Door beter rekening te houden met de warmtevraag van vrouwen, kan een cruciale stap gezet worden naar energiezuinig gebouwenbeheer en meer werkcomfort voor vrouwen. Dat concluderen dr. Boris Kingma en prof. dr. Wouter van Marken Lichtenbelt in hun `letter' in Nature Climate Change. Hun pleidooi is onderbouwd door een nieuw biofysisch computermodel, dat niet alleen rekening kan houden met man-vrouw-verschillen, maar ook met bijvoorbeeld slanke of zwaardere individuen. De letter wordt op 3 augustus gepubliceerd.

Het is al langer bekend dat de stofwisseling (lees: warmteproductie) van vrouwen gemiddeld 20-35% lager ligt dan die van mannen. De standaard die het binnenklimaat in openbare en andere gebouwen bepaalt, is echter sinds oudsher gebaseerd op de stofwisseling van een "gemiddelde" man. Het gevolg is dat gebouwen anders gebruikt worden dan verwacht; men zet bijvoorbeeld de thermostaat hoger, drinkt meer thee of koffie, of zet kacheltjes aan. Dit zorgt allemaal voor een hoger energiegebruik.

De huidige standaard rust op berekeningen die de warmtebalans tussen lichaam en omgeving bepalen. Deze is vervolgens gekoppeld aan gemeten thermische comfort van mannen en vrouwen. Op deze manier is de huidige standaard gecorrigeerd naar een gemiddelde comfortabele omgevingsconditie voor mannen en vrouwen. Het nieuwe biofysische computermodel dat de onderzoekers gebruikten, heeft die correctie niet nodig. Het model berekent de warmtebalans binnen in het lichaam. Door zowel de warmtebalans binnen in het lichaam als tussen het lichaam en omgeving te vergelijken, kan de warmtevraag specifiek voorspeld worden voor subpopulaties zoals mannen en vrouwen, maar ook slanke en zwaarlijvige personen, of individuen. Cruciaal hierbij is dat de juiste stofwisseling gebruikt wordt.

De onderzoeksgroep van prof. Wouter van Marken Lichtenbelt richt zich naast comfort ook op de vraag hoe blootstelling aan temperatuurvariaties de gezondheid kan verbeteren. Zo heeft promovendus Mark Hanssen onlangs aangetoond dat koudeblootstelling zeer gunstige effecten heeft voor mensen met diabetes type 2. Met het nieuwe biofysische model denken de onderzoekers beter in kaart te kunnen brengen welke temperatuurvariaties gunstige gezondheidseffecten kunnen bieden.