Parel voor Carolien van Meteren
20 mei 2015
Alle brandweermensen zijn toppers, zonder meer. En wie weleens op een kazerne is geweest die kent het: de verhalen na een uitruk varierend van grote opluchting tot diepe droefenis. Iedere brandweerman of vrouw heeft een verhaal te vertellen, maar wie zijn de mensen achter deze verhalen en wat
drijft deze mensen. In parels binnen de brandweer staan de mensen achter de verhalen centraal, in het bijzonder de brandweermensen die zich inzetten voor Brandveilig leven.
Deze keer: Carolien van Meteren, hulpvaardige ondernemer met hart voor kinderen.
naar boven
Carolien van Meteren_334Nadat ze vijftien jaar geleden van dichtbij een brand zag woeden, meldde Carolien van Meteren zich als brandweervrijwilliger. `Ik vond de impact zo heftig en wilde iets doen.' Naast het `gewone' brandweerwerk, geeft ze brandveiligheidslessen op basisscholen. Ze geeft de
kinderen mee: `Maak van elke dag iets moois, want een ongeluk zit in een klein hoekje'.
De Wateringse kazerne is uitgestorven, maar met het enthousiasme waarmee ze over haar werk praat, vult Carolien van Meteren de ruimte met energie. De aanleiding om zich als brandweervrijwilliger in te zetten, tekent haar betrokken en pragmatische karakter. Hobbels die op haar weg komen, zet ze
om in actie. Zo startte ze in 1989 een kinderdagverblijf omdat ze voor haar eigen kinderen geen opvang kon vinden. Het bedrijf groeide uit tot een kinderopvangorganisatie met zeven vestigingen, inclusief buitenschoolse opvang. En om `hun' kinderen van de scholen te kunnen ophalen, begonnen
Carolien en haar man ook een eigen vervoersbedrijf. Zo waren ze verzekerd van goed en veilig vervoer.
Na het blussen begint het pas
Toen ze op een avond haar dochter voorlas, kreeg ze een telefoontje: `Het schoolgebouw naast het kinderdagverblijf stond in brand.' Met haar kind in pyjama op de achterbank, snelde ze naar de plek des onheils. `Ik zag de school in vlammen opgaan, dat voelde zo verschrikkelijk.' Het
kinderdagverblijf bleef grotendeels gespaard, maar de nasleep van de brand had ook grote impact, ondervond Carolien. `Want na het blussen begint het eigenlijk pas. Dan zie je de materiele schade, de praktische rompslomp en vooral de emotionele gevolgen van een brand. De kinderen, ouders,
leerkrachten, ja eigenlijk het hele dorp was van slag. Ik vond het echt heftig. Omdat ik me voor het kinderdagverblijf toch al had verdiept in brandveiligheid, heb ik me als vrijwilliger gemeld.'
Je kunt echt wat meegeven
Als `manschap achterin' heeft Carolien inmiddels bij heel wat branden assistentie verleend. Maar de meeste energie haalt ze uit de brandveiligheidslessen die ze geeft. `Ik geef twee, drie keer per maand voorlichting op basisscholen. Na de verkoop van de kinderdagverblijven - vijf jaar terug -
miste ik de kinderen. Op deze manier kan ik toch met ze bezig zijn. Kinderen zijn zo puur en onbevangen, daar geniet ik van. Het mooiste is dat je echt wat kunt meegeven', vindt Carolien. `Ik zet ze aan het denken, dat is mijn voornaamste doel. Uiteindelijk is brand meestal een ongeluk en
ongelukken gebeuren nou eenmaal, dat vertel ik ook. Maar je kunt met kleine voorzorgsmaatregelen wel veel ellende voorkomen.'
Dat ze voor haar werk een parel kreeg, vond ze een hele eer. `Maar,' voegt ze er nadrukkelijk aan toe: `Alle brandweermensen hebben dit in zich. Anders ga je ook niet bij de brandweer. En wat ik vertel, bedenk ik niet allemaal zelf hoor. Er is veel lesmateriaal beschikbaar en ik ben eerst een
paar keer met een collega meegegaan.' Tot slot wil ze nog een misverstand uit de wereld helpen: `Ik ben vrijwilliger, maar die term kunnen ze beter vervangen voor oproepkracht. Ik krijg voor mijn uren gewoon betaald. Misschien geeft dat voor anderen de doorslag om hun vakmanschap ook voor
Brandveilig leven in te zetten.'