5e blog burgemeester Sluiter over de crisisopvang vluchtelingen
Burgemeester Sluiter houdt een weblog bij over de crisisopvang van vluchtelingen in Harlingen. Lees hier zijn weblog.
Blog 5, maandag 28 september
En alweer een bijzonder rustige nacht achter de rug. Jornt, onze gemeentesecretaris en wethouder Hein hebben de nacht in de Waddenhal doorgebracht en niets te doen gehad. Die rust is hun van harte gegund, het overkomt ze bij het normale werk nooit. Vanochtend vroeg waren er al weer diverse
enthousiaste ambtenaren van gemeenten uit onze regio. Menameradeel en het Bildt, gisteren uit Franekeradeel, Leeuwarden en Leeuwarderadeel en zo nemen alle gemeenten in onze nabijheid zonder aarzelen en ik merk ook met plezier hun aandeel.
Dat voelt goed; we staan als Harlingen duidelijk niet alleen en waar we er dan zo gezamenlijk voorstaan, is het ook een aansporing om het echt tot een goed einde te brengen.
Woensdag vervolgen de vluchtelingen hun reis
Dat einde begint te dagen. Woensdag as. is de tweede periode van 72 uur afgelopen en zullen onze vluchtelingen hun reis vervolgen. Zij en wij weten nog steeds niet waar ze hierna naar toe moeten. Misschien krijgen we dat morgenmiddag van het COA te horen.Via de media zijn aan alle kanten de
geluiden te horen over de "chaos van de opvang", zeker ook naar aanleiding van de uitlatingen van de burgemeester van Heerenveen. Het gaat dan om de chaos bij het Centraal Overlegorgaan opvang Asielzoekers (COA) waar men de registratie van de vluchtelingen onvoldoende op orde heeft, de
begeleiding vanuit het COA tekort schiet en de communicatie vrijwel volledig afwezig is. In die kritiek ben ik het volledig met burgemeester van der Zwan eens, zo gaat het bij ons ook.
In Harlingen is het geen chaos
Toch kunnen die berichten verwarrend werken. De opvang zelf, in de Waddenhal, daar is het een heel ander verhaal. Daar is het helemaal geen chaos. Sterker nog, het loopt tot nu toe tamelijk op rolletjes. Ik hoor dat gelukkig ook van mensen die ervaring hebben met andere opvanglocaties.
Misschien hebben we het goed getroffen en is dit een groep vluchtelingen die uit louter vriendelijke en aardige mensen bestaat waarbij de verschillende nationaliteiten het ook nog eens goed met elkaar kunnen vinden. Misschien helpt ook de verzorging die we bieden en de manier waarop dat door
vrijwilligers en hulpverleners gebeurt. Opvallend vond ik de ervaring van een van de vrouwelijke beveiligers die gewend was dat vluchtelingen uit Afrika en het Midden Oosten niet zoveel respect tonen voor wat een vrouw zegt, maar dat dit bij deze groep helemaal niet zo is en dat ze zich
volstrekt serieus genomen voelt.
Het lijkt zo simpel: met respect behandelen, levert ook weer respect op. En het werkt altijd, uit wat voor ellendige situatie mensen ook komen.
Hoe lossen we dit probleem op?
Misschien hebt u vanochtend die foto in een van de ochtendbladen gezien; een vrachtwagen, bovenop de lading volgepakt met vluchtelingen op weg naar de boot naar Europa. Een uitermate treurig gezicht: de helft gaat het niet halen en de andere helft zien we over een aantal maanden na een
kommervolle tocht terug, mogelijk ergens in Fryslan, misschien in Harlingen. En dan niet met het mooie weer van de laatste dagen maar in de winter. En moet je dan eens zien hoe koud het wordt na die prutwinters van de afgelopen jaren.
Hoe lossen we dit probleem in vredesnaam op?
Het is natuurlijk belangrijk dat er in heel Europa afspraken gemaakt worden over de opvang van die maar aanwassende stroom vluchtelingen. Het is natuurlijk belangrijk dat het COA met een PLAN komt dat een einde maakt aan dit van locatie naar locatie slepen van vluchtelingen. Het
allerbelangrijkste -en allermoeilijkste- is dat er een einde komt aan die burgeroorlogen in het Midden Oosten en in Afrika.
Hoe gaan we in de toekomst om met vluchtelingen?
Maar het is ook van belang dat wij weten wat we willen. Hoe gaan wij in de toekomst om met vluchtelingen? Dat is een gesprek dat in Harlingen moet plaatsvinden en dat is ook een gesprek dat in onze regio, in heel Fryslan plaats moet vinden.
Hoe kunnen we de hulp in de toekomst beter cooerdineren en hoe kunnen we de opgave verdelen en van elkaar leren. We zijn een belangrijke ervaring rijker, dat is wel duidelijk. Nu nog hoe we daar optimaal van profiteren.
