Dinsdag 23 juni 2015 geelgors / BirdphotoOp de Kraijelheide bij Venl..
Sinds de start in 2007 met deze wintervoedselakkers hebben de vrijwilligers van Stichting de Ortolaan - met als gangmaker de helaas te vroeg overleden Wiel Driessen - en het Natuurhistorisch Genootschap in Limburg intensief gemonitord. Daaruit blijkt dat de geelgorzen de akkers goed weten te
vinden. In de eerste winter bedroeg het wintermaximum 140 vogels, in de vierde was dat opgelopen tot 445 vogels: een piekjaar dat tot dusver niet is geevenaard. De hoogste aantallen werden steevast vastgesteld tijdens perioden met vorst of sneeuw. Afgelopen winter troffen de vrijwilligers 300
gorzen op een akker, op andere plekken hadden muizen al het graan al opgegeten.
Kwestie van leven of dood
Tijdens zware winterse omstandigheden moeten vogels veel energie kunnen opnemen; dat is een kwestie van leven of dood. Ondanks het bescheiden oppervlak van acht hectare suggereren de getelde aantallen dat de akkers van grote betekenis zijn voor forse aantallen vogels. Daarbij gaat het
overigens niet alleen om zaad etende zangvogels, maar ook om muizen etende roofvogels als blauwe kiekendief, torenvalk en uilen.
Tot 2018 zijn alle kosten voor dit akkerproject gedekt, daarna moet voor een deel van de akkers opnieuw financiering gevonden worden. Wil je zien hoe blij de gorzen zijn met hun gedekte wintertafel? Heb dan even geduld tot er weer echte kou is ingevallen.