Zie: - De Telegraaf - Sp!ts - Powned

Sp!ts

In boekblad verscheen onderstaand artikel over Prinses Lolly en de berichtgeving in de media:

Lebowski haalt met debuutroman voorpagina Sp!ts

29 oktober 2012, Enno de Witt

Sp!ts en De Telegraaf hadden vanochtend een bericht over de debuutroman Prinses Lolly, waarvan de auteur schuilgaat achter het pseudoniem Bastiaan de Wit. Het zou om `scholierenporno' gaan, geschreven door een leraar Nederlands.

Uitgever Oscar van Gelderen werd vrijdag benaderd door een journalist van gratis krant Spits!, die een artikel over het boek wilde schrijven en vroeg of hij de auteur kon interviewen: `Hij wilde weten wie er schuilgaat achter het pseudoniem. Dat kon ik natuurlijk niet vertellen, maar we spraken af dat hij de vragen zou mailen, dan zou de auteur antwoorden. Dat heeft hij ook keurig gedaan, maar tot mijn verbazing stond vanochtend in de krant dat de schrijver niet op vragen per mail reageerde.'

In de mail, die in handen is van Boekblad, geeft de auteur antwoord op een aantal vragen, zonder iets van zijn identiteit prijs te geven. Hij zegt dat hij in het boek vertelt wat hij aan den lijve heeft meegemaakt: `Het is gefictionaliseerd, in die zin dat ik de ware feiten nooit echt zal kunnen achterhalen, maar het is in de kern waar, daar ben ik van overtuigd. De gebeurtenissen die mij hebben aangezet om dit boek te schrijven, hebben mij erg gechoqueerd.' Het gaat dan om de `hongerige nieuwsgierigheid (van jongeren) naar nieuwe ervaringen en vooral naar seks, maar dat zij daarin worden geleid door een verknipt beeld van zichzelf, van hoe het allemaal zou moeten zijn en vooral van de ander'.

Volgens de schrijver is de waarheid vaak extremer dan hij in zijn roman beschrijft: `Die jonge mensen leven in hun fantasie en hun fantasie is ongeremd tot in het extreme. Wij ouders willen dat niet graag zien. Maar ergens herinneren wij ons dat wij ook ooit zo waren. De meeste jonge mensen voeren die fantasieen niet uit, dat is waar, en daarin is dit boek misschien extreem: dat het laat zien wat er gebeurt als de laatste rem los gaat. En dat gebeurt vaker dan wij ouders zouden willen geloven. In die zin is het dan helaas minder extreem dan wij zouden wensen.'

Het manuscript van de roman kwam dit voorjaar bij Lebowski binnen. Volgens Van Gelderen is het een goed geschreven boek, over een actueel onderwerp. Hij noemt het de eerste Nederlandse bangaroman; daarmee verwijst hij naar de zogenaamde bangalijsten, waarop meisjes worden beschuldigd van een al te losbandige moraal en levensstijl: `Het is een relevant onderwerp. Het gebeurt onder onze neus.' Hij denkt dat met name jonge lezers zich in het boek zullen herkennen: `Jongeren lezen graag, ook over dit soort onderwerpen. Het is een hype, maar dan in positieve zin. Een hype kan alleen ontstaan als er een voedingsbodem voor is.' In de publiciteit verwijst Van Gelderen ook naar het succes van de 50 tinten: `De markt vraagt om dit soort boeken. Je kunt dan twee dingen doen. Je kunt het imiteren, of er iets tegenover zetten. Wij kozen voor het laatste. Dit is ons hardcore antwoord.'

De uitgever wordt de gehele dag benaderd door media die aandacht willen besteden aan het boek. Promotie is lastig, `de auteur zal niet aanschuiven bij Pauw & Witteman, maar het leeft nu wel. Later zullen we de andere media op de gebruikelijke manier benaderen.' De eerste oplage bedraagt drieduizend exemplaren, wat volgens Van Gelderen `keurig' is voor een debuut. Of het ook zal uitgroeien tot een trilogie is even afwachten en afhankelijk van het succes: `We hebben het er al over gehad, en als het goed verkoopt wil hij een tweede boek schrijven.' Lebowski kocht onlangs ook de rechten van L'Histoire d'O, de qua thematiek vergelijkbare voorganger van 50 tinten, waarvan het Franse origineel in 1954 verscheen en de Nederlandse vertaling, door Adriaan Morrien, in 1969 bij De Arbeiderspers.

Laatste update: 29-10-2012