Coevorden werkt aan... respect aan de rand van het zwembad
dinsdag 21 april 2015
* [IMG]
Teamgeest, plezier in je sport en respect voor de scheidsrechter. Dat zijn de kernwaarden die Hans Lamers, waterpoloscheidsrechter bij CZ en PC De Plons uit Coevorden hoog in het vaandel heeft. En met de nodige humor overbrengt, nu al voor het 45e jaar.
"Ik kwam in december 1968 in Coevorden wonen, maar heb wijselijk even gewacht op het zomerseizoen van 1969 om lid te worden van De Plons", lacht Hans. "Er was in die tijd namelijk nog geen binnenbad!" Hans werd niet alleen lid, hij werd een heel actief lid. "Ik speelde zelf waterpolo, maar
begon ook al gauw met het geven van trainingen en het fluiten van wedstrijden. Al ging in die tijd het spelen nog wel voor het fluiten."
Hans speelde tot zijn 60ste actief waterpolo. "Op een gegeven moment speelde ik zelfs samen met mijn zoon Wim in het eerste team van De Plons. Een unieke ervaring. Het moment om te stoppen kwam toen ik keeper was in het 3e team. Ik heb toen plaats gemaakt voor een opkomend talent en ben me
gaan richten op het scheidsrechteren."
Oudste bondsscheidsrechter
Waterpolo vormt een van de zes zwemsporten binnen de Koninklijke Nederlandse Zwembond (KNZB). Binnen de bond heeft Hans landelijke status als oudste bondsscheidsrechter in Nederland. "Ik ben ook nog steeds districtsscheidsrechter", vervolgt Hans, "maar de bond heeft mijn voorkeur. "Spelers in
de bond kennen de spelregels beter, weten dus waarom je bepaalde beslissingen neemt en respecteren die beslissing. Bij districtwedstrijden krijg je vaak te maken met protesterende spelers die je een grote mond geven. Ik haal ze dan even uit het bad om duidelijk te maken dat de scheids nu
eenmaal de baas is. Met de nodige humor lukt dat over het algemeen goed."
Een uurtje op de bank
Zelf zwemt Hans nog twee keer per week, vaak met een vriend die als gevolg van een attaque watervrees heeft. "We dobberen dan lekker samen in het warme water als therapie. De andere keren zwem ik met een collega-trainer. Ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat we dan eerst een uurtje op een
bankje naast het bad zitten om even bij te praten over het afgelopen weekend! En daarna even een balletje gooien en een balletje vangen, dat verleer je nooit!"
Nabespreking met kleinzoon
Hans mag terecht trots zijn op zijn status als oudste bondsscheidsrechter, maar zeker ook over al het vrijwilligerswerk dat hij al decennia lang bij De Plons doet. Al moet zijn vrouw en steun en toeverlaat sinds 54 jaar er wel aan te pas komen om die werkzaamheden ook over het voetlicht te
tillen. "Ik heb hem vaak moeten missen", vertelt Hennie, "maar liet hem ook altijd graag gaan. En als ik meeging naar wedstrijden had ik bewondering voor de manier waarop hij spelregels naleeft, maar vooral over hoe hij ze kan overbrengen en goed kan uitleggen. Onze kleinzoon speelt ook
waterpolo en ik krijg regelmatig wat mee van de 'nabespreking' op de terugweg van een wedstrijd. Daar geniet ik van."
Bewondering voor de concurrent
Hans zelf vindt het niet zo bijzonder wat hij allemaal voor 'zijn Plons' doet. Ja, hij is lid van verdienste en ja, hij staat altijd klaar en ja, hij speelt ook ieder jaar nog eens voor Sinterklaas in het Aleida Kramer Verzorgingstehuis. Belangrijker vindt hij wat de vrijwilligers van Moby
Dick, de 'concurrent' uit Schoonebeek hebben betekent voor De Plons toen in Coevorden het zwembad noodgedwongen gesloten moest worden. "Alle bewondering hoe zij ervoor gezorgd hebben dat de leden van CZ en PC De Plons, en dan met name de jeugd, konden blijven zwemmen en poloen.
Smelten
Regels en respect zijn belangrijk, maar soms gaat het in het leven van een bondsscheidsrechter over iets heel anders. Als je starter bent bij de Zwem4daagse bijvoorbeeld, een jaarlijks evenement dat kinderen kennis laat maken met zwemmen. "Ik probeer dan een beetje streng aan de rand van het
zwembad te staan", grijnst Hans, "en vraag bijvoorbeeld hoe ze het water in zullen gaan. Meestal met een bommetje, uiteraard." Dat heel streng zijn dan niet altijd even goed lukt, blijkt uit de reactie van een deelnemertje dat na afloop haar armen om de benen van Hans sloeg en zei: ik vind u
zo lief!' "Bondsscheidsrechter of niet, dan smelt je!"