeldzame dubbelzijdige
gezichtsspleet. Bij deze patient moest het middengezicht (oogleden, wangen en bovenlippen) worden gereconstrueerd.

In de eerste week hebben we 65 patienten gescreend, waarvan we er 38 opereerden. Komende week gaan we per bus naar een dorp midden in Laos. Daar gaan we in een klein ziekenhuis nieuwe patienten screenen en hen vervolgens opereren. We kijken uit naar de tweede week waarin we nog meer patienten
gaan helpen.

Sabaidie!

Jan Maerten Smit, Peter Don Griot, Bram Tuinzing, Just de Mol van Otterloo, Henk Schotte, Sjobbe Besseling, Peter Broere en Wouter Jurgens

bron: Origineel