Gezegende grensgangers - Protestantse Kerk Nederland
Commentaar bij de Tijd: Gezegende grensgangers31 december 2015
Ons toevertrouwend aan God, kunnen wij als gezegende grensgangers de drempel van het nieuwe jaar over.
Pagina-inhoud
Bij mij thuis komen we dit jaar, in de donkere dagen rond de jaarwisseling, weer eens ouderwets toe aan het spelen van spelletjes. Mijn inmiddels volwassen kinderen en hun partners halen er hun hart aan op. Met elkaar gebogen over de tafel. Allemaal even fanatiek. En na jaren van oefenen
hebben we langzamerhand een modus gevonden om de strijd tot het bord te beperken en het overigens juist gezellig te hebben met elkaar.
In ons favoriete spel van dit moment kun je je op bepaalde momenten het recht verwerven om een aantal oude kaarten af te leggen en er nieuwe voor in de plaats te trekken. Je weet wat je weglegt. Je kunt enigszins een inschatting maken van wat je terugkrijgt, maar daar schuilt ook een flinke
dosis onzekerheid in.
Bij de overgang van een oud naar een nieuw jaar kun je je diezelfde vraag stellen. Wat willen we achter ons laten bij de grensovergang? En wat hopen we in het nieuwe jaar te ontvangen? Persoonlijk? In ons kerkelijk handelen en spreken? Als samenleving?
Hoe abstracter we de doelen stellen, hoe helderder het lijkt waar we met elkaar naar toe willen. Een wereld waarin het niet meer nodig is dat mensen op de vlucht slaan. Een wereld waarin we niet meer bang hoeven te zijn voor de gevolgen van klimaatverandering. Harmonieus samenleven, in de
kleine en de grote verbanden waar we deel van uit maken.
In het strategische bordspel op onze eetkamertafel spelen verschillende factoren een rol. De abstracte doelen `winnen' en `gezellig samenzijn' vragen van de spelers aan tafel dat ze daarvoor steeds beredeneerde stappen zetten. De spelers hebben zelf invloed op de haalbaarheid van die doelen.
Er zijn echter onzekere factoren. Je weet maar zelden welke kaarten er precies gedraaid zullen worden. Winnen kan er uiteindelijk maar een. Dat de meerderheid van de spelers verliest, is dus nodig om deze vorm van gezellig samenzijn mogelijk te maken. Ongemerkt veel hangt ook af van de
spelmaker aan wiens hand wij invloed op ons samenzijn toevertrouwd hebben.
Tijdens ons samenzijn spelen de woorden van Hebreeen 11 door mijn hoofd. Abraham, Isaaek, Mozes, Rachab. Mensen die een overgang maakten van oud naar nieuw. Mensen die bereid waren om iets los te laten vanuit de stellige verwachting dat er iets goeds te ontvangen viel. Mensen die `in geloof'
stappen durfden zetten in de richting van een ver weg liggend doel dat abstract klinkt. Mensen die zich durfden toevertrouwen aan de hand van de Schepper.
`Geloof legt de grondslag voor alles waar wij op hopen', meldt de schrijver van de Hebreeenbrief ons. En hij houdt ons die Bijbelse personages als spiegelbeelden voor. Je toevertrouwen aan de juiste hand helpt je om uiteindelijke doelen helder te zien. Op de weg daarnaartoe zijn onzekere
factoren genoeg. Concrete doelen worden lang niet altijd gehaald. Maar het samen gaan van de weg houdt het visioen wel levend. En gedurende heel de weg is er niet alleen de leidraad, maar ook de zekerheid van de Schepper die met ons onderweg is naar een stad van vrede, naar het land waar het
leven goed is voor ieder. Vertrouwend op dat visioen, ons toevertrouwend aan God, kunnen wij als gezegende grensgangers de drempel van het nieuwe jaar over.
Ik wens u allen een gezegende jaarwisseling toe.
>ds. Karin van den Broeke, preses van de generale synode van de Protestantse Kerk in Nederland