Dames en heren, meisjes en jongens

Vorig jaar, op deze plek: misschien herinnert u het zich nog. In mijn toespraak ging het over Vlaardingen in verandering. We stonden aan de start van forse veranderingen in de organisatie van de zorg, de jeugdhulpverlening en de sociale werkvoorziening. In bestuurlijk jargon worden dit steevast ‘de decentralisaties’ genoemd. De gemeentelijke begroting was fors naar beneden bijgesteld en de culturele sector moest zoeken naar nieuwe wegen. Onze Vlaardingse ondernemers (die jaren van economisch zwaar weer achter de rug hadden) kregen steeds meer te maken met een economie waarin digitale techniek, kennis en duurzaamheid voor razendsnelle innovatie zorgen. De gemeentelijke organisatie zette de deuren en luiken open en de burgemeester kreeg de taak de samenwerking met de buurgemeenten een stap verder te brengen. Goed beschouwd was er geen domein dat niet in beweging bleek. Welkom in 2015 zeiden we. Die veranderingen zetten we door! Van Halal naar hagelslag

Dan nu; een jaar later. Dan zie je hoe zo’n jaar toch weer anders kan lopen. Vooral als we naar de grote wereld kijken. De geldelijke steun aan Griekenland blijkt achteraf niet de grootste hobbel van 2015 te zijn. Het werd ingehaald door de opstanden, conflicten en burgeroorlogen aan de randen van Europa en door de vluchtelingenstromen die daardoor op gang kwamen. En dat, tegelijk met de terroristische aanslagen op vele plaatsen in de wereld, maar die door Parijs heel dichtbij ons kwamen. Twee keer hebben we dit jaar vanwege deze aanslagen bij het Geuzenmonument gestaan. Vanwege fanatici die de vrije samenleving niet kunnen verdragen.

Duidelijker dan in 2015 kon het niet worden: de ontwikkelingen in de wereld hebben direct effect op ons. Tot in onze buurten, onze werkplekken, onze schoolklassen en onze gezinnen aan toe. Want wat nu als jouw collega niet rouwt om de aanslag in Parijs – of juist niet om de aanslag in Libanon? Wat als het land waar je ouders geboren zijn, gebombardeerd wordt door het geboorteland van je buren? Wat als je klasgenoot laat blijken dat hij homo’s of meisjes minderwaardig vindt? Of als je dochter voortaan Halal wil eten in plaats van hagelslag? Het zijn stuk voor stuk vragen die zijn gesteld door Vlaardingers dit jaar. Het maakt duidelijk hoezeer de wereld onderdeel is van ons dagelijks leven.

Daarom wil ik vandaag niet zozeer stilstaan bij de gebeurtenissen in de verre wereld, hoewel dit zeer uitdagend is, misschien. Ik wil juist spreken over Vlaardingen, over de effecten die dit alles heeft op u en mij, op wat wij zelf in onze gemeente kunnen doen. Hoe wij in Vlaardingen leven, hoe wij Vlaardingen besturen. Hoe we omgaan met onze verschillen en tegelijk zorgen voor een levendige, veilige en vitale stad. Want die stad, die wordt door ons zelf gemaakt. Door onze inspanningen, door onze ondernemerszin, door ons vermogen om problemen op te lossen, door onze verbeeldingskracht.

En zeker, de kwaliteit van het leven in onze stad heeft direct te maken met de manier waarop we in staat zijn deze stad te besturen. Lukt het ons om van verschillen die er zijn, in de wijken, op straat, op school, in de gemeenteraad, iets extra’s te maken? Om oplossingen te laten ontstaan die je in je eentje niet bedenken kunt? De Burger Meester

U voelt hem al aankomen. Het afgelopen jaar hebben we geprobeerd hier verder mee te oefenen. Voortbouwend op de ervaringen in de wijken, in de binnenstad en op de bedrijventerreinen. Doorgaan met leren hoe het gemeentebestuur en de stad zich op een nieuwe manier tot elkaar kunnen verhouden. Elkaar aanvullen, elkaar inspireren – niet vervallen in wantrouwen of cynisme. Gewoon, in het klein, oefenen in samenwerken. De stad nog beter maken dan dat deze al is. Die oefening noemden we de Burger Meester. Goed, niet iedereen begreep direct wat werd bedoeld. En inderdaad; het gaat niet opeens totaal anders. Maar dat is het punt ook niet. De kern ervan is dat we samen de stad maken. Met meer dan 70.000 stadsexperts. Met een gemeentelijke organisatie die oefent met deze nieuwe rol. Met een bestuur dat gevoelig is voor de ideeën van ondernemers en wijkbewoners, met gemeenteraadsleden die meedenken met elkaar en met de stad. Door in gezamenlijkheid het beeld ontwerpen van de toekomst van deze stad.

Om dit inzichtelijk te maken is een korte video gemaakt. Als u met mij meekijkt, spreek ik daarna nog enkele woorden.

Bekijk het filmpje

Agenda Stad

Wat mij betreft gaat deze video over de kunst van het besturen: ideeën ontwikkelen in samenspraak met de stad. Maar ik hoor terug (en wie dat zegt heeft gelijk): het is meer dan dat. Immers, er zijn ook ontwikkelingen van buiten. U mag van het gemeentebestuur verwachten dat wij daar oog voor hebben. Bijvoorbeeld dat wij inspelen op de ‘Agenda Stad’ waar onze regering aan werkt. Ziet u overigens de parallel: De stadsagenda van Vlaardingen, en de ‘Agenda Stad’ van het kabinet. Als u beide bestudeert ziet u dat daar veel raakvlakken in zitten: enerzijds de ideeën die vanuit de stad naar voren komen en anderzijds de handreikingen vanuit het Rijk. De Rijksagenda Stad noemt thema’s als ‘de energie neutrale stad’, ‘cyclische economie’, burgerparticipatie. Soms dure woorden, maar ze passen naadloos op de ideeën die door u zijn ingebracht. En er is nog meer. Ik noem de Metropoolregio, waarin de gemeenten in de Zuidelijke Randstad elkaar hebben gevonden. Het is als een soort intermediair tussen Rijk en stad. Wat - op andere gebieden - precies zo voor de provincie telt. Het gemeentebestuur zoals wij dat voor ons zien, is in staat tussen deze schalen te schakelen en de agenda’s van deze partners te verbinden. Dat is wat eigentijds besturen vraagt. Samen met de buren en in verbinding met u

Om het beeld nog completer te maken: soms bereiken we onze doelen effectiever als we dit samen met onze buurgemeenten doen. De samenwerking met Maassluis en Schiedam stelt ons in staat om onze stadsagenda beter te realiseren. In verbinding dus met onze buren, maar steeds in verbinding met u, met de instellingen, de inwoners, de verenigingen en ondernemers van onze stad. Met het oog op goed wonen, werken en recreëren - vandaag én morgen. Dit is wat mij betreft wat u van een eigentijds bestuur mag verwachten. En het bestuur van zijn inwoners.

Ik reken erop dat u meedoet.

Namens het gemeentebestuur wens ik u een voorspoedig, actief en vitaal 2016.

Bert Blase