Rob Pommerel: "Ik kom soms griezelige dingen tegen"


12 januari 2016

Parel voor Rob Pommerel

Naast branden blussen en hulp verlenen, krijgt Brandveilig leven bij de brandweer steeds meer aandacht. Want minder brand betekent minder leed, minder slachtoffers en minder schade. Brandweermensen die zich hiervoor op uitzonderlijke wijze inzetten, krijgen een `parel van de brandweer' cadeau.

Deze keer: Rob Pommerel, al 20 jaar vrijwilliger bij Brandweer Amsterdam-Amstelland op de post Aalsmeer.

naar boven

Rob-PommerelRob: "Voorlichting over brandveiligheid is hard nodig. Neem bijvoorbeeld de doelgroep ouderen, die moeten langer zelfstandig blijven wonen. Maar dat is niet altijd veilig. Ze koken nog op gas, de mensen worden vergeetachtig en zijn minder alert en mobiel. Dat kun je niet alleen met
een rookmelder ondervangen, daarvoor heb je ook de ogen en oren van buren nodig."

Positief gestoord

"Ik ben 68 jaar en werk inmiddels twintig jaar als vrijwilliger bij de brandweer. Dat werk pakt je en laat je niet meer los. Ik zie een brandweerman als een positief gestoord mens: waar een ander wegloopt, gaat hij juist naar binnen. Ik vind het werk nog steeds vreselijk leuk. Ik heb een
bouwkundige achtergrond en door mijn werk kon ik met twee ogen naar een pand kijken: als bouwkundige en als brandweerman. Ik kon goed uitleggen waar de gevaren zaten tijdens de bouw. Ik deed het brandweerwerk naast mijn gewone werk. Als de pieper ging, keek ik eerst wat er aan de hand was. Als
er een kat in de boom zat, kon ik die wel laten zitten, maar als er een ongeluk was of een woningbrand, dan liet ik alles uit mijn handen vallen en ging ik. Gelukkig had ik een werkgever die daar achter stond. Je wist nooit hoe lang je weg zou zijn als de pieper was gegaan, dat kon een halve
dag zijn, of een hele. Maar die ruimte om weg te gaan wanneer dat nodig was, kreeg ik.

Dan geef je het een plekje

Rob-Pommerel

"Als brandweerman word je met blijdschap en met verdriet geconfronteerd. Je moet een knop omzetten: iemand heeft hulp nodig en iemand moet dat doen. Dat zijn wij in dit geval.

Mijn eerste dodelijke slachtoffer blijft me altijd bij, die zat letterlijk ingeblikt in zijn auto. Vlak daarna ging ik naar een auto die op z'n kant in de berm terecht was gekomen. De twee jongens die in die auto zaten, schreeuwden zo hard. Heftig vond ik dat. Dat maakte nog meer indruk op me
dan het dodelijke slachtoffer daarvoor. Na afloop kom je dan met je collega's bij elkaar en praat je erover. En dan geef je het een plekje. Je hebt elkaar echt nodig."

Rollator met striping

"Ik ben 68 jaar, maar wil nog niet aan stoppen denken. Er zijn drie dingen waar ik op let: mijn gezondheid of ik het nog leuk vind en of de jongens het nog leuk vinden. Als een van de drie dingen gaat wankelen, dan moet ik erover nadenken om te stoppen. Ik ga niet meer mee met een uitruk, maar
ik zet me nu in voor Brandveilig leven. Ik vind het nog steeds leuk om het brandweer-evangelie te verkondigen. Mensen bewust te maken van hun eigen brandveiligheid. Ik ben daar zo'n twintig uur per week mee bezig. Ik krijg thuis wel op m'n kop dat ik er te veel tijd aan besteed, maar ik doe
het met plezier. Mijn zoon zegt wel eens: hoe lang denk je dit nog te blijven doen? Tja, als ik straks 72 ben of zo, zal ik misschien wel eens moeten stoppen. Ik kan toch moeilijk achter een rollator voorlichting blijven geven. Mijn zoon zegt dan: ach, dan maken we gewoon een rollator met
striping."

Pannetje met vet

Rob-Pommerel: vlam in de pan"Ik geef voorlichting aan ouderen, ik doe huisbezoeken en ik geef voorlichting aan kinderen in groep 7 en 8. Ik ga dan naar de school toe of de klas komt hier op de brandweerkazerne langs. Dat laatste vinden ze het leukst. Als er ouderen langskomen op de kazerne,
zetten we na de voorlichting buiten een pannetje met vet neer. Ik laat dan het effect zien van een kopje met water op een oververhitte pan. Dan schrikken ze van het vuur dat daar vanaf komt. Op die manier proberen we mensen bewust te maken van wat er kan gebeuren. Ik denk dat het beter
binnenkomt bij de mensen als ze dit live meemaken dan dat ik een filmpje aan ze laat zien.

De huisbezoeken zijn hier in Aalsmeer wel lastig omdat ik alles in mijn eentje moet doen. Ik kom soms griezelige dingen tegen. Twee weken geleden was ik op verzoek van de thuiszorg bij iemand langsgegaan. Daar was de trap geblokkeerd met dozen, het was een chaos in de woonkamer en een bende op
zolder. Die mevrouw woonde in een pakhuis van spullen. Over een maand ga ik nog eens contact opnemen met de thuiszorg om te vragen of we daar nogmaals langs moeten gaan."

Doe mij maar de hele week

"Ik heb ook op de 50 Plus Beurs en op de Vitaliteitsbeurs gestaan, dat vond ik geweldig. Dat is helemaal mijn ding. Ik leer van de mensen die ik daar spreek en zij leren van mij. Dat houdt me jong. Als Brandweer Nederland volgend jaar weer op die beurs staat, dan kunnen ze me zo op de lijst
zetten. Voor de hele week als het moet. Schitterend vind ik dat."

Rob-Pommerel_630