Terugblik manifestatie 's-Hertogenbosch
08 January 2015 19:36
Je Suis Charlie
Stadschroniqueur en columnist Eric Alink heeft tijdens de manifestatie vanavond, in het kader van de aanslagen in Parijs, de onder dit bericht geplaatste teksten voorgedragen.
Bij de manifestatie waren 300 belangstellenden aanwezig.
Getekend
De dag is een leeg A4'tje.
Een hand tekent een stad in dunne inkt.
Er zijn gebouwen, een straat, een auto
Er zijn drie mannen.
Nu komt het moeilijkste:
de cijfertjes zetten.
Deze dag is een genummerde kleurplaat.
De hand zet een twee in de lucht.
Dat cijfer correspondeert met grijs.
Er verschijnen drietjes in de gebouwen.
Zij staan voor gebroken wit.
In een voordeur krast de pen een vier.
Die staat voor rood.
Te rood.
De hand schrijft een vijf op het lijf van de mannen.
Vijf is zwart.
De tekenaar kijkt.
Na een korte aarzeling pakt hij zijn gum en wist alle gebouwen - op die ene na.
In de ontstane leegte tekent hij honderden mensen uit alle windrichtingen.
Zij kijken naar de rode deur.
Er valt een traan op het papier.
De tekenaar zucht. Hij denkt lang na. Over de meest geschikte kleur voor al die getuigen. Geen goud. Hier past geen zwijgen. Wij hebben te spreken: zilver moet het zijn.
En de hand herhaalt een cijfer in elk van de mensen die kijken naar de rode deur.
Het cijfer een.
Een voor allen.
Allen voor een.
A la
Een eeuw geleden schreef Marcel Proust in Parijs een zevendelige romancyclus. Het meesterwerk heette `Op zoek naar de verloren tijd' Op z'n Frans:
`A la recherche du temps perdu.'
Maar na de aanslagen in Parijs, en eerder die in New York, Islamabad, Madrid en andere plekken, versta ik iets anders. Ik hoor een smekend verzoek aan de God van de islam om de verloren tijd te helpen zoeken:
Allah, recherche du temps perdu.
Ergens zijn we haar kwijt geraakt. De onbezorgde tijd. De tijd dat je bij het woord `aanslag' enkel aan het geluid van een typemachine dacht. De tijd dat cartoonisten niet stilletjes hun doodvonnis tekenden. De tijd dat schrijvers zich niet drukten maar uitdrukten - zonder angst.
Laten we die verloren tijd zoeken. Met moslims. Met andere gelovigen. Met atheisten. Met iedereen die barbarisme afwijst. Laten we op zoek gaan. Niet morgen, of overmogen. Maar nu, zonder uitstel.
Op z'n Frans: `a la minute.