Leven als pensionado
4 januari 2016
Leven als pensionado
Almere verandert en dat is logisch. Ik maak al 36 jaar niet anders mee als inwoner van de stad. Indutten past niet bij ons. In 2015 startten in Almere de wijkteams. Een belangrijke nieuwe opzet voor de contacten tussen gemeente en bewoners.
[IMG]
Zelf stopte ik in mei met werken: een grote verandering in mijn leven. Ik heb ontzettend lang vakantie gehad, heerlijk. Na de tweede reis met onze Volkswagen camper wist ik hoe het leven als pensionado werkte. Je kunt ontspannen en zonder haast uitruimen en opbergen.
Het mooie weer is voorbij en ik wil mij gaan inzetten als vrijwilliger. Dat is goed voor mij en goed voor de klus die ik op me ga nemen! In het verleden heb ik wel wat dingen vrijwillig gedaan. Toen ik mantelzorger voor mijn moeder was (geen vrijwilligerswerk!) die op haar negentigste in De
Toonladder ging wonen hielp ik de medewerkers vaak bij de vrijmibo (de vrijdagmiddag borrel) om iedereen van een lekker drankje te voorzien. Dat was gezien de leeftijden vaak een advocaatje met slagroom dat er in ging als vanillevla. Altijd goed voor een gezellige stemming.
Mijn moeder ging wat achteruit. En als afleiding gaven wij haar op voor alle activiteiten in De Toonladder. Zo werd ik bingo-assistente. Er waren altijd bewoners die niet meer zo snel waren met het afkruisen van getallen. Ik zorgde dat er op tijd een `Bingo!' kreet uit deze hoek kwam en mijn
tafel in de prijzen viel. Het was af en toe flink doorwerken om zoveel kaarten bij te houden.
De komende tijd ga ik dus op zoek naar `passend werk' voor een pensionado. Ik ga opletten dat het niet ten koste gaat van betaald werk dat anderen kunnen invullen! Ik denk dat ik begin bij het wijkteam in mijn buurt. Ik houd u op de hoogte.