Blij met meer geld voor beschutte werkplekken

door John Kerstens op 15 september 2015

De Partij van de Arbeid wil dat iedereen het maximale uit zichzelf kan halen. Werk is daarvoor een belangrijk instrument. Het geeft je meer dan alleen een salaris, het geeft structuur en betekenis aan je leven. Dat is zeker ook van belang voor diegenen voor wie het minder vanzelfsprekend is om gewoon tussen collega's aan het werk te zijn. Voor hen moeten we als samenleving extra ons best doen. Zij mogen niet aan de zijlijn komen te staan. Wij zijn dan ook blij dat het kabinet vandaag bekend heeft gemaakt dat de komende jaren 100 miljoen euro extra wordt vrijgemaakt voor beschutte werkplekken. Dat zijn arbeidsplaatsen voor mensen met de grootste afstand tot de arbeidsmarkt.

In de Participatiewet is al afgesproken dat er daarvan 30.000 moeten komen, maar in de praktijk blijken veel gemeenten daar onvoldoende werk van te maken: in plaats van aan het werk blijven mensen noodgedwongen thuis op de bank of gaan ze naar dagbesteding. Met een uitkering in plaats van een normaal salaris. De PvdA heeft daar eerder aandacht voor gevraagd en het kabinet tot actie opgeroepen. Het is mooi dat daar nu dus gehoor aan wordt gegeven.

Dat is in de allereerste plaats natuurlijk goed nieuws voor de mensen in kwestie. Werk is veel meer dan een keer per maand een loonstrookje en het daarbij horende salaris krijgen. Het betekent ook sociale contacten, jezelf ontwikkelen, meedoen, ertoe doen. Met deze extra investeringen moeten ook zij die kans krijgen. Bovendien betekent het van de grond komen van beschut werk weer een extra steuntje in de rug voor sociale werkplaatsen. Die zijn als geen ander in staat om die banen, dat perspectief voor mensen te creeren.

Deze 30.000 beschutte werkplekken komen dus bovenop de minstens 125.000 garantiebanen voor mensen met een beperking die de komende jaren in het bedrijfsleven en bij de overheid worden gecreeerd. Daarover heeft het kabinet in het sociaal akkoord afspraken met vakbonden en werkgevers gemaakt; afspraken die vervolgens in de wet zijn neergelegd. Komen werkgevers (en de overheid als werkgever) hun afspraken niet na, dan zullen ze daartoe wettelijk worden verplicht.

Zo komen we met hard werken weer wat dichter bij waar we als samenleving naartoe moeten. Een samenleving waarin iedereen zichzelf kan ontwikkelen. Ook diegenen met een beperking, gewoon tussen collega's op de werkvloer, zoals het hoort.