Tweede Kamer bijeen in bijzondere procedure over rol zorgverzekeraars
28 januari 2015
Vereniging
Tweede Kamer bijeen in bijzondere procedure over rol zorgverzekeraars
Onderhandelingsruimte voor de beroepsvereniging is zeer gewenst.
Op initiatief van Kamerleden Corinne Ellemeet (GroenLinks), Hanke Bruins Slot (CDA) en Pia Dijkstra (D66) organiseerde de Tweede Kamer op 19 januari een rondetafelgesprek. Uitgenodigd waren deskundigen, zorgverzekeraars en vertegenwoordigers van patienten en artsen om te praten over het
zorgstelsel en de rol van zorgverzekeraars. De NVLF, in de persoon van de voorzitter Theo de Koning, was bij de bijzondere procedure van de Kamer aanwezig.
De Kamerleden Ellemeet, Bruins Slot en Dijkstra wilden van de diverse sprekers weten hoe zij erover dachten de rol van zorgverzekeraars aan te passen. Het functioneren van zorgverzekeraars meer in dienst van de patient, zoals het in de uitnodiging zo mooi stond.
Deze benadering van het majeure probleem dat de eenzijdige zorgmacht met zich meebrengt, stond haaks op de grieven van de NVLF. Voor logopedisten staat de verhouding tot de zorgverzekeraars gelijk aan: tekenen bij het kruisje, te lage tarieven, geen reele mogelijkheid om te onderhandelen over
tarieven, geen transparantie. Samengevat: overgeleverd zijn aan de zorgverzekeraars. Dat de NVLF daar niet alleen in staat bleek al direct bij aanvang. Ella Kalsbeek noemde namens de huisartsenvereniging LHV dit ook. De NVLF had dezelfde ergernissen tevoren al schriftelijk ingebracht bij de
drie Kamerleden. Al was dat niet het onderwerp waar de Kamerleden het over wilden hebben, het werd maar weer eens onder de aandacht gebracht wat leidde tot de opmerking dat de contracteerproblemen bekend zijn en de NZa al begonnen is met een onderzoek naar de verhouding inkoop- en
verkoopmacht.
Bouwen op vertrouwen
Waar het dan wel over ging? Over de wijze waarop de rol van zorgverzekeraars kan worden aangepast en verbeterd zodat zij meer in dienst van de patient gaan functioneren.
Een aantal deskundigen mocht zijn visie geven: huisartsen, paramedici, wetenschappers (Erasmus), ziekenhuizen, patienten/consumentenvereniging en ook enkele zorgverzekeraars.
Het woordje vertrouwen werd vaak genoemd. Kwaliteit moet leidend zijn terwijl nu vooral `de prijs' bepalend lijkt. Solidariteit versus marktwering, het grote aantal polissen, de juridische onduidelijkheid over het minimumbedrag dat zorgverzekeraars moeten vergoeden, risicoselectie en ga zo
maar door. Naarmate de klachtenlijst langer werd des te meer werd er duidelijk dat we met z'n allen verstrikt zijn in de regels. Of zoals Chris Oomen (DSW en altijd de luis in de pels van de zorgverzekeraars) het stelde; verstikt in regelgeving. Zijn pleidooi was dan ook zorgverzekeraars zich
moeten beperken tot uitvoering in de geest van de wet en niet regeltje op regeltje stapelen met uitzonderingen met weer meer regels tot gevolg. Hij heeft natuurlijk gelijk, al kan de Kamer daar ook niet zoveel mee.
Af van verstikkend regels, onderhandelingsruimte voor de beroepsgroep
De patienten, de zorgaanbieders, zelfs de zorgverzekeraars hebben last van die regels. Dat geeft dan wel weer hoop. Die verstikkende regels vereisen een andere samenwerking en een aangepast zorgstelsel. Achmea sprak uit er voorstander van te zijn om collectieve afspraken met de beroepsgroepen
te maken. Dat hebben we gehoord en genoteerd. Net zo goed als we onlangs in een gesprek met de directie van VGZ vernamen dat ze berichtgeving aan logopedisten niet juist hadden gedaan. Zien we hier tekenen van een verandering om uit de huidige systeemstarheid te komen? Wat mij betreft wel.
Graag voeg ik daar maar meteen een andere zeer gewenste aanpassing aan toe: onderhandelingsruimte voor de beroepsvereniging.
Theo de Koning