Toespraak | 02-09-2014

Minister-president Rutte heeft op 2 september in de Tweede Kamer de slachtoffers van de vliegramp MH17 herdacht.

Mevrouw de voorzitter,

Voor sommige gebeurtenissen zijn nauwelijks woorden te vinden. De ramp met vlucht MH17 op 17 juli is zo'n gebeurtenis. 298 passagiers, onderweg van Amsterdam naar Kuala Lumpur, werden bruut uit het leven weggerukt. Onder hen waren 196 Nederlanders. Na bijna zeven weken is het nog steeds nauwelijks te bevatten en om stil van te worden.

Mensen missen hun vader of moeder, broer of zus, zoon of dochter, vriend of vriendin. Soms verloren ze in een klap meerdere familieleden. Hun verdriet is onvoorstelbaar. Maar het gemis is overal. Er zijn leerlingen die hun favoriete leraar moeten missen. Er zijn lege plekken in hockey- en voetbalteams. Een collega die niet meer terugkeert. De buurtopticien, de gastvrouw van dat goede restaurant, de eigenaren van de bloemenzaak. Direct of indirect, iedereen kende wel iemand. Heel Nederland rouwt.

Nederland rouwt om mensen die midden in het leven stonden en die nooit meer terug zullen komen. Om beloftes die in de kiem zijn gesmoord. Ons land stond stil deze zomer. In kerken en op scholen, in straten en op pleinen, in sportclubs en op gemeentehuizen. Langs de A2 en de A27, van Eindhoven naar Hilversum. De rouw was overal voelbaar en zichtbaar. Ook heel direct op en rond het Binnenhof, waar de eruditie en het optimisme van senator Willem Witteveen zeer gemist zullen worden.

In het gedeelde verdriet heeft ons land laten hoe krachtig het is. De saamhorigheid die na 17 juli naar boven kwam, geeft troost en doet goed. Samen zijn we boos. Samen zijn we verdrietig. Samen herdenken we. Ik ben trots dat dit land de slachtoffers de waardigheid en het respect heeft kunnen geven die zij verdienen. Wij zijn veel dank verschuldigd aan de hulpverleners die betrokken waren bij de repatriering, aan de forensisch specialisten die werken aan de identificatie in Hilversum, aan de familierechercheurs en aan de onderzoekers van de Onderzoeksraad voor Veiligheid en het Openbaar Ministerie. Zij doen zwaar, maar heel belangrijk werk.

We blijven er alles aan doen om ervoor te zorgen dat de slachtoffers hun naam terugkrijgen. Dat zijn we verplicht aan de nabestaanden, van wie sommigen tot vandaag in tergende onzekerheid verkeren. Hun pijn kunnen we niet wegnemen. Maar wij kunnen wel naar hen luisteren, een schouder aanbieden, naast hen staan. Zoals Nederland dat heeft gedaan en zal blijven doen. Op 10 november geven wij gezamenlijk uiting aan ons verdriet, tijdens de Nationale Herdenking in Amsterdam.

Wij gedenken de 298 slachtoffers van vlucht MH17 met intens verdriet en het diepste respect. Namens de regering wens ik alle nabestaanden veel kracht toe bij het verwerken van dit onvoorstelbaar grote verlies.