Roel Sluiter, burgemeester.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Blog 4, zondag 27 september
Tussen alles door had ik gisteravond nog even tijd om de reuenie te bezoeken van leerlingen van mijn oude school. Begin jaren tachtig was ik hun geschiedenisleraar en zij mijn vrolijke, rumoerige, leergierige (of juist niet), maar allemaal leuke en nog erg jonge leerlingen. Nu werken zij in de
bibliotheek van de Hanzehogeschool, als docent aan het Van Hall Instituut, logistiek manager van een groot kledingbedrijf, en iemand deed iets ingewikkelds medisch met geest en lichaam en handoplegging, geloof ik. Ze zijn inmiddels allemaal vijftig of worden dat heel binnenkort, mijn
leerlingen, kinderen toen nog. In mijn herinnering helemaal nog niet zo ver weg, maar eindeloos lang geleden.
Reuenie
Ze hebben het goed gedaan, vond ik. Maar misschien komen op zulke reuenies ook vooral de mensen die tevreden zijn met hun leven en daar graag over willen vertellen. Zo te zien hebben zij allemaal iets waardevols van hun leven gemaakt.
Onvermijdelijk ging ook rond wie er niet meer was. Die mooie, grote rebelse meid uit klas 2f die ik als beginnend leraar maar moeilijk aankon, zij leeft niet meer. Allang niet meer, ik had er al eerder van gehoord. Triest natuurlijk en gisteren werd ze in de gesprekken als het ware nog
herdacht en dat was ook wel weer mooi. Helemaal zonder risico is het leven nergens, ook niet bij ons.
We hebben allemaal maar een leven, daar moeten we het mee doen
"Een leven", dacht ik, toen ik terug fietste, we hebben allemaal maar een leven, daar moeten we het mee doen. Je moet er wel iets van maken en hopen dat je je je zonder al te veel kleerscheuren zo lang mogelijk kunt redden. Dat was de meesten van mijn leerlingen op die fleurige reuenie zo te
zien dus wel gelukt.
En dan vanochtend weer de Waddenhal.
Een beetje vrolijker
En wat blijkt: het lijkt er op dat onze vluchtelingen langzaamaan wat bijkomen uit hun gelatenheid. Ze worden een beetje vrolijker. Het schitterende weer van deze dagen draagt daar zeker toe bij, maar ook de voetbalwedstrijd gistermiddag op het oude trainingsveld van VV Harlingen waar af een
toe ook echt mooi voetbal te zien was. Niet verwonderlijk, zo bleek; een van de spelers was een oud-profvoetballer uit het Nationale elftal van Syrie. (Misschien moet-ie zich even bij Cambuur melden!). De kinderen op hun springkussen, Stijn, onze kindervriend in gemeentelijke dienst, die met
blikjes en stokjes de kleine kinderen binnen een kwartier aan het muziek maken en dansen heeft. Het wordt er allemaal veel vrolijker van.
En dat is heel erg goed en nodig. Sommigen hebben misschien even het gevoel dat er weer eens een dag is dat ze wat van hun leven kunnen maken. Even wat anders dan alleen maar zorgen. Even lachen, met elkaar voetballen, eten en in de zon zitten.
Hoe het verder gaat, weten we nog steeds niet, maar zulke dagen waar de enorme spanning even kan wegvallen, zijn heel waardevol.
Iedereen is kalm en meegaand
Tevredenheid bevordert bovendien de rust in de opvang, zeg ik er als bestuurder maar even bij. Iedereen is kalm en meegaand. Vannacht totale rust; 'haast saai', volgens Alie en Willem die namens de gemeente vannacht een oogje in het zeil hielden.
Het zou mooi zijn als 'Harlingen' een klein helder oplichtend punt zou zijn
Voor maandagavond hebben we de raadsleden uitgenodigd op het kantoor van de medewerkers in de Waddenhal. Het is goed dat zij zien hoe dat nu gaat, zo'n opvang van vluchtelingen. Als dit na aanstaande woensdag allemaal weer voorbij is, gaan we er in alle rust verder over praten.
Ik verwacht niet dat ik ooit nog wordt uitgenodigd voor een reuenie die de vluchtelingen organiseren om terug te kijken op hun verblijf in Harlingen. Maar het zou mooi zijn als 'Harlingen' in de poel van ellende waarin ze terecht zijn gekomen, een klein, helder oplichtend punt zou zijn.
We gaan dat in ieder geval tot woensdag vasthouden.
Roel Sluiter, burgemeester.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Blog 3, zaterdag 26 september
De zaterdagochtend verloopt normaal een beetje anders. Je staat toch wat later op en dan rustig ontbijten met de zaterdagkranten op tafel. Vandaag voor dag en dauw er uit en naar de Waddenhal voor het vroege overleg. Wethouder Harry Boon en onze altijd actieve Adry Attema hebben de nacht
doorgebracht in de Waddenhal; geen oog dicht gedaan. Ook voor hun nogal anders dan anders. En dat geldt voor heel veel mensen die ons bij de opvang helpen, ik noemde ze gisteren al.
Alles achtergelaten
Ik betrapte me er op dat ik vanochtend met enig zelfmedelijden in de auto stapte. Wat moet ik nog allemaal inpakken voor mijn verhuizing, ook dat nog! En overal die verhuisdozen, daar wordt het ook niet gezelliger van thuis. En wat is thuis, ik ben al bijna weg! Dat was wel het moment om
mezelf een draai om de oren te geven. Waar ben ik nu mee bezig? Een beetje zaniken terwijl we de zorg hebben voor mensen die helemaal geen huis meer bezitten, die alles achtergelaten hebben behalve de anderhalve plastic zak en die kapotte koffer die ze bij zich hebben.
Twaalf dagen aan een stuk gelopen
Die man die gisteren voor de Omrop z'n verhaal deed: woonde in een prachtig huis, een mooie knalrode auto voor de deur, een gelukkig leven in Syrie met vrouw en drie kinderen. Hij had in diezelfde serie foto's op z'n telefoon van z'n vrouw en kinderen en die rode auto, foto's van wit-grijze
opspattende kolommen van rook en zand. Bommen op en om datzelfde huis. Toen moesten ze weg. Een hachelijke tocht door half Europa, twaalf dagen aan een stuk gelopen..
Rust en vrede
En nu in Harlingen. Allemaal van die verhalen. Ik hoor dat ze het hier mooi vinden. Sommigen staan op de dijk en kijken over zee. De zee geeft rust en verte. Via google maps krijgen ze een beetje een idee waar ze zijn.
Wat ze nog niet weten, is hoe het verder gaat.
Wel is duidelijk dat de mensen hier een tweede periode van 72 uur blijven. Dat zat er vanaf het begin natuurlijk ook wel in. De vraag van de Veiligheidsregio was om meteen toe te stemmen met een onbepaald langere tijd. Dat heb ik niet gedaan. Twee keer 72 uur dat was het en dat is voor zo'n
groep van een dikke 140 mensen op een en dezelfde locatie ook echt genoeg. Daarna slaat de verveling en ergernis toe. We moeten er dan trouwens ook met de Raad over spreken.
Urgent
De noodopvang die we nu uitvoeren, heeft een dermate urgent karakter dat het college van B&W die beslissing zelf kan nemen. Natuurlijk verantwoorden we ons daarna, maar als het langer gaat duren en permanente vormen aan gaat nemen, dan hebben we eerst instemming van onze gemeenteraad nodig. Er
wordt vanuit de bevolking nog uitsluitend heel erg positief gereageerd. Dat doet ontzettend veel goed. Maar het betekent niet dat we niet steeds bezig moeten zijn om draagvlak te creeren en te behouden.
Rust
Het ziet er naar uit, als we de berichten uit de rest van Europa mogen geloven, dat de vluchtelingenstroom voorlopig nog zal aanhouden of zelfs exponentieel zal toenemen. Dat maakt het heel waarschijnlijk dat op Harlingen nogmaals een beroep zal worden gedaan. Daar moeten we dan in enige rust,
goed met elkaar over hebben nagedacht en van tevoren van gedachten over hebben gewisseld.
Woensdag vertrekken ze
We gaan dus door tot aanstaande woensdag en niet langer. Schoorvoetend zijn er de eerste contacten met het COA. Tot duidelijkheid over wat er met de vluchtelingen gebeurt die nu in Harlingen zijn, leidt dat nu nog niet. Niet voor ons -waarheen laten we ze gaan?- en vooral niet voor de mensen
die tot woensdag aan onze zorg zijn toevertrouwd. Die onzekerheid hoe het verder gaat, is wat onze vluchtelingen het meeste dwars zit.
En ik? Ik mag niet meer zeuren. Ik pak tussen de bedrijven door wat dozen in en weet precies waar ik naar toe ga, naar een prachtige plek in Harlingen waar ik vervolgens altijd kan blijven wonen. Wat een verschil.
Roel Sluiter, burgemeester.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Blog 2, vrijdag 25 september
143 vluchtelingen, vrouwen, mannen, kinderen, hebben een rustige nacht doorgebracht in de Waddenhal in Harlingen. Gistermiddag kwam even na drieen de grootste groep van 120 mensen aan in twee bussen. In de miezerige regen stapten ze uit met hun schamele bagage in na de lange reis kapotte
koffers en plastic zakken. De kinderen nieuwsgierig, de volwassen vooral moe en mat. Ze kwamen uit de 72-uurs opvang in Rotterdam, nu naar Harlingen en niemand heeft enig idee in welke fase van welk proces ze zich bevinden.
Onzekerheid
Die onzekerheid is misschien nog wel het vervelendst als je je in een omgeving bevindt waar je niemand kent, eindeloos ver van waar ooit je huis was. Naast de wat gelaten stemming viel ook op hoe vitaal mensen zijn. Een man vertelde dat hij tien dagen met z'n gezin vrouw en kleine kinderen had
gelopen in zeer wisselende weersomstandigheden. En als ze dan de bus uitkomen zie je mensen die er nog steeds redelijk goed uitzien en zichzelf zo goed en zo kwaad als dat gaat, zijn blijven verzorgen.
Fantastisch dat iedereen zo helpt
Prachtig is overigens om te zien hoe iedereen zich inspant. De medewerkers en vrijwilligers van het Rode Kruis, een paar schooljongens die 'even' voor hun scriptie langs zouden komen en zijn blijven helpen, de geroutineerde hulpverleners van het Leger des Heils, de prima inzet van de
beveiligers, en onze eigen medewerkers van de gemeente Harlingen; iedereen doet zo ontzettend z'n best!
En ook geweldig zijn de reacties uit onze gemeente, de hulpgoederen, een oproep om kinderbedden en aankleedkussens en in no time hebben we meer dan voldoende van alles binnen, een grote groente- en fruithandel die belangeloos iedereen van fruit voorziet; echt prachtig!
Voor afleiding zorgen
Vandaag is het mooi weer, dat wordt ook voor het weekend verwacht en sport verbroedert. Dus gaan we iets bedenken om de mensen wat afleiding te bezorgen.
Het COA moet met een plan komen
Zo komen we deze dagen wel door maar het zou wel goed zijn als het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) -waarvan we in Harlingen nog niemand hebben ontmoet- een plan zou hebben met de mensen die we opvangen en er niet mee rond blijven slepen van kortdurende opvang naar kortdurende opvang.
Dat zou voor de vluchtelingen zelf ook een beetje rust geven.
Roel Sluiter, burgemeester.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Blog 1, donderdag 24 september
De komst van 160 vluchtelingen naar Harlingen veroorzaakt heftige reacties in onze gemeente. Dat is ook niet verwonderlijk. Al de hele zomer wordt het nieuws overheerst door beelden van mensen op de vlucht. Te voet, zeulend met schamele bezittingen, met massa's in treinen met onbekende
bestemming en in opvangkampen zonder voorzieningen. Op de vlucht uit kapotgeschoten landen.
Verzoek van de Veiligheidsregio
Deze dagen bereiken die vluchtelingenstromen ook ons land. In dat kader is vorige week in de Raad al gemeld dat ook Harlingen het verzoek heeft gekregen om mogelijke opvanglocaties door te geven aan het COA, zowel voor kortdurende als voor langdurige opvang. Gisteren, woensdag 23 september, is
het verzoek via de Veiligheidsregio bij ons binnengekomen om ongeveer 160 vluchtelingen, die uit 72-uurs opvang in Rotterdam komen, op te vangen, opnieuw voor 72 uur met een mogelijkheid tot verlenging van nogmaals 72 uur. Het College van B&W heeft in lijn met het aanbod dat al was gedaan en
bekendgemaakt, positief gereageerd op dit verzoek en nu wordt met man en macht alles georganiseerd om de Waddenhal gereed te maken.
Gemengde gevoelens
Er leven ten aanzien van die vluchtelingen onder onze inwoners verschillende gevoelens. Aan de ene kant is er krachtige instemming met de hulp, mensen zijn blij dat we tenminste iets kunnen doen om de grote menselijke ellende waarmee deze vluchtelingenstroom mee te maken heeft, enigszins te
matigen. Die mensen vragen ons momenteel wat ze zelf nog kunnen bijdragen. Aan de andere kant is er bezorgdheid en zelfs afkeer van de hulp die we aan deze groep vluchtelingen bieden omdat de toestroom sommigen ook angst inboezemt.
Als de dijken doorbreken, heb je geen keuzen, alleen nog een taak. En die taak voeren we nu uit.
Vast staat dat er sprake is van een accuut en groot probleem waarop we greep moeten krijgen. In ons land zijn momenteel duizenden mensen op drift en we moeten dat in goede banen leiden. Wij nemen nu ons deel. Als de dijken doorbreken, heb je geen keuze, alleen nog een taak. En die taak voeren
we nu uit.
We houden u zo daarbij zo goed mogelijk op de hoogte en gebruiken uw hulp waar dat kan.
Roel Sluiter, burgemeester.
Snel naar
* Harlingen vangt tijdelijk vluchtelingen op in de Waddenhal
* Veel gestelde vragen met betrekking tot de crisisopvang vluchtelingen