Web only | wo 09 dec 2015

Redactie Johann de Graaf

Het maakte revoluties mee, overleefde oorlogen en stond na de val van de Sovjet-Unie fier overeind in het economische verslechterde Oost-Oekraine. Luganskteplovoz, een gerespecteerde treinfabriek in Oekraine.

Het was de trots van een arme grensstreek met Rusland, werkgever van bijna zevenduizend gezinnen. En nu een verlaten fabriek, een stilleven uit een alles verlammende burgeroorlog.

Hoe anders is het een jaar geleden als EenVandaag de treinfabriek bezoekt.

IFrame

Er is dan al onrust in het gebied. Groepjes rebellen bezetten de overheidsgebouwen van belangrijke steden in Oost-Oekraine, waaronder het vlakbij Rusland gelegen Lugansk. Maar het werk in de fabriek gaat gewoon door. De duizenden werknemers togen dagelijks naar hun werk in de fabriek, wetende dat de onrust een einde aan hun baan kan betekenen.

Directeur Pavel Cesnek ziet in die eerste maanden van het conflict de orders kelderen. Met een derde ten opzichte van het jaar daarvoor. "Niemand doet iets om de druk op de economische of industriele sector te verlichten", verzucht Pavel zich tegenover de camera van EenVandaag. De Oekraiense wisselkoers is dramatisch gedaald en onderdelen worden enorm duur voor de fabriek. En de opdrachten uit Rusland dreigen volledig te stokken, als gevolg van de onenigheid met Oekraine.

Over politiek wil Pavel zich niet uitlaten. Hij wil ons vooral laten zien dat het in de regio gaat om banen, perspectief en toekomst. En dat de mensen dit niet verwachten uit de EU, maar van Rusland waar het werk vandaan komt. Of kwam. Want de grootste motor van Luhansk is gestopt. De opdrachten zijn volledig gestokt door de oorlog en de fabriek is ten prooi gevallen aan verniel- en roofzucht.

Waar een jaar geleden het laswerk nog door de fabriekshal galmt, klinkt nu stilte. Niet langer prijkt er de glimmende locomotief van Luganskteplovoz, maar een wirwar aan vernield staal